Gdzie jest zlokalizowany czynnik wywołujący wągrzycę u bydła, objawy i leczenie

Przez wągrzycę bydła rozumie się poważną inwazję pasożytniczą, która występuje dość często. Nazywa się to również Finnosis. Choroba stanowi realne zagrożenie dla zwierząt. Wynika to z faktu, że pasożyty mogą infekować ważne narządy i powodować zakłócenia w ich pracy. Aby poradzić sobie z chorobą, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Co to jest finnoza

Cysticercosis Bovisa to uszkodzenie mięśni zwierząt z tasiemcem bydlęcym, które są w stadium larwalnym. W rezultacie cierpią mięśnie języka i serca. Jeśli zwierzę ma osłabiony układ odpornościowy, uszkodzone są również komórki wątroby, mózgu i płuc. Ponadto istnieje ryzyko uszkodzenia tkanki tłuszczowej. Wągrzyca może być ostra lub przewlekła.

Przyczyny i mechanizmy rozwoju

Czynnikiem wywołującym wągrzycę jest larwa tasiemca. Charakteryzuje się wieloma charakterystycznymi cechami:

• obecność owalnego pęcherzyka - ma szary odcień, jest pokryty mikroskopijnymi kosmkami i jest wypełniony płynem;
• obecność głowy - jej rozmiar nie przekracza 2 milimetrów;
• 4 silne odrosty z prymitywną trąbką;
• korpus przypominający wstążkę z dużą liczbą segmentów.

Najczęściej tasiemiec bydlęcy jest zlokalizowany w ciele osoby zakażonej. W tym przypadku zwierzęta są uważane za pośrednich nosicieli robaków. Aby zapobiec wzajemnemu zakażeniu, zaleca się ścisłe przestrzeganie zasad higieny oraz systematyczne odrobaczanie osób kontaktowych i zwierząt.

Czynniki wywołujące wągrzycę mają pewne cechy w cyklu życia:

• żywicielem pośrednim jest zwierzę domowe;
• ostatecznym właścicielem jest osoba, w której dorosły może osiągnąć 10 metrów i nie pokazać się w żaden sposób;
• uformowana onkosfera po 6 miesiącach przekształca się w pełnoprawną larwę - czasami dzieje się to nawet wcześniej;
• maksymalną aktywność obserwuje się po 7-10 miesiącach - w tym okresie mogą pojawić się charakterystyczne objawy;
• larwy giną po 10 miesiącach - okres ten może trwać sześć miesięcy.

Oznaki i objawy problemu

Podstępność wągrzycy u bydła polega na tym, że przy łagodnym stopniu zakażenia patologia przebiega bezobjawowo.

Może to zająć 2 tygodnie. Ponadto w ciągu pierwszych 5-6 dni wągrzyca ma wyraźny przebieg, a następnie znikają charakterystyczne objawy.

Zwykle wągrzycy u zwierząt towarzyszą następujące objawy:

• nagła utrata apetytu u zwierzęcia lub całkowita odmowa karmienia;
• zwiększony niepokój zwierząt - stają się zbyt podekscytowani;
• wzrost temperatury ciała;
• silna suchość i bladość błon śluzowych zwierzęcia;
• częsta biegunka;
• zaburzenia w pracy serca zwierzęcia - przejawiają się one ciągłą dusznością i częstymi postojami podczas jazdy na pastwisko;
• ból w tkankach mięśniowych;
• ból podczas odczuwania obszaru siatki i trawieńca.

Spójrz również

Nazwy niedrogich, ale skutecznych leków do leczenia promienicy bydła

U zwierzęcia z wągrzycą temperatura może wzrosnąć do 39,8-41,7 stopni. W takim przypadku nie musisz go nawet mierzyć - różnica będzie zauważalna zwykłym dotknięciem dłoni. Powikłania w postaci swędzenia skóry, ślepoty lub wodobrzusza są niezwykle rzadkie. Najniebezpieczniejszy objaw lekarze weterynarii nazywają spadkiem temperatury - 1-2 dni po nim istnieje ryzyko śmierci zwierzęcia.

Diagnoza choroby

Aby dokonać dokładnej diagnozy zwierzęcia, stosuje się następujące badania:

1. Systematyczne badania i badanie palpacyjne jamy ustnej i języka zwierząt. Te procedury pomagają wykryć robaki powierzchniowe.
2. Diagnostyka alergiczna podskórna. Aby to zrobić, tuberkulinę wstrzykuje się w okolice szyi, obszar pod ogonem lub pod łopatką. Jego wysokość dobierana jest na podstawie wieku. Dla młodych osób wystarczy 0,15 mililitra substancji, dorośli potrzebują 0,2 mililitra. U niezainfekowanego zwierzęcia po 24 godzinach w miejscu wstrzyknięcia pojawi się obrzęk, który będzie narastał przez kolejne 2 dni. Jeśli reakcja zwolni, wstrzyknięcie wykonuje się ponownie. Następna reakcja będzie mogła postawić dokładną diagnozę.
3. Badanie surowicy za pomocą pośredniej reakcji hemaglutynacji. W takim przypadku zaleca się umieszczenie 5 mililitrów surowicy w specjalnej probówce i umieszczenie na płytce z erytrocytami. Jeśli pojawi się osad, można ocenić obecność robaków w ciele zwierzęcia.
4. Metoda aglutynacji lateksowej. W takim przypadku zaleca się podgrzanie surowicy krwi, dodanie zawiesiny lateksu i kilku innych substancji. Następnie umieszcza się go na strzelance w celu wymieszania. Następnie możesz wyciągnąć wnioski dotyczące obecności robaków pasożytniczych. Jeśli pojawi się znak z 2 lub 4 plusami, oznacza to zakażenie zwierzęcia pasożytami.

Leczenie wągrzycy u bydła

Leczenie wągrzycy jest dość trudne. Wynika to ze specyficznego działania patogenu. Tylko doświadczony lekarz weterynarii może dobrać odpowiednie leki. Silne leki przeciwhistaminowe w tym przypadku nie zadziałają. Doprowadzą do masowej śmierci pasożytów, ale może to wywołać stan zapalny i zatrucie włókien mięśniowych. Dlatego w leczeniu zwierząt stosuje się substancje oparte na prazykwantelu. Należą do nich w szczególności „Droncit” i „Mebendazol”. Dawkę pierwszego środka powinien dobrać lekarz, biorąc pod uwagę dane z badań laboratoryjnych.

Przy stosowaniu "Mebendazolu" zwykle przepisuje się 50 miligramów środków na 1 kilogram masy ciała zwierzęcia.

Zapobieganie chorobom

Aby uniknąć rozwoju i szerokiego rozprzestrzeniania się wągrzycy u zwierząt, zaleca się przestrzeganie następujących zasad:

1. Zakaz uboju bydła i sprzedaży produktów mięsnych bez kontroli władz weterynaryjnych.
2. Poinformuj opinię publiczną i hodowców o zagrożeniach związanych z infekcjami robakami pasożytniczymi.
3. Kontrolować stan ferm i miejsc uboju zwierząt przez służby weterynaryjne i sanitarne.
4. Oznakuj bydło rzeźne.
5. Zwłoki zakażonych zwierząt należy utylizować, jeśli podczas cięcia tkanki mięśniowej wykryte zostaną w nich więcej niż 3 cysticercus.

Nie małe znaczenie w zapobieganiu wągrzycy mają normy medyczne i sanitarne:

• służby medyczne i weterynaryjne powinny ściśle ze sobą współpracować;
• konieczne jest podjęcie działań zapobiegawczych i terapeutycznych w stosunku do zwierząt i ludzi;
• przestrzeganie norm sanitarno-higienicznych na fermach, co pozwala uniknąć zarażenia robakami - obejmują wyposażenie łazienek, badanie kału pracowników, mycie rąk, systematyczne zabiegi mające na celu odrobaczenie;
• kontrolują ścieki przez państwo - muszą być filtrowane i dezynfekowane.

Spójrz również

Leczenie chorób bydła, przewodnik weterynaryjny

Aby zapobiec rozwojowi wągrzycy, wymagana jest ścisła współpraca służb medycznych i weterynaryjnych. Ważne jest również przestrzeganie prostych zasad higieny podczas pracy ze zwierzętami oraz w ogrodzie. Pamiętaj również, aby myć ręce podczas przygotowywania i spożywania mięsa.

Czy osoba może zarazić się chorymi zwierzętami

Osoba może zostać zarażona wągrzycą od zakażonych zwierząt. Zwykle dzieje się to w następujący sposób:

1. Jedzenie fińskiego mięsa. Najczęściej taka sytuacja występuje w naturze, podczas gotowania mięsa z krwią, czyli potraw, które nie nadają się do wystarczającej obróbki cieplnej.
2. Zaniedbanie mycia rąk, które miały kontakt z surowym mięsem.
3. Picie surowej wody z otwartych zbiorników zawierających jaja robaków.

Nosiciel wągrzycy może nawet przez długi czas nie podejrzewać obecności pasożytów w organizmie. Wągrzyca różni się różnym czasem trwania okresu inkubacji. W niektórych przypadkach trwa to kilka lat. Jeśli dana osoba nie myje rąk po pracy w ogrodzie, jaja robaków z gleby wpadają do jamy ustnej i wywołują rozwój wągrzycy.

Główne objawy inwazji obejmują:

• uporczywe bóle głowy;
• rozwój ślepoty;
• drgawki;
• napady padaczkowe;
• objawy zapalenia opon mózgowych;
• pojawienie się demencji;
• wodogłowie;
• zaburzenia mowy;
• zaburzenia psychiczne - mogą objawiać się w postaci majaczenia, depresji, halucynacji, wzmożonego pobudzenia;
• niedowład;
• zawroty głowy.

Czasami pojawia się wągrzyca skóry. Charakteryzuje się wyglądem strzelistych formacji. Znajdują się głównie na szczycie mostka i na wewnętrznej powierzchni ramion. Wągrzyca bydła to poważna patologia, która stanowi zagrożenie nie tylko dla zwierząt, ale także dla ludzi. Aby poradzić sobie z chorobą, musisz natychmiast pokazać zwierzę weterynarzowi.