Opis i cechy koni w stroju kauro, możliwe odcienie i zasady pielęgnacji
Maść Cowrai u koni jest rodzajem umaszczenia koni domowych. Charakteryzuje się czerwonawą, brązowawo-czerwonawą, złotobrązową gamą z szeregiem specyficznych cech. Konie tego koloru występują u wielu współczesnych ras rodzimych i wyróżniają się maksymalnym zbliżeniem do pierwotnej „dzikiej” maści. Brązowego konia można również nazwać czerwonawo-savrasem.
Opis i cechy kombinezonu Kauro
Konie brązowe wyróżnia obecność dzikiego genu Dun, który zbliża ich kolor do koloru ras przodków współczesnych odmian. Najjaśniej kolor ten koreluje z umaszczeniem konia Przewalskiego. Tę opinię potwierdza fakt, że konie brunatne to przede wszystkim konie rodzime, które powstały w wyniku krzyżowania zwierząt domowych z dzikimi.
Charakterystyczne są następujące cechy:
- Specyficzny kolor ciała w jasnoczerwono-brązowych, brązowo-złotych łuskach.
- Nieregularność umaszczenia, czyli obecność ciemniejszej grzywy i ogona, na podudziach nad kopytami - w okolicy stawu skokowego i nadgarstkowego - czerwonawo-czerwonawy „pas”, pas wzdłuż grzbietu.
- Możliwość obecności słabo wyrażonych pasków - „zebra”.
Czasami brązowe konie nazywane są czerwonawo-savrasami. Jest to uzasadnione porównanie, ponieważ sawry są w odcieniach najbliżej dzikiego przodka - konia Przewalskiego. Savrasies różnią się od brązowych wyraźniejszym kontrastem koloru tułowia i grzywy z ogonem, a także obecnością większej liczby śladów na sierści, nierównym umaszczeniem, graniczącym z zaniżeniem.
Możliwe odcienie
Brązowe konie mogą być jasne lub ciemne. Chociaż są uważani za przodków koloru czerwonego, w ich kolorach nie ma czystego czerwonego koloru. Najczęściej ma następujące odcienie:
- Jasnobrązowy - tułów jest jasny z nieco bardziej nasyconym kolorem (ale w tym samym zakresie). Ogon i grzywa łączą w sobie jasne i ciemniejsze, rudawe włosy. „Pas”, „zebroid” i inne znaki z wyraźnym czerwonawym odcieniem.
- Czerwonawo-brązowy - tułów o lekko czerwonawym odcieniu z bardziej nasyconym kolorem głowy, ogona i grzywy. „Pas” i brązowawy przypływ przypominający zebrę.
- Ciemnobrązowy łączy kolory czerwonawo-brązowe, z typowym ciemnieniem w okolicy grzbietu i dolnej jednej trzeciej kończyn na kopytach.
Charakterystyczną cechą wszystkich odmian jest obecność znaczeń - „pasów” na plecach i ciemniejszych niż karnacja ciała na podudziach.W niektórych przypadkach brązowe konie niektórych ras mają półświaty - jaśniejsze obszary wełny w pobliżu nozdrzy, oczu, w okolicy pachwiny, po wewnętrznej stronie nóg, czasami na brzuchu, w pobliżu rzepy i łokci.
W jakich rasach można znaleźć tę odmianę
Ciekawą cechą garnituru jest jego wyjątkowa rzadkość w Ameryce. Wynika to z jego pochodzenia z dzikich, rdzennych ras. W Ameryce konie pojawiły się tylko u pierwszych Europejczyków, ponieważ pierwotnie nie występowały na tym kontynencie w naturze.
Europejskie konie po prostu nie miały z kim krzyżować się, aby uzyskać gen Dun, który jest odpowiedzialny za czerwonawy odcień.
Aby wyhodować przedstawicieli tego koloru, lokalne rasy muszą być specjalnie krzyżowane z importowanymi „dzikimi” końmi. Ale w Azji i Europie rasy aborygeńskie były obfite, więc kauraya często występuje tutaj. Najczęściej garnitur występuje w następujących rodzimych rasach stepowych:
- Jakuck.
- Ałtaj.
- Baszkir.
- Kazachski.
Rzadkim przedstawicielem jest radziecka ciężarówka. W Europie kucyki islandzkie i konie norweskie fiordy są brązowe. W Ameryce są mustangi i niektóre rasy mieszanego pochodzenia, które mają wśród przodków hiszpańskie konie:
- Appaloosa.
- Ćwierć konia.
- Criollo.
W rasach rasowych taki kombinezon jest bardzo rzadki.
Subtelności opieki
Rasy rodzime są bardziej bezpretensjonalne niż wyścigówki. Muszą mieć własne towarzystwo, ponieważ początkowo dzikie konie żyły w dużych stadach. W ten sam sposób hodują konie koczownicze ludy stepowe. Jeśli w planach właściciela nie jest trzymanie kilku dużych zwierząt, warto zadbać o stworzenie dla niego towarzystwa innych zwierzaków. Takie konie mogą zaprzyjaźnić się z owcami, kozami, psami pasterskimi.
Cechą treści jest potrzeba aktywności fizycznej. Konie muszą dużo się ruszać, więc muszą zapewnić wolny wybieg lub ujeżdżenie przez co najmniej 2-4 godziny dziennie. Takie rasy nie mają specjalnych wymagań dotyczących pasz. Potrzebują trawy, siana, słomy, trochę owsa, dostępu do czystej wody w wystarczających ilościach, szczególnie w upalne letnie miesiące. Konie są regularnie czyszczone i myte, badane kopyta, podkuwane co 2 miesiące. Ważne jest, aby monitorować stan zębów, regularnie czesać grzywę i ogon. Konie brązowe to prawdziwy cud natury o rzadkim i cennym umaszczeniu.
