Przyczyny i objawy paratyfusu u cieląt, leczenie i zapobieganie
U młodego bydła odporność jest nadal słaba, ich organizm jest podatny na ataki drobnoustrojów chorobotwórczych. Czynnikami wywołującymi paratyfus u cieląt są bakterie z rodzaju Salmonella. Są odporne na większość antybiotyków, podczas swojej życiowej aktywności wydzielają dużo toksyn, a także wpływają negatywnie na odporność chorego zwierzęcia. Chorobie towarzyszy obfita biegunka, nieleczone cielę umiera.
Opis choroby
Paratyfus to zakaźna patologia pochodzenia bakteryjnego. Bakterie chorobotwórcze infekują jelita młodych osobników, wywołując ostry proces zapalny. Czynnikiem wywołującym paratyfus jest Salmonella Gertner, która powoduje ostre zatrucie pokarmowe nie tylko u zwierząt, ale także u ludzi. Substancje toksyczne uwalniane przez bakterie gromadzą się w tkankach miękkich cieląt, dlatego mięso zakażonych zwierząt należy utylizować.
Osoba, która spożyła cielęcinę skażoną salmonellą, ulega ciężkiemu zatruciu. Salmonella to drobnoustrój w kształcie pałeczki z zaokrąglonymi krawędziami. W środowisku zewnętrznym jest aktywny, odporny na czynniki negatywne, nie reaguje na wysokie temperatury i większość antybiotyków. Ale jest podatny na środki antyseptyczne, w tym lizol (mydło krezolowe) i kreolinę.
Przyczyny występowania
Występowaniu paratyfusów sprzyja nieprzestrzeganie warunków utrzymania zwierząt.
Głównymi przyczynami infekcji paratyfusów u cieląt są:
- zatłoczone trzymanie w ciasnej stodole;
- niewystarczające oświetlenie;
- niehigieniczne warunki;
- kiepska jakość karmienia, stosowanie zepsutych produktów.
Chorobę pogarsza niska temperatura w oborze, która osłabia układ odpornościowy cieląt. Ale normalizacja warunków temperaturowych nie pomaga, jeśli zwierzęta są już zakażone, ponieważ Salmonella jest odporna na ekstremalne temperatury.
Bakterie dostają się do organizmu przez drogi oddechowe. A w środowisku zewnętrznym salmonella kończy się z kałem i moczem chorych osób. Infekcja może dostać się bezpośrednio do przewodu pokarmowego cielęcia poprzez spożycie skażonej paszy lub wody pitnej.
Formy i objawy paratyfusu u cieląt
Okres inkubacji paratyfusów trwa od 5 dni do 2 tygodni. Infekcja atakuje układ nerwowy, przewód pokarmowy, a później przy braku odpowiedniego leczenia i stawy.
Gorączka paratyfusowa u cieląt występuje w trzech postaciach.
Ostra forma
Występuje u cieląt poniżej miesiąca życia.
Główne objawy ostrej postaci:
- gorączka, w której temperatura ciała wzrasta do 40-41 ° C;
- obraźliwa biegunka z wtrętami śluzowymi, czasem z plamami krwi;
- osłabienie, impotencja, niezdolność cielęcia do wstawania z łóżka;
- zapalenie spojówek, któremu towarzyszy obfite łzawienie;
- nieżyt nosa, wyciek z dróg nosowych łydki masy śluzowej z surowiczymi zanieczyszczeniami;
- kaszel.
Zapalenie spojówek i katar pojawiają się kilka dni po biegunce. Nie we wszystkich przypadkach obserwuje się nieżyt nosa, a cielę zwykle zaczyna kaszleć, gdy właściciel otwiera drzwi do stodoły i wpuszcza do środka chłodne powietrze. Przy biegnącym paratyfusie kończyny puchną, obserwuje się drgawki, zahamowana zostaje świadomość. Ale do samej śmierci zwierzę dobrze je.
Jeśli w ostrej postaci paratyfusu temperatura ciała często się zmienia, prawdopodobieństwo przeżycia cielęcia jest wysokie. Jeśli zwierzak cierpi na obfitą biegunkę, gorączka nie ustępuje, nasila się letarg i osłabienie, nie ma wątpliwości co do rychłej śmierci.
Forma podostra
Jest wykrywany u cieląt, które osiągnęły wiek jednego miesiąca. Trwa 3-5 dni.
Objawy podostrego przebiegu paratyfusu:
- słaby apetyt;
- krótka gorączka, w której temperatura wzrasta do 40-41 ° C;
- słaba biegunka;
- nieżyt nosa z wyraźnym wydzieliną z dróg nosowych;
- lekki kaszel, świszczący oddech.
Kaszel i świszczący oddech nie zawsze są zauważane. Jeśli nie ma obciążających patologii, zwierzę wraca do zdrowia.
Chroniczny
Ostry paratyfus staje się przewlekły. Zapalenie jelit stopniowo ustępuje, biegunka ustaje, ale infekcja migruje do tkanki płucnej. Chore cielę oddycha ciężko i często, czasami z świszczącym oddechem i gwizdaniem. Podczas słuchania słychać świszczący oddech podczas wdechu i wydechu, przy perkusji (stukaniu) odnotowuje się tępość dźwięków.
Czas trwania przewlekłej paratyfusu wynosi do 2 miesięcy. Prawdopodobieństwo śmierci w przypadku braku odpowiedniego leczenia jest wysokie, ponieważ ciało zwierzęcia jest wychudzone.
Diagnostyka
Aby zidentyfikować patogenne mikroorganizmy, w laboratorium przeprowadza się reakcję aglutynacji - wytrącanie sklejonych bakterii pod wpływem przeciwciał w środowisku elektrolitu. Wyniki analizy są często zawyżane nie tylko u zwierząt chorych, ale także zdrowych znajdujących się w pobliżu. Dokładną diagnozę stawia lekarz weterynarii po sekcji zwłok martwego cielęcia. W tabeli przedstawiono wyniki sekcji zwłok z różnymi postaciami paratyfusów.
| Forma choroby | Dotknięte ciała | Zmiany |
| ostry | błony śluzowe | krwotok |
| wątroba i śledziona | spuchnięty, z krwotokami | |
| płuca | głęboka czerwień, wypełniona krwią, miejscami zgęstniała | |
| podostry | mięsień sercowy | w większości przypadków odradza się |
| żołądek i jelita | stan zapalny | |
| wątroba i śledziona | poobijane szarymi plamami | |
| płuca | czerwony, z pogrubieniem tkanek i skrzepami krwi w różnych miejscach, drzewo oskrzelowe jest w stanie zapalnym, w nim gromadzi się śluz i ropne, węzły chłonne w pobliżu płuc są obrzęknięte i zaczerwienione | |
| chroniczny | jelita, wątroba, śledziona | zmienił się w taki sam sposób, jak w ostrej postaci choroby |
| płuca | obficie usiane nekrotycznymi plamami, oskrzela zatkane ropną masą, stan zapalny błony śluzowej, liczne krwotoki |
Metody leczenia
Właściciel musi natychmiast odizolować chore osoby i zdezynfekować oborę. Najbardziej niezawodnym lekiem na gorączkę paratyfusową jest bakteriofag. Sprzedawany jest w fiolkach 20 ml, 4 sztuki w pudełku. Cielęciu podaje się doustnie 3 razy dziennie, 2,5 fiolki w przypadku łagodnej gorączki paratyfusowej, 5 fiolek w przypadku ciężkiej.
Spośród skutecznych leków można zauważyć zawiesinę Klamoxil i roztwór do wstrzykiwań Terramycin.Pierwszy lek wstrzykuje się do mięśnia, dawka wynosi 1 ml na 10 kg masy ciała. W ciężkich przypadkach paratyfusu drugie wstrzyknięcie podaje się po 2 dniach. Drugi lek działa znacznie silniej; wstrzykuje się go raz do mięśnia w tej samej dawce.
Można również leczyć cielę preparatami doustnymi „Sulgin”, „Lewomycetyna”, „Furazolidon”. Dodaje się je do mieszanek paszowych 3 razy dziennie w dawce 3-8 mg na 1 kg masy ciała. Leki można zmieniać. Leczone zwierzę otrzymuje nikotynamid (witamina B.3) dawka dobowa wynosi 100 mg na 1 kg karmy. Cielę paratyfusu poddaje się kwarantannie przez 3 miesiące.
Możliwe konsekwencje
Chore zwierzę ma obrzęk tkanki mózgowej, krwotoki występują w narządach układu rozrodczego i moczowego. W niektórych przypadkach możliwe są zmiany patologiczne w wątrobie i śledzionie. Główny cios infekcji spada na jelita, rozpoczyna się stan zapalny, zaburzony jest stan funkcjonalny tkanek śluzowych wyściełających jelito. W zaawansowanych przypadkach cielę ma skurcze kończyn - jest to oznaka uszkodzenia tkanek stawowych.
W postaci ostrej cielęta w wielu przypadkach umierają w ciągu 1-2 dni od wystąpienia objawów z powodu zatrucia krwi. Dzięki kompetentnemu i terminowemu leczeniu śmiertelność młodych osobników można zmniejszyć do 3%, a nawet uratować wszystkie zwierzęta.
Szczepienia i środki zapobiegawcze
Głównym środkiem zapobiegawczym jest utrzymanie czystości. Stodołę należy regularnie czyścić i dezynfekować, wymieniać ściółkę oraz karmniki i miski, z których jedzą cielęta. Zaleca się użycie roztworu wapna jako środka dezynfekującego. Pomieszczenie musi być suche, wentylowane i przestronne. Ważne jest, aby utrzymywać sprzęt inwentarski w czystości i karmić zwierzęta wysokiej jakości.
Drugim środkiem zapobiegawczym są szczepienia zwierząt gospodarskich. Krowy mogą być nosicielami paratyfusu, infekują nowonarodzone cielęta, u tych cieląt układ odpornościowy jeszcze nie dojrzał, organizm jest słaby, nie może zwalczyć infekcji. Dlatego cielę urodzone przez niezaszczepioną krowę jest natychmiast izolowane. Bydło jest szczepione przeciwko paratyfusowi za pomocą skoncentrowanej szczepionki z formolowo-ałunem. Dawkowanie i częstotliwość szczepień ustala lekarz weterynarii. Nie możesz leczyć i szczepić zwierząt według własnego uznania, wszystkie działania muszą być skoordynowane z weterynarzem.
