Charakterystyka owiec merynosów i kto je wyhodował, co wiadomo i hodowlę
Owce merynosowe są słusznie uważane za najlepsze owce wełniane. Merynos ma najlepszą, miękką w dotyku wełnę, szeroko stosowaną w przemyśle tekstylnym. Rasa należy do cienkiego runa, sierść zwierzęcia jest znacznie cieńsza od ludzkiego włosa, ściśle przylega do siebie, tworząc grube runo. Nie ma trudności w pielęgnacji i utrzymaniu merynosów, a produkty hodowli owiec ze względu na zapotrzebowanie szybko się opłacają.
Pochodzenie rasy
Merino to rasa stworzona przez selekcję w XIII wieku w królestwie hiszpańskim. Rasa powstała w wyniku krzyżowania owiec sprowadzonych z Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Merynosy uważane były za skarb narodowy, w XVIII w. Władze królewskie nałożyły surowy zakaz wywozu cennych zwierząt poza granice kraju, a za nieposłuszeństwo groziła kara śmierci.
Pod koniec XVIII wieku, kiedy królestwo hiszpańskie osłabła wojna z Wielką Brytanią, zakaz został zniesiony. I natychmiast zaczęli transportować owce do innych krajów. W każdym kraju merynos odwiedzano z lokalnymi rasami w celu uzyskania najlepszych cech. Więc rasa nabyła wiele odmian.
Obecnie istnieją następujące odmiany merynosów:
- Australijskie - średniej wielkości owce, wyróżniają się wysoką wełnistością. Jeden baran daje 10-12 kg runa.
- Electoral to odmiana hiszpańska. Zaletą rasy jest super cienka sierść, wadą jest wybredność owiec do warunków przetrzymywania.
- Negretti to owce niemieckiej hodowli. Korpus jest pokryty fałdami, więc wydajność jest wyższa. Ale jakość runy nie jest tak wysoka, jak jej odpowiedników w Australii.
- Rambouillet to odmiana francuska. Zwierzęta wyróżniają się długimi włosami i dobrym zdrowiem.
- Owce merynos mazayevskie to owce wytrzymałe przystosowane do warunków klimatycznych naszego kraju. Zostały wyhodowane w XIX wieku przez rosyjskiego hodowcę Mazayeva. Brak rasy to słaby szkielet.
- Nowy typ merynosa kaukaskiego jest wynikiem skrzyżowania owiec Mazayev i French. Zwierzęta mają silną odporność i miękką w dotyku wełnę.
- Typ radziecki jest wynikiem krycia nowych psów rasy kaukaskiej i francuskich merynosów. Odmiana jest popularna wśród rolników z Wołgi, Uralu, Syberii.
Charakterystyka i opis rasy
Merynos to mocne zwierzę o mocnym kośćcu, harmonijnej budowie, prawidłowym układzie kończyn. Głowę barana zdobią wewnątrz spiralnie skręcone, puste w środku rogi. Niektóre gatunki mają fałdy skóry na szyi i klatce piersiowej.
Wełna merynosów jest biała, ale wydzielany tłuszcz powoduje, że jest żółtawa. Włosy są bardzo cienkie (15-25 mikronów), u samców osiągają 8-9 cm długości, u samic - 7,5-8,5 cm, gęsto przylegające do siebie. Sierść całkowicie zakrywa ciało, tylko kufa jest odsłonięta. Przez rok odbiera się 10-12 kg runa od samca (rekord - 28 kg), od samicy - 6-7 kg (rekord - 9,5 kg).
Dlaczego wełna merynosów jest uważana za elitarną
Wełna merynosów jest droga i jedna z najbardziej poszukiwanych w przemyśle tekstylnym. Produkuje delikatną, utrzymującą ciepło przędzę, przyjemną w dotyku. Kosmki tkaniny są zakrzywione, sprężyste, dzięki czemu nie zatrzymują brudu. A substancje zawarte w wełnie owczej działają antyseptycznie.
Produkcja jest prawie bezodpadowa. Z 1 kg wełny uzyskuje się 1 kg włókna. Miękkość włókien wełnianych jest 3 razy większa niż jedwabiu, a elastyczność 5 razy większa niż bawełny. Produkty Merino są popularne, ponieważ:
- nie nakłuwać skóry;
- nie wchłaniają potu i zapachów;
- nie wchłaniają wilgoci;
- przepuścić powietrze;
- nie chłodzić ciała zimą, nie powodować pocenia się latem;
- łatwe do mycia;
- nie stać się wylęgarnią mikroorganizmów chorobotwórczych;
- nie wywoływać reakcji alergicznej;
- łatwe do malowania;
- służyć przez długi czas bez utraty jakości.
Znane są przypadki pozytywnego wpływu wyrobów wełnianych na zdrowie człowieka, łagodzą bóle reumatyczne i korzonkowe.
Zalety i wady
Wymagania dotyczące konserwacji i pielęgnacji
Merynosy nie są kapryśne w pielęgnacji i utrzymaniu. Jako oborę służy suche, wentylowane pomieszczenie, ciepłe w miesiącach zimowych, nie upalne latem. Nie powinno być przeciągów. Możesz zostawić glinianą podłogę, możesz zrobić podłogę z gliny lub deski. Zagroda dopasowana do zawietrznej ściany budynku. Na obszarach, w których okres zimowy jest mroźny, pośrodku wznosi się izolowaną konstrukcję z baldachimem - cieplarnię, w której temperatura powinna wynosić + 12 ° C.
Norma przestrzenna dla dorosłego barana - 2 m2, na kobietę - 1,5 m2, dla macicy z jagnięciem - 2,5 m2, na cielę - 0,8-1 m2.
Merynosy są cięte raz w roku, wiosną. Do strzyżenia buduje się platformę o boku 1,5 m, pokrytą grubą ceratą. W ciągu dnia przed zabiegiem zwierzęta poddawane są strajkowi głodowemu, nie wolno im nawet pić, w przeciwnym razie ostrzyżenie może doprowadzić do pęknięcia jelit. Nie ciąć mokrej wełny, musi ona wyschnąć. Podczas strzyżenia owce nie powinny leżeć z podniesionym brzuchem. Wełna jest ostrożnie usuwana wraz z całym polarem.
Owce merynosów kąpie się 2 razy w roku: 3 tygodnie po strzyżeniu wiosennym i latem. Wybierz ciepły dzień na pływanie. Owce gonione są po 10-metrowym wykopanym wykopie z łagodnym wyjściem, wypełnionym roztworem dezynfekującym. Poziom wody nie powinien być wyższy niż szyja zwierzęcia. Niektóre gospodarstwa używają pryszniców do dezynfekcji owiec.
Kopyta owcze są regularnie czyszczone, z zagłębień zbierane są nagromadzenia brudu, część rogowa jest przycinana 4 razy w roku, starając się nie dotykać żywej tkanki. Nie dotykaj kopyt macicy w późnej ciąży, mogą poronić z powodu stresu.
Dieta owiec
W miesiącach wiosennych owce żywią się trawą, koncentratami paszowymi, sianem i kamieniem solnym jako źródło minerałów. Kiszonka nie jest dozwolona. Latem dieta jest podobna, zwiększa się tylko porcja trawy, a zmniejsza się skoncentrowana pasza. Jesienią owcom podaje się pozostałą trawę, siano, sól i warzywa. Zimą zwierzęta żywią się sianem, wysokiej jakości kiszonką, mieszankami paszowymi, warzywami i roślinami okopowymi, a także liżą sól.
Jagnię pozostawioną bez matki karmi się mlekiem krowim lub kozim z dodatkiem witamin do 3 miesięcy.
Merynos jest wypasany od wiosny do późnej jesieni. Zasady wypasu przedstawiono w tabeli.
| Wiosna | zaczyna się pod koniec kwietnia, kiedy trawa ma powyżej 8 cm, a rosa szybko wysycha od porannego słońca, w przeciwnym razie wełna zmoknie, zacznie gnić, a owca przeziębi się |
| Lato | zwierzęta są wypierane o świcie, w godzinach od 11 do 17 stado przetrzymywane jest w cieniu, wypas trwa do godziny 22 |
| Jesień | owce wypasane są od 6:00 do południa, następnie wysyłane pod oborę, wypas trwa od 16:00 do zmierzchu |
Cechy hodowlane
W przypadku krycia czas jest tak dobrany, aby potomstwo rodziło się wczesną wiosną, kiedy nie ma już zimnej pogody, a trawa jest wystarczająco wysoka. Istnieją psy merynosowe, które osiągnęły wiek 2 lat. Para zostaje na 2 dni w ogrodzonym miejscu. Jeśli powłoka nie nastąpi, krycie powtarza się po pół miesiąca. Aby rozwiązać problemy hodowlane, praktykuje się sztuczną inseminację, a plemniki jagnięce wstrzykuje się strzykawką weterynaryjną do pochwy samicy.
Macica rodzi 20-22 tygodnie po zapłodnieniu. Pożądana jest obecność lekarza weterynarii. Zazwyczaj poród u Merino przebiega bezproblemowo, ale czasami trzeba rozerwać rękami worek owodniowy i wyjąć dziecko. Po 15-20 minutach jagnię wstaje, szukając wymienia matki.
Częste choroby
Owce merynosów są odporne i rzadko chorują. Są wrażliwe tylko na wilgoć. Jeśli trzymasz je w wilgotnym pomieszczeniu, wyjmujesz je na zroszoną trawę, wtedy przeziębienia są nieuniknione. W przypadku złej jakości opieki w okresie ciepłym w grubej wełnie owiec osadzają się owady pasożytnicze, dlatego rolnicy muszą stale prowadzić działania profilaktyczne i lecznicze: kąpać zwierzęta, stosować środki dezynfekujące.
Odrastające kopyta owiec ulegają rozkładowi. Zapobieganie - regularna zmiana ściółki, czyszczenie obory. Zaleca się co tydzień urządzać owcom kąpiel kopytową z 15% roztworem soli.
Działalność związana z hodowlą merynosów
Hodowla owiec to dochodowe zajęcie. Wełna Merino jest warta przyzwoitości, zawsze będzie poszukiwana. Oprócz wełny można sprzedawać mięso młodych osobników, jest smaczne i delikatne.
To, ile możesz sprzedać wełnę merynosów, zależy od kraju, w którym ma siedzibę producent. Najniższe ceny w krajach WNP. W Australii i krajach zachodnich, gdzie siła nabywcza jest większa, wełna jest droga, uważana jest za selektywną. Jeden 50-gramowy motek będzie kosztował 15 dolarów, za wełniany koc trzeba będzie wydać od 50 do 250 dolarów. Ale cena odpowiada jakości.
