Opis owiec grubogoniastych i ich wyglądu, 5 najlepszych ras i ich cechy

Baran z grubego ogona to niesamowity widok. Natura wyposażyła zwierzę w wyjątkową zdolność gromadzenia składników odżywczych do wykorzystania w przyszłości. Mechanizm ten pozwala zwierzakowi przejść przez trudne chwile. Starożytni koczownicy z czasem zauważyli niezwykłą właściwość owiec. Jako dostawca mięsa, smalcu, mleka i wełny, zwierzę z grubym ogonem ma szczególną wartość dla ludzi.

Pochodzenie

Barany z grubymi ogonami są od dawna popularne w krajach azjatyckich. W tych odległych czasach terytorium Azji Środkowej zamieszkiwali koczownicy. Dla wiecznych podróżników istniał tylko jeden zawód - hodowla bydła. Ludzie stanęli przed trudnym zadaniem, ponieważ suchy klimat i brak wody negatywnie wpłynął na jakość trawy, więc trudno było o hodowlę.

W wyniku ewolucji pojawiły się zwierzęta, które przez długi czas potrafiły radzić sobie z skąpym pożywieniem, ale jednocześnie szybko przybrały na wadze i gromadziły tłuszcz. W ten sposób ludzie otrzymywali dużo mięsa, wełny i cennego tłuszczu z ogona. Z pomocą tego ostatniego podróżnym udało się przez długi czas konserwować mięso. Tłuszcz działał jako środek konserwujący.

Obecnie owce grubogonowe występują na Północnym Kaukazie, w Kazachstanie, Pakistanie, Krymie i w Afganistanie. Coraz więcej owiec występuje na farmach w Afryce Północnej. Ze względu na swoją specyfikę owce nie upowszechniły się w krajach europejskich, ponadto zwierzęta są słabo przystosowane do nowoczesnych metod chowu.

Ogólny opis i charakterystyka

Złogi tłuszczu skoncentrowane w kości krzyżowej różnią się od kędzierzawych odpowiedników barana z grubym ogonem. Te rezerwy boczku tworzą dużą torbę - gruby ogon. Jego wielkość zależy od gatunku i płci zwierzęcia, waga grubego ogona swobodnie sięga 5-10 kg. Tłusty ogon zawiera wiele przydatnych substancji, wilgoci i pożywnego tłuszczu. Podobnie jak wielbłądy, zwierzęta domowe mogą korzystać z naturalnego przechowywania w przypadku suszy lub głodu.

Tłuszcz z ogona jest uderzająco różny od tłuszczu wewnętrznego dostarczanego przez zwykłe zwierzęta. Łatwo się topi, ma przyjemną maślaną konsystencję i jest zdrowszy niż zwykły smalec.

Przedstawiciele różnych ras zwierząt o grubych ogonach mają wspólne cechy i cechy:

1. Owce są imponujące pod względem wielkości. Wzrost tryka rodowodowego sięga 100-110 cm, samica dorasta do 80-90 cm.
2. Tłusty ogon jest integralną częścią ciała wszystkich przedstawicieli niezwykłego gatunku owiec.
3. Zwierzęta są bardzo masywne. Waga samca często sięga 150 kg, maciorka przybiera około 60 kg. Jagnięta szybko przybierają na wadze i osiągają 40 kg przez 1,5 roku.
4. W większości przypadków zwierzęta są bez rogów (bez rogów), ale czasami zdarzają się właściciele rogów.
5. Wąska, haczykowata głowa i opadające długie uszy nadają zwierzakowi wzruszającego wyglądu.
6. Sierść jest szorstka, szczeciniasta, pozbawiona puchu.
7. Ogon zwierzęcia jest niewielkich rozmiarów, tylko 8-10 cm.
8. Kolor zwierzęcia jest często czerwony lub jasnobrązowy. Często spotyka się osobniki białe, czarne lub szare.

Barany z grubymi ogonami są genetycznie przystosowane do ubogiej bazy pokarmowej, dlatego z łatwością radzą sobie z karłowatą roślinnością i podobnie jak wiele wieków temu wędrują ze swoimi właścicielami.

Rasy owiec grubogonowych

W miejscach tradycyjnej hodowli zwierząt grubogonowych występuje wiele odmian niezwykłych baranów. Niektóre z nich są szczególnie popularne:

1. Owca Hissar. Zwierzęta są z powodzeniem hodowane na terenie Uzbekistanu i Kazachstanu. Masywni przystojni mężczyźni rzadko chorują i szybko przybierają na wadze. Barany czerwono-brązowe i czarne są bardziej powszechne. Sierść jest bardzo szorstka i szorstka. Maciorki łatwo przybierają na wadze 86-89 kg, waga dorosłego barana sięga 150 kg. Na jedno cięcie zwierzę usuwa około 2 kg wełny.
2. Barany Edilbaevskie. Barany Edilbaevskie wyróżniają się mocnymi kośćmi, ale są nieco mniejsze niż przedstawiciele rasy Hissar. Maksymalna waga samców sięga 120 kg, samice 57-60 kg. Edilbaevici znajdują się na bezkresach Kazachstanu, Baszkirii i Tatarstanu. Zwierzęta są z powodzeniem hodowane w regionie Saratowa. Wełna baranów jest koloru kasztanowego lub czarnego. Za każdym razem ze zwierzęcia wycina się do 3 kg surowca. Mięso młodych zwierząt ma delikatny smak. W okresie laktacji owce oddają do 100-110 litrów tłustego pożywnego mleka. Zwierzęta w kolorze czarnym przewyższają swoich czerwonych krewnych grubym ogonem i ilością wełny.
3. Rasa kałmuców. Zwierzęta są powszechne na farmach w Mongolii i Chinach. Masa barana nie przekracza 115 kg, owca waży 73-75 kg. Rasa słynie z doskonałej jakości mięsa i miękkiej struktury sierści. Najlepsze surowce pochodzą od zwierząt domowych w czerni i bieli. Każde cięcie przynosi do 4 kg runy.
4. Owca Sarajin. Owce Saraja stały się powszechne w Turkmenistanie. Zwierzęta nie mogą pochwalić się dużymi rozmiarami (waga barana - do 90 kg, owca - do 59 kg), ale produkują wełnę wysokiej jakości. Z każdego cięcia właściciele otrzymują 2-3 kg runa.
5. Rasa Tushino. Owce półogony występują głównie na terenie Gruzji. Zwierzę jest dobrze zbudowane, wytrzymałe, rzadko chore. Waga dorosłego tryka dochodzi do 70 kg, maciorki przybierają na wadze 37-40 kg. Charakterystyczną cechą zwierząt domowych jest gruby ogon, podobny do podpuchniętej poduszki. Tushiny mają falowane, elastyczne włosy. Linia włosów rośnie do 25 cm i zawiera do 70% puchu. Reszta runa zawiera włosy ochronne i przejściowe. Każde cięcie z jednego zwierzaka przynosi do 4 kg surowca. Mleko i mięso owcze są doskonałej jakości.

Spójrz również

Nazwy i cechy charakterystyczne najlepszych i dużych ras mięsnych owiec, hodowla

Zalety i wady

Hodowla owiec grubogonowych to obiecujący biznes, który obiecuje znaczne dochody. Jednak przed rozpoczęciem pracy należy wziąć pod uwagę wszystkie zalety i wady zwierząt.

Zasady konserwacji i pielęgnacji

W ciepłym sezonie zwierzęta są wysyłane na pastwisko. Tam spędzają większość swojego życia. Nie należy zakładać pastwisk na terenach podmokłych, w przeciwnym razie zwierzęta będą żerować na roślinach rosnących w kwaśnej glebie. Taka żywność nieuchronnie doprowadzi zwierzęta do poważnego zatrucia. W przypadku złej pogody dla oddziałów przygotowywany jest baldachim. Zwierzęta spędzają tam nocne godziny.

Wraz z nadejściem mrozu owce przenosi się do ciepłej pochwy. Każde przestronne i co najważniejsze suche pomieszczenie jest odpowiednie dla zwierząt domowych. Kwatery dla owiec muszą być chronione przed szkodliwymi przeciągami i zapewniać dobrą wentylację. W przeciwnym razie zwierzęta są narażone na opary amoniaku.

Oddzielne przegrody są przeznaczone dla owiec ciężarnych i karmiących jagniąt. Tu powinno być cieplej niż w pokoju dla innych zwierząt. Nowonarodzone jagnięta radzą sobie dobrze w 16 stopniach. Temperatura powietrza w głównej owczarni nie powinna spaść poniżej +10 stopni.

Podłoga pokryta jest suchą trawą lub trocinami. To łóżko należy zmieniać codziennie. Stanowiska wyposażone są w wygodne poidła. Wodę należy wymieniać 2 razy dziennie. Pomieszczenia są codziennie sprzątane. Zwierzęta są okresowo badane przez lekarza weterynarii. Specjalista ocenia stan owcy i przeprowadza rutynowe szczepienia. Latem kąpią jagnięta. Zabiegi wodne są wykonywane nie więcej niż 1 raz w ciągu 1,5 miesiąca. Kilka razy w roku zwierzęta są przycinane i przycinane kopytami. Wełna owcza jest regularnie leczona na wszelkiego rodzaju pasożyty.

Co karmić zwierzęta

Latem podopieczni chętnie korzystają z pastwisk. Zimą zwierzęta przechodzą na dietę domową. Rano zwierzęta są karmione stałym pokarmem, obiad składa się z koncentratów, a wieczorem zwierzęta są zadowolone z siana. Eksperci zabraniają dawania oddziałom buraków cukrowych. Przysmak może powodować cukrzycę u zwierząt domowych. Nie można traktować owiec mrożonymi warzywami - stosowanie tych produktów grozi śmiercią zwierząt.

Spójrz również

Co to jest gruby ogon baraniny i gdzie się znajduje, jakie są korzyści i szkody

Hodowla subtelności

Owca osiąga dojrzałość płciową po 6-7 miesiącach. W celu udanej hodowli stado zawiera parę tryków rozpłodowych. Do krycia wybiera się zdrowe, wysokie osobniki. Ciąża trwa 5 miesięcy. Poród jest zwykle łatwy i bezbolesny. Nowonarodzone jagnię jest badane, nos i usta dziecka są oczyszczane ze śluzu, a następnie zwracane matce. W pewnym momencie owca rodzi 1-2 młode. Po 2 dniach jagnię pewnie rusza się za matką.

Na co oni są chorzy?

Pomimo godnej pozazdroszczenia wytrzymałości zwierzęta domowe mogą zachorować. Jeśli na czas wykryjesz oznaki złego samopoczucia i skontaktujesz się z weterynarzem, wielu problemów można uniknąć.

1. Helminthiasis. Zwierzęta często stają się ofiarami robaków pasożytujących na narządach wewnętrznych zwierząt domowych. Diagnozę ustala się na podstawie wyników testu. Objawy choroby: depresja, słaby apetyt, biegunka, włosy wypadają na małe kawałki. Do leczenia stosuje się środki przeciwpasożytnicze.
2. Wzdęcia blizn. Jedna z najczęstszych dolegliwości u zwierząt domowych. Przyczyną choroby jest niewłaściwe karmienie podopiecznych. Objawy: wzdęcia i stwardnienie brzucha, utrata apetytu, niepokój. Jeśli nie udzielisz pomocy na czas, zwierzę umrze. Problem rozwiązuje gumowa sonda. Za pomocą tego prostego narzędzia usuwa się nagromadzony gaz i resztki niestrawionej żywności.
3. Zatrucie. Kłopoty pojawiają się w wyniku zjadania przez barana trujących roślin. Objawy: wysoka gorączka, wymioty, biegunka, utrata apetytu.Leczenie polega na pilnym przepłukaniu żołądka specjalnym roztworem. Produkt przygotowywany jest z 0,5 szklanki oleju roślinnego, 0,5 litra wody i 50 g soli.

Zastosowanie grubego ogona w kosmetologii i medycynie

Tłuszcz z ogona jest od dawna z powodzeniem stosowany do produkcji kosmetyków. Dobroczynne substancje pomagają wygładzić i odmłodzić delikatną skórę twarzy.

Smalec jest używany w walce z przeziębieniami. Dodawany jest do herbat ziołowych, służy również do zawijania. W przeciwieństwie do tłuszczu wewnętrznego, zawartość grubego ogona nie jest solona. Tłuszcz z ogona skutecznie radzi sobie z chorobami wątroby i pęcherzyka żółciowego. Środek pozytywnie wpływa na potencję, łagodzi wrzody i zapalenie błony śluzowej żołądka, a także obniża poziom cukru we krwi. Tłuszcz z ogona zawiera rekordową ilość witamin i aminokwasów.