Opis i charakterystyka owiec dorper, cechy ich utrzymania

Rasa owiec Dorper słynie z wielu zalet, w tym prostoty pielęgnacji i pielęgnacji, szybkiego wzrostu, dobrej produktywności, wysokiej jakości mięsa i skór. Nie uda się zdobyć wełny od tych owiec, ponieważ rasa jej w ogóle nie ma. Ale nawet pomimo wysokich kosztów owce dorper są szeroko rozpowszechnione wśród rolników.

Pochodzenie

Rasa ta została wyhodowana w latach trzydziestych XX wieku, a ojczyzną Dorpera jest RPA. Odmiana powstała w wyniku skrzyżowania grzbietów i owiec perskich, z których każdy charakteryzuje się bezpretensjonalną pielęgnacją i dobrą produktywnością. Przedstawiciele Dorper przejęli płodność od grzbietów. Rasa zawdzięcza swoim perskim przodkom brak wełny i niestandardowy kolor. Początkowo rasa rozpowszechniła się w Australii, a następnie została sprowadzona do USA i Wielkiej Brytanii. I dopiero po chwili dorper pojawił się w Rosji.

Rasa została oficjalnie zarejestrowana w 1930 roku. Nazwa „Dorper” nie została uzyskana przypadkowo: słowo składa się z części dwóch imion - Dorset i Persian (przodkowie Dorpers).

Wygląd i charakterystyka

Przedstawiciele rasy mięsnej różnią się:

1. Silna sylwetka. Zwierzęta mają przewrócone, wydłużone ciało. Biodra i plecy są szczególnie dobrze rozwinięte.
2. Prawie całkowity brak włosów. Dostępne włosy są bardzo rzadkie, szorstkie, krótkie, z podszerstkiem. Wełna rozkłada się nierównomiernie - większość z nich obejmuje klatkę piersiową, szyję, plecy. Brzuch jest praktycznie nagi. Włosy na czole mogą się zwijać.
3. Kolor biały lub jasnoszary. Kolor skóry jest biały (na nogach, szyi, tułowiu). Czarne obszary obejmują szyję i głowę.
4. Krótkie, nagie kończyny.
5. Brak rogów u samic. Samce mają bardzo małe rogi (2-3 cm wysokości) iw większości przypadków w ogóle nie rosną.

Jagnięta mają podobne cechy do dorosłych, z wyjątkiem wielkości ciała.

Rasa Dorper ma dwie odmiany:

• biały (na ciele nie ma ciemnych obszarów);
• czarnogłowy (głowa i szyja są czarne).

Popularne są krzyżówki Dorper z innymi rasami. Rasa Romanowów najczęściej bierze udział w hodowli, w wyniku krzyżowania uzyskuje się hybrydę o dobrych cechach.

Plusy i minusy Dorpers

Wysoki koszt owiec dorper jest uzasadniony wieloma pozytywnymi cechami.

Nagość rasy można uznać za zaletę - nie ma potrzeby wydawania środków na strzyżenie owiec. Ponadto dorpery są mniej podatne na atak pasożytów zewnętrznych.

Spójrz również

Wiodące kraje w hodowli owiec i tam, gdzie ta branża jest rozwinięta, gdzie jest więcej zwierząt gospodarskich

Wymagania dotyczące treści

Rasa jest bezpretensjonalna, więc nie ma potrzeby przestrzegania specjalnych warunków i wymagań konserwacyjnych. Zwierzęta dobrze sobie radzą zarówno w gorącym klimacie, jak iw chłodniejszych regionach. Dorpers są w stanie wytrzymać nawet bardzo niskie temperatury. Zwierzęta są również mało wymagające w diecie - najczęściej trawa jest dla nich wystarczającym źródłem pożywienia. Jednak fakt ten wcale nie oznacza, że ​​owce są trzymane wyłącznie na pastwisku. Dzięki poprawie jakości żywności uzyskany produkt będzie znacznie lepszy.

Prostota opieki nad zwierzętami dotyczy nie tylko dorosłych, ale także młodych. Jagnięta, w tym noworodki, nie wymagają starannej opieki.

Przedstawiciele Dorper mają możliwość dostosowania się do każdych warunków, w których żyją. To jeden z powodów, dla których rolnicy marzą o hodowaniu takich owiec.

Karmienie i opieka

Zwierzęta te nie wymagają specjalnego żywienia - dorpery można trzymać na pastwisku. Nawet w takich warunkach zwierzęta szybko przybierają na wadze. Niemniej jednak, aby poprawić jakość produktu, zaleca się urozmaicenie karmy i włączenie do diety:

• koniczyna;
• lucerna;
• pokrzywy;
• łopian;
• oset;
• ziarno (ze względu na zawartość kalorii taką karmę podaje się tylko samicom w ciąży i karmiącym, a także młodym zwierzętom w okresie intensywnego wzrostu);
• siano (używane jako zamiennik świeżej trawy);
• mieszanka paszowa (stosowana do karmienia owiec w okresie ciąży i laktacji, a także podawana zwierzętom na kilka dni przed skierowaniem do uboju);
• sól i minerały (specjalny sos);
• rośliny okopowe (latem stosuje się je jako nawóz pogłówny, zimą są częścią diety);
• woda (powinna być ogólnodostępna, zwykle jedna osoba dorosła wypija od 6 do 8 litrów wody dziennie).

Dorpers spędzają większość czasu na pastwisku lub w przestronnych wybiegach. Wskazane jest zdemontowanie żywopłotu, co pozwoliłoby na przeniesienie go w inne miejsce, gdy skończy się trawa na poprzednim.

W zimne dni owce trzymane są w owczarniach. Wymagania dotyczące pomieszczeń:

• normalne oświetlenie;
• brak przeciągów;
• wolna przestrzeń (powierzchnia dla jednego zwierzęcia w boksie grupowym wynosi 1,5 mkw, w boksie indywidualnym co najmniej 2,5, dla samicy z jednym jagnięciem - 3,2, a na każde kolejne stanowisko zwiększa się o 0,7);
• obecność wentylacji, ogrzewania.

Spójrz również

Opis i charakterystyka owiec Suffolk, cechy treści

Jedzenie i woda są w długich korytach.

Cechy hodowlane

Rasa wcześnie osiąga dojrzałość płciową.Gotowość do rozrodu u samic występuje po 8 miesiącach, u samców po 5. Zaleca się jednak rozpoczęcie hodowli owiec po osiągnięciu przez nie 1,5 roku życia. Samce są bardzo płodne i są w stanie zapłodnić jednorazowo do 100 owiec. Aby poprawić jakość nasion, pożądane jest utrzymanie tego samego stosunku - jednego samca do 15-20 samic.

Poród można powtarzać co 8 miesięcy, a jednocześnie nie jest on związany z konkretną porą roku. Łożysko trwa 4-5 miesięcy.

Częste choroby i zapobieganie im

Przedstawiciele rasy Dorper są odporni na choroby, jednak jeśli nie są przestrzegane ogólne warunki przetrzymywania, ryzyko takich problemów wzrasta:

• bruceloza;
• ospa;
• pryszczyca;
• zakaźne zapalenie sutka;
• footrot;
• złamania i zwichnięcia kończyn.

Aby zapobiec chorobom, stosują następujące środki:

• regularne czyszczenie stoiska;
• rutynowe szczepienia;
• przestrzeganie kwarantanny, do której wysyłane są nowe zwierzęta (trwa 2 tygodnie);
• odrobaczanie jesienią i wiosną.

Dorpers w Rosji

W Rosji ta rasa prawie nigdy nie występuje w czystej postaci. A przyczyna wcale nie leży w klimacie - dorpers doskonale zakorzeniliby się na środkowym pasie. Decydującym czynnikiem jest to, że hodowla owiec tej rasy nie jest opłacalna. Z tego powodu do kraju sprowadzany jest materiał siewny Dorper i przy jego pomocy zapładniane są samice lokalnych ras (najczęściej Romanowów).