Objawy i oznaki koenurozy u owiec, metody leczenia i profilaktyka
Koenuroza dotyka owiec w wieku poniżej 2 lat. Najczęściej chorują osoby z osłabionym układem odpornościowym. Rozprzestrzenianiem się choroby są pomocnicy człowieka - psy, a także wilki, szakale czy lisy. Infekcja występuje niezależnie od pory roku, ponieważ chorobotwórcze bakterie wywołujące chorobę nie boją się ani mrozu, ani upału. Istnieją 4 etapy koenurozy.
Biologia czynnika sprawczego
Czynnikiem sprawczym koenurozy jest bakteria Coenurosis cerebralis, która „zasiedla” mózg lub rdzeń kręgowy zwierzęcia. Z zarodka tasiemca rozwija się larwa, która w procesie wzrostu przyjmuje kształt bańki wypełnionej przezroczystą cieczą. Na wewnętrznej warstwie muszli znajdują się zarodkowe skoleksy w ilości 700 lub więcej.
Nauka o parazytologii, zajmująca się biologią i etiologią szkodliwych bakterii, ustaliła, że półdojrzały pasożyt osiąga długość 60-80 cm i składa się z 200-250 segmentów. Rozwój zachodzi u żywiciela pośredniego, którym często są psy.
Odmiany choroby
Istnieją 3 rodzaje koenurozy:
- Seryjny. Wpływa na zwierzęta z rodziny Zaitsev. Cenurozy koncentrują się w mięśniowej tkance łącznej, kanale kręgowym, jamie brzusznej i klatce piersiowej, gałkach ocznych lub w sercu.
- Skriabin. Larwy tasiemca wnikają i rozwijają się w tkance mięśniowej owiec.
- Mózgowy. Inwazyjna choroba owiec atakująca ośrodkowy układ nerwowy. Zlokalizowane w mózgu (rzadziej w rdzeniu kręgowym).
Zakażenie następuje na pastwisku lub wodopoju, gdy zwierzę wraz z jedzeniem lub piciem połyka jaja pasożytów.
Oznaki i objawy uszkodzenia
Choroba objawia się po 16-22 dniach od momentu zakażenia. Ryzyko infekcji jest znacznie zwiększone, jeśli owce są trzymane w niehigienicznych warunkach lub są karmione paszą złej jakości. Po wejściu do organizmu zwierzęcia pasożyty są przenoszone wraz z krwią do tkanek mózgu.
Chorzy wyglądają zdrowo przez długi czas. Ale bąbelek rośnie, wpływa na mózg, prowadzi do zaburzeń w funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego: atrofii, anemii.
Objawy choroby różnią się w zależności od umiejscowienia guzków, ich liczby i wielkości. Oznaki choroby owiec:
- jeśli móżdżek jest uszkodzony, zaburzona jest koordynacja, możliwy jest paraliż;
- robak osadził się w płacie czołowym - ssak z opuszczoną głową opiera się o coś i stoi nieruchomo;
- tsenur osiadł z tyłu głowy - owca, unosząc głowę wysoko, cofa się;
- jeśli larwy znajdują się w rdzeniu kręgowym, zwierzę chwieje się chwiejnie, z lekkim naciskiem na zad, opada na tylne nogi;
- uszkodzeniu płata skroniowego towarzyszą okrężne ruchy głowy chorego.
Istnieją 4 etapy:
| Fazy choroby | Czas trwania, dzień | Objawy |
| I - inicjał | 1-21 | Nie ma zewnętrznych oznak manifestacji choroby |
| II - ostry | Od 2 do 30 | Zwierzę traci apetyt, skarłowaciałe. Owce stoją z rozstawionymi nogami, z pochyloną głową |
| III - okres rozwoju bakterii | 7-8 miesięcy | Osoby zakażone nie różnią się od zdrowych |
| IV - zaostrzenie | 30-45 | Kiedy mózg jest uszkodzony, owce podnoszą lub opuszczają głowy, obserwuje się problemy ze wzrokiem. Jeśli pasożyty osiadły w rdzeniu kręgowym, następuje paraliż, możliwe są drgawki |
Jeśli nie podejmiesz żadnych działań, chorzy umrą po 1-2 miesiącach od początku fazy zaostrzenia.
Metody diagnostyczne
Diagnozę przeprowadza się na podstawie objawów choroby, a także dotykając czaszki zwierzęcia. W miejscach lokalizacji pasożyta kości stają się cieńsze i bardziej miękkie. Jeśli cenura osiadła w górnej wyściółce mózgu, pęcherz może wystawać.
W celu potwierdzenia prawidłowej diagnozy należy zbadać nosogardziel zwierzęcia. W przypadku cenurozy wykrywa się obecność śluzu i ropnej wydzieliny. 1-2 miesiące przed aktywnym rozwojem bakterii (III faza rozwoju choroby) dolegliwość rozpoznaje się na oczach zwierzęcia:
- wielkość i kolor zmian nerwu wzrokowego;
- białka oczu stają się czerwone z powodu licznych krwotoków.
Najdokładniejszą diagnozę przeprowadza się alergiczną metodą diagnostyczną. Pod skórę górnej powieki wstrzykuje się antygen. Jeśli zgrubienie skóry nie zniknie 6 godzin po wstrzyknięciu, bada się dno zwierzęcia i pobiera się płyn mózgowo-rdzeniowy (PMR) do analizy.
Metody leczenia
Koenurozę owiec leczy się na 2 sposoby:
- Chirurgiczny. Wykonuje się trepanację kości czaszki, nakłuwa pęcherz, zasysa płyn i usuwa osłonkę tsenuru. Brak płynu jest kompensowany środkiem antyseptycznym. W 8 na 10 przypadków zwierzę wróciło do zdrowia.
- Lek. Terapię przeprowadza się na każdym etapie choroby u owiec. Wykonywana jest chemioterapia chorych lekami („Albendazol”, „Niklosamid”, „Praziquantel”, „Fenbendazol”, „Sipikur”, „Finkur”), powodujących śmierć robaków. Następnie, aby usunąć stan zapalny, przepisuje się leki glukokortykoidowe.
Działają wyłącznie hodowlane lub wartościowe rasy owiec. W innych przypadkach przeprowadza się terapię lekową lub poddaje się ubojowi zarażonych ludzi.
Zapobieganie
Niezbilansowana dieta, błoto w owczarni prowadzi do osłabienia odporności zwierząt i zwiększa prawdopodobieństwo zarażenia koenurozą. Aby stado było bezpieczne, konieczne jest przestrzeganie wymogów sanitarnych dotyczących hodowli owiec. Środki zapobiegawcze:
- Regularne odrobaczanie psów, jeśli pomagają w stadzie i pilnują owiec. Zabrania się karmienia ich mięsem zarażonych zwierząt. 1 czworonożny strażnik może wypuścić do 10 milionów jaj pasożytów dziennie.
- Chroń pastwisko przed bezpańskimi zwierzętami.
- Ponieważ młode owce najczęściej zakażane są koenurozą, należy dokładnie monitorować ich dietę. W jadłospisie jagnięciny powinny znaleźć się suplementy mineralne i witaminowe.
- Systematyczne czyszczenie i odkażanie obory.
Aby w odpowiednim czasie zidentyfikować koenurozę i inne dolegliwości, należy regularnie zapraszać lekarza weterynarii do zbadania żywego inwentarza.
Niebezpieczeństwo choroby dla ludzi
Cenuroza to dolegliwość, która zagraża nie tylko zwierzętom, człowiek może również zachorować.Larwy nie tracą zdolności do zakażania przez długi czas (do 6 miesięcy). Nie mają na nie wpływu spadki temperatury, niekorzystne warunki klimatyczne.
Ręce należy dokładnie umyć po opiece nad chorymi owcami. W przeciwnym razie, gdy znajdą się w organizmie, larwy prowadzą do rozwoju koenurozy u ludzi. Według statystyk przypadki infekcji u ludzi są niezwykle rzadkie.
Nadal nie ma jednoznacznej odpowiedzi, czy można zjeść mięso chorego zwierzęcia. Niektórzy parazytolodzy zalecają spalanie zwłok chorych owiec, inni poddawanie baraniny głębokiej obróbce cieplnej. Ale nie mogą jeszcze powiedzieć z pewnością, że podczas użytkowania nie będzie infekcji robakami pasożytniczymi. Przestrzeganie środków zapobiegawczych i zasad dotyczących trzymania owiec pomoże uniknąć strat ekonomicznych związanych z leczeniem i usuwaniem chorych zwierząt.
