Czynnik sprawczy i objawy pryszczycy u bydła, leczenie krów i możliwe zagrożenie
Pryszczyca jest bardzo niebezpieczna dla bydła. Rzeczywiście, młode zwierzęta umierają z powodu tej choroby wirusowej, a dorosłe zwierzęta są trudne do zniesienia i nawet po wyzdrowieniu mogą zarazić zdrowe krowy i byki. Choroba wpływa na produktywność bydła. Spada produkcja mleka, zwierzęta powoli przybierają na wadze, pogarsza się jakość mięsa. Krowy i byki chore na pryszczycę są często wysyłane na ubój, aby zapobiec zakażeniu całego stada.
Co to za choroba
Pryszczyca to groźna choroba wirusowa dotykająca zwierzęta domowe, najczęściej młode cielęta, krowy i byki. Różni się ciężkim przebiegiem i niebezpiecznymi konsekwencjami prowadzącymi do śmierci bydła. Źródłem zakażenia są chore zwierzęta z obszarów o niekorzystnych warunkach gospodarowania (kraje azjatyckie). Szczepienie bydła przeciwko konkretnemu typowi pryszczycy (znanych jest 7 typów) pomaga zapobiegać chorobie.
U chorego bydła temperatura wzrasta, ślina stale płynie, a na błonach śluzowych jamy ustnej i nosa, skórze wymienia i szczelinie międzypalcowej widoczne są pęcherzykowe i wrzodziejące wysypki. Pacjenci z pryszczycą nie mogą połykać, odmawiają karmienia, szybko tracą na wadze. Dotyczy to narządów trawiennych zwierzęcia. Z powodu wrzodów na wymionach krów nie można doić, rozwija się u nich mastitis. Wirus infekuje tkanki miękkie kopyt, zaczynają jątrzyć. Choroba może prowadzić do martwicy blizn, odoskrzelowego zapalenia płuc i zgorzeli płuc, zaburzeń pracy serca i mięśnia sercowego.
Choroba trwa 1-2 tygodnie, okres inkubacji 2-6, maksymalnie 20 dni. W przypadku powikłań krowa ginie w ciągu 2-6 dni. U zwierząt wyzdrowiałych, ale przeżywających, wskaźniki produktywności (mleczność, przyrost masy ciała) maleją. Pryszczyca prowadzi najczęściej do śmierci młodych zwierząt (śmiertelność - 80-100%) i dorosłego bydła (śmiertelność - 40-90%). W efekcie zmniejsza się liczba stad, w tym z powodu przymusowego uboju zwierząt.
Zwierzęta, które wyleczyły się z jednego rodzaju pryszczycy, mogą następnie zachorować na inny typ tej choroby wirusowej. Próbują zapobiegać chorobie za pomocą szczepień.
Patogen, źródło i drogi rozprzestrzeniania
Czynnikiem sprawczym choroby, takiej jak pryszczyca, jest wirus zawierający RNA z rodziny najmniejszych pikornawirusów. Sam rinowirus składa się z 32 kapsomerów, które tworzą trójkątny romb. Udało się ustalić 7 różnych typów wirusa pryszczycy. Czynnik wywołujący chorobę jest odporny na różne warunki atmosferyczne, ale umiera po podgrzaniu do ponad 60 stopni Celsjusza, a także pod wpływem promieniowania ultrafioletowego i środków dezynfekujących.
Źródłem choroby są zwierzęta chore na pryszczycę, które są w okresie inkubacji i wyzdrowiały z tej choroby wirusowej. Z organizmu chorych wirus jest wydalany ze śliną, krwią, moczem, a także z kałem. Czynnik sprawczy utrzymuje się przez długi czas w futrze zwierząt, glebie (w odpadających skorupach wrzodów), a także w mleku i mięsie. Wirus jest przenoszony przez skażoną paszę, ściółkę, obornik, sprzęt i ukąszenia owadów.
Możesz zarazić się pryszczycą poprzez bezpośredni kontakt (poprzez zmiany skórne, usta, nos, oczy) z chorym zwierzęciem oraz wdychanie powietrza zawierającego cząsteczki wirusa. Kiedy wirus dostanie się do krwiobiegu, całe ciało zostaje odurzone. Z reguły pryszczyca nie przenosi się z człowieka na człowieka. Osoby hodujące bydło zarażają się wirusem poprzez kontakt z chorymi zwierzętami.
Oznaki i objawy choroby
Na samym początku krowy i byki, które złapały wirusa, odczuwają pieczenie w ustach, obrzęk i zaczerwienienie. Z tego powodu zaczyna się obfite ślinienie się i zapalenie spojówek. Po kilku dniach pojawiają się wysypki na błonach śluzowych jamy ustnej, języka, dziąseł, a także na nosie - pęcherze najpierw wypełnia się przezroczystym, a następnie mętnym płynem. Afty mogą wystąpić na wymionach samic i na skórze szczeliny międzypalcowej.
Po kilku dniach bąbelki łączą się, a następnie pękają, a na ich miejscu tworzą się czerwone wrzody.
Wirus przeniknął do limfy i krwi i rozprzestrzenia się na wszystkie narządy i tkanki. U zwierząt cierpi układ pokarmowy, trudno im połykać, odmawiają karmienia i szybko tracą na wadze. Rozwija się zapalenie żołądka i jelit i ropne ropnie. Temperatura ciała wzrasta. Wrzody wymienia powodują ból u krów, co powoduje, że są niechętne do mleka, choroba prowadzi do zapalenia wymienia.
Wraz z porażką kończyn, erozją kopyt, możliwa jest kulawizna. W ciężkich przypadkach pryszczyca prowadzi do martwicy blizn, odoskrzelowego zapalenia płuc, zgorzel płucnej. Zwierzęta z dobrą odpornością wracają do zdrowia po 7 dniach, czasami choroba trwa 3-4 tygodnie i również prowadzi do wyzdrowienia bydła. W ciężkich przypadkach (z powikłaniami) krowy giną w ciągu 2-6 dni. Po wyzdrowieniu zwierzęta pozostają w tyle we wzroście, rodzą martwe cielęta, często ciąża kończy się samoistnym poronieniem.
Diagnoza patologii
Tak groźną chorobę jak pryszczyca rozpoznaje się na podstawie badania, obrazu klinicznego i badań laboratoryjnych. Wirus jest izolowany z krwi, śliny, rufy i kału. Podczas przeprowadzania badań laboratoryjnych należy określić rodzaj wirusowej pryszczycy. Pomaga to w doborze odpowiedniej szczepionki do szczepienia zdrowego bydła. Identyfikacja wirusa trwa około tygodnia.
Podczas stawiania diagnozy ważne jest, aby wykluczyć obecność innych chorób o podobnych objawach (wirusowe zapalenie jamy ustnej, dżuma, ospa).
Jak leczyć pryszczycę u bydła
Nie ma leków na pryszczycę. Weterynarze zwykle przepisują leki w celu leczenia objawów tej choroby wirusowej. Chore zwierzęta są izolowane od głównego stada. Przez 2 miesiące są poddawani kwarantannie i leczeni lekami przeciwwirusowymi, surowicą rekonwalescencyjną. W razie potrzeby (infekcja ropna) przepisywane są antybiotyki („bicilina”).
Jama ustna, dotknięte obszary skóry są leczone środkami odkażającymi i gojącymi rany (słaby roztwór nadmanganianu potasu, "chlorheksydyna", maść oksolinowa, interferon). Zwierzęta otrzymują lekki pokarm, w razie potrzeby dużo napojów, karmionych przez rurkę. Zalecane są kompleksy witaminowe i mineralne. Gojenie się owrzodzeń przyspiesza promieniowanie ultrafioletowe, preparaty „Pantenol”, „Levovinisol”, „Vinisol”.
Potencjalne zagrożenie
Pryszczyca jest niebezpieczna w skutkach. Nawet pozornie zdrowe zwierzęta, które przeszły łagodną chorobę wirusową, mogą zarażać bydło ze słabszą odpornością. Młode zwierzęta umierają w 8-9 na 10 przypadków, śmiertelność u dorosłych krów jest dwukrotnie niższa. Kobiety, które cierpiały na pryszczycę, często rodzą martwe cielęta, a ich ciąża kończy się samoistnym poronieniem. Odzyskane byki nie przybierają na wadze, ich mięso nie nadaje się do jedzenia.
Z tego powodu wszystkie zwierzęta dotknięte pryszczycą kierowane są na ubój. Zdrowe krowy i byki są szczepione przeciwko pryszczycy. Szczepienie nie ma wpływu na nosicieli wirusa (odzyskane i odzyskane krowy i byki).
Szczepienia przeciwko chorobom
Aby zapobiec i zapobiec zakażeniu pryszczycą, zdrowe zwierzęta są szczepione przeciwko tej niebezpiecznej chorobie wirusowej. W celu uodpornienia bydła istnieje szereg szczepionek mono i towarzyszących (przeciwko kilku typom). Możesz kupić lek w dowolnej aptece weterynaryjnej. Zwierzęta są szczepione przeciwko pryszczycy występującej na danym obszarze.
Szczepia dorosłe krowy i byki, a także cielęta w wieku od 6 tygodni do 6 miesięcy. W regionach o niekorzystnej sytuacji szczepienia przeprowadza się corocznie. Krowy w ciąży i laktacji nie są szczepione. Szczepienie z reguły przeprowadza się przed kryciem zwierząt lub wiosną przed wypasaniem bydła na pastwisko.
Szczepionka nie jest lekarstwem, nie leczy pryszczycy, ale pozwala krowom i bykom zachorować na wirusa w łagodnej postaci i nabrać odporności na tę chorobę wirusową. Szczepienie wykonuje się domięśniowo lub podskórnie. Dawkowanie leku jest przepisywane w zależności od wieku i masy ciała bydła.
Szczepionka jest całkowicie nieszkodliwa dla krów i byków, ale najważniejsze jest to, że można szczepić tylko całkowicie zdrowe i nie osłabione zwierzęta. Skontaktuj się z lokalnym weterynarzem, aby poznać harmonogram szczepień i rodzaj potrzebnej szczepionki.
Inne środki zapobiegawcze
Pryszczyca to jedna z najgroźniejszych chorób. Zwykle ta choroba wirusowa przenoszona jest z niekorzystnych regionów do korzystnych. Aby zapobiec infekcjom lokalnych zwierząt na każdym obszarze, podejmuje się szereg środków zapobiegawczych. Służby sanitarno-weterynaryjne kontrolują stan bydła, a także monitorują przemieszczanie się, skup byków hodowlanych i krów z innych krajów, zwłaszcza azjatyckich.
Ryzyko infekcji powstaje w przypadku nielegalnego importu zwierząt. Zaleca się rejestrację wszystkich zwierząt gospodarskich. Właściciele krów i byków mogą uchronić się przed wirusem, szczepiąc swoje zwierzęta na czas. Szczepienia są wykonywane przez lokalnych lekarzy weterynarii. Wskazane jest wypasanie bydła na pastwiskach, na których dzikie zwierzęta nie biegają, a także zakup paszy w regionach sprzyjających pryszczycy.
Kontroli podlegają również nabiał i produkty mięsne sprzedawane na rynkach. W domu w prosty sposób można uchronić się przed zarażeniem pryszczycą przez zwierzęta. Najważniejsze to zagotować kupione na bazarze mleko i podgrzać mięso. Jeśli są znane przypadki wybuchu pryszczycy na określonym terenie, nie zaleca się kupowania śmietany na bazarze. Jeśli w jamie ustnej pojawi się zaczerwienienie, obrzęk i wysypka, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem chorób zakaźnych.
