Rodzaje klasyfikacji ras owiec, według których podzielone są kryteria i opis

Klasyfikacja, a raczej systematyzacja ras baranów i owiec pod względem produktywności i jakości wełny, wyraźnie odzwierciedla główne cechy zwierząt. Na skalę przemysłową hoduje się je głównie ze względu na włókno wełniane i mięso. Małe gospodarstwa mają możliwość hodowania owiec w celu uzyskania tłuszczu z ogona i mleka do produkcji elitarnych serów.

Klasyfikacja ras według kierunku produktywności

Owce to zwierzęta hodowane ze względu na pyszną baraninę, gruby tłuszcz z ogona, wełnę. Sery i pyszne sery wyrabiane są z mleka samic. Skórę usuniętą podczas cięcia (kożuch, smushka) używa się do szycia wyrobów futrzarskich. Rasy są klasyfikowane zgodnie z kierunkiem produktywności, czyli w zależności od rodzaju produktu, dla którego hodowane są zwierzęta.

Mięso

Rasy specjalizujące się w mięsach obejmują zwierzęta o silnej budowie, rozwiniętej masie mięśniowej i wysokiej produktywności. Takie tryki i owce szybko rosną, dobrze przybierają na wadze, wyróżniają się wczesną dojrzałością, w wieku 9 miesięcy ważą co najmniej 40-50 kg, a za rok lub półtora ich waga wynosi 70-90 kg. Niektóre osoby przybierają nawet 130 kilogramów. Wydajność mięsa rzeźnego wynosi około 50%.

Tłuste dla mięsa

Są to głównie zwierzęta ras azjatyckich, które są hodowane na mięso i tłuszcz z ogona. Tryki szybko przybierają na wadze, przez 9-10 miesięcy ważą co najmniej 45 kg. W grubym ogonie w ciągu jednego sezonu uzyskują 2-7 kg tłuszczu z ogona. U niektórych przedstawicieli tej rasy waga w ciągu 2-3 lat może osiągnąć 120 kg, a masa tłuszczu w grubym ogonie wynosi 30 kg. Najlepsze owce mięsne i tłuste (według klasyfikacji przemysłowej): Gissar, Edilbaevskaya, Dzhaidara.

Mleczarnia

Owce nie są hodowane wyłącznie na mleko. Jest produktem ubocznym uzyskiwanym po ocieleniu samic. Rasy owiec mlecznych dzieli się na mięso i mleko oraz wełnę i mleko. Najwięcej mleka daje rasa wschodnio-fryzyjska niemiecka (450 litrów rocznie na laktację). Nieco mniej można uzyskać z francuskich lacon, Tsigai, Romanov, Balbass i Askanian owiec.

Z mleka owczego wytwarza się ser feta oraz pyszne sery: ricotta, roquefort, feta, pecorino. Ten produkt nie jest używany do serów. Mleko ma wysoką zawartość tłuszczu (6-9%).

Wełniany

Wełna to jeden z głównych produktów hodowli owiec. Wełna jest strzyżona z owiec 1-2 razy w roku, zwykle po zimie.Wełna może być cienka, półcienka, gruba, półgrubka, o różnej długości i grubości. W zależności od rasy z jednego zwierzęcia rocznie wycina się od 3 do 12 kilogramów wełny.

Spójrz również

Jaka jest różnica między baranem a owcą i jak rozpoznać kobietę i mężczyznę

Odmiany owiec według rodzaju wełny

Owce mają wełnę cienką, półdrobną i grubą. Każda rasa ma swój własny typ umaszczenia. Najdroższa jest cienka wełna merynosów.

Cienka wełna

Owce drobnowłókniste produkują najlepszą wełnę o najwyższej jakości. W tej grupie znajdują się zwierzęta o różnych wskaźnikach produktywności wełny i mięsa. Większość wełny jest strzyżona z wełnianych baranów i owiec (6-16 kg). Najniższa produktywność występuje w podgrupie wełny mięsnej (3-6 kg).

Rasy o drobnej wełnie obejmują rasy zwierząt, u których grubość sierści wynosi zwykle 15-22 mikrony. Owce strzyżą się, gdy długość włosa osiągnie 6-9 cm. Pod względem jakości cienkie runo dzieli się na merynos (biały, miękki, elastyczny) i niemerynos (mniej marszczony). Odmiany zwierząt z cienkiej wełny pod względem produktywności:

• wełna (sowiecki merynos, Stawropol, Salskaya);
• mięso i wełna (prekos, Dagestan, Volgograd);
• wełna i mięso (kaukaska, Transbaikal, Południowy Ural).

Wełna z drobno wełnianych baranów jest wykorzystywana w przemyśle dziewiarskim, w tym do produkcji elitarnych tkanin kostiumowych. Z włosa merynosa, obciętego w kłębie, powstaje cienka i mocna przędza merynosów. Wełna klasy ekstra kosztuje 20-30 $ za kilogram.

Wełna półszlachetna

Grubość wełny w gatunkach półdrobnych wynosi 22-30 mikronów. Owce półszlachetne mają okrycie z wełny krótkowłosej (poniżej 10 cm) i długowłosej (powyżej 10 cm). Z jednego zwierzęcia (w zależności od rasy) tną rocznie od 1,2 do 9,5 kg wełny.

Odmiany półdrobnych tryków polarowych:

• mięso i wełna długowłosy (radziecki, Kujbyszew, rosyjski, Romney March);
• krótkowłose mięso i wełna (gorkovskaya, shropshire);
• wełna i mięso (Tsigai, Gorno-Altai).

Wełna owcza z półdrobnej wełny jest cennym surowcem dla przemysłu dziewiarskiego, z którego wytwarzane są tkaniny wełniane i tkaniny techniczne. Produkty pochodzenia zwierzęcego są używane do produkcji dywaników, koców, wykładzin.

Grubowłosy

Zwierzęta grubowłose to zwierzęta o grubości wełny 31-40 mikronów. Barany z grubym runem są zwykle hodowane na mięso i gruby ogon. Wełniany pokrowiec jest przycinany w celach higienicznych 1-2 razy w roku i przekazywany nabywcom. Z jednego zwierzęcia na raz wycina się 1,2-3,2 kg wełny. Rasa karakuł należy również do rasy gruboziarnistej, z której skóry (smuszki) powstają futra astrachańskie.

Spójrz również

Co zrobić, jeśli jagnię ma spuchnięty brzuch i jakie są przyczyny, leczenie bębenków

Odmiany grubowłosych tryków:

• smushkovy (karakul, reshilovskaya, sokolskaya);
• mięso i futro (Romanovskaya, północ);
• mięso i wełna (Tyvinskaya, Cherkasskaya, Kuchugurovskaya);
• mięsne i tłuste (rasy azjatyckie);
• nabiał z wełny mięsnej (Karachai, Andean, balbas, Lezghin).

Klasyfikacja zoologiczna

Klasyfikacja zoologiczna baranów opiera się na długości i kształcie ogona. Jest to warunkowa systematyzacja zwierząt należących do różnych podgrup. Nazywa się to również morfologicznym.

Klasyfikacja zoologiczna:

• krótki ogon z chudym ogonem (północna, Romanowska);
• długi ogon z chudym ogonem (rasy z cienkiej wełny i pół-cienkiej wełny);
• krótkoogonkowy ze złogami tłuszczu w okolicy ogona (Telenginskaya, Buryat, Kulundinskaya);
• długogoniasty ze złogami tłuszczu w okolicy ogona (Kuchugurovskaya, gruzińska, karakulska);
• gruboogonowy z krótkim, słabo rozwiniętym ogonem (rasy azjatyckie z grubym ogonem).