Opis i charakterystyka rasy bydła charolais
Stare rasy bydła, wyhodowane w minionych stuleciach, nie straciły jeszcze na znaczeniu i mogą konkurować na równych warunkach z nowymi odmianami. Zwierzęta wyróżniają się dużym rozmiarem, produktywnością, szybkim przyrostem masy ciała, czyli tymi cechami, które są cenione przez zwierzęta gospodarskie. Zastanów się nad opisem i cechami krów rasy charolais, sposobami karmienia i opieki nad zwierzętami oraz leczenia chorób.
Charakterystyka i charakterystyka krów rasy charolais
Budowa ciała byków i krów jest masywna, z silnie rozwiniętymi mięśniami, szkielet szorstki, grzbiet równy, prosty. Głowa zwierzęcia jest średniej wielkości, ze średnimi rogami. Szyja jest krótka i masywna. Wymię krów jest obszerne. U osobników charolańskich maść biaława, z kremowym odcieniem, szata cienka.
Głównym kierunkiem hodowli rasy jest mięso, więc osobniki rosną duże. Wzrost byków charolais - do 1,65 m, krów - 1,3-1,55 m, długość ciała 2,2 m, obwód klatki piersiowej 1,9 m, szerokość do 0,8 m, cielęta rodzą się o wadze 40 -45 kg, szybko rosną, dodając 1-2 kg dziennie. Dorosłe zwierzęta przybierają na wadze: byki - 1-1,6 tony (maksymalnie 2 tony), krowy średnio 600-750 kg (maksymalnie 800 kg).
Wydajność mięsna rasy Charolese sięga 65%. Mięso jest chude, smaczne, o dobrej konsystencji. Wydajność mleka dochodzi do 2,5 tys. Litrów rocznie. Zawartość tłuszczu w mleku wynosi 4,1%.
Jak to się pojawiło?
Prace nad rozwojem rasy charolais rozpoczęły się w XVIII wieku we Francji. Zwierzęta wyselekcjonowano według najlepszego z najlepszego potomstwa miejscowych krów oraz buhajów simentalskich i shorthorn. Selekcja trwała do połowy następnego wieku. Teraz hodowla bydła jest „sama w sobie”, niektóre osoby są przyzwyczajone do pracy z innymi rasami. Zwierzęta są wytrzymałe i wytrzymałe. Byki mogą być używane do 15 lat, samice nieco mniej - do 13-14 lat.
Plusy i minusy rasy
Wybrane są byki i krowy hodowlane, istnieje plan hodowlany dla rasy, więc nie jest trudno znaleźć zwierzę rasowe do hodowli.
Jednak pomimo tego pozorne zalety rasy przeważają nad wadami.
Konserwacja i pielęgnacja
Zasady trzymania krów Charolese nie różnią się zbytnio od zasad trzymania innych ras bydła.Byki i krowy potrzebują przestronnych, suchych, czystych i ciepłych boksów, które zawsze mają czystą, świeżą ściółkę. Powinien być zmieniany tak często, jak to możliwe, najlepiej codziennie. Szczególnie ważne jest, aby zimą zwierzęta były ogrzewane, aby w oborze nie było przeciągów, od których zwierzęta mogą zachorować. 2 razy w roku oborę należy dezynfekować, czyszcząc ściany, podłogi i cały sprzęt.
Trudno przecenić znaczenie ćwiczeń, bez spaceru krowy są bardziej narażone na przeziębienie, gorszy wzrost i spadek produktywności. Zimą należy zadbać o dostateczny poziom oświetlenia, należy rano i wieczorem włączać oświetlenie w oborze tak, aby całkowita ilość godzin dziennych wynosiła minimum 12 h. Sztuczne oświetlenie poprawia samopoczucie zwierząt, zwiększa produktywność i zwiększa sukces inseminacyjny.
Co karmić
Bez odpowiedniego, kompletnego karmienia nie można dostać dobrej krowy. Dopiero gdy zwierzę dostanie wystarczającą ilość pożywienia, będzie mogło przybrać na wadze, co jest charakterystyczne dla rasy. Dieta krów rasy Charolese będzie inna latem i zimą.
Latem
Późną wiosną i latem krowy charolskie pasą się na świeżej trawie, są tam gałęzie krzewów i drzew. Buhaje, krowy w ciąży i laktacji należy karmić koncentratami i roślinami okopowymi, podawać 1-2 kg mieszanki paszowej dziennie.
W zimę
Zimą podstawą diety jest suche siano. Dodatkowo musisz podać zboże, koncentraty, warzywa i rośliny okopowe, kiszonkę, mieszankę paszową. Zarówno zimą, jak i latem krowom rasy charolais należy podawać suplementy mineralne w postaci soli, kredy, premiksów.
woda
Zwierzęta powinny otrzymywać wodę 2-3 razy dziennie, rano i wieczorem. Woda musi być świeża i czysta, resztki należy wylać z poideł, aby płyn nie zastał. Zimą musisz podgrzać wodę, aby krowy piły ciepło, latem wręcz przeciwnie, musisz ochłodzić.
Poród i cielę
Należy zauważyć, że krowy rasy charolais mogą mieć trudne porody, ponieważ cielę rodzi się duże. Dlatego musisz być obecny podczas porodu i, jeśli to konieczne, pomóc zwierzęciu. Należy zadbać o to, aby cielę piło siarę po urodzeniu, ponieważ jest to klucz do jego przyszłego zdrowia. Krowy bez problemu przyjmują cielęta i od razu po urodzeniu zaczynają się nimi opiekować.
Zaleca się, aby cielęta rodziły się późną zimą lub wiosną, wtedy dzieci będą silne, będą rosły i nie zachorują. Cielęta pozostawia się z matkami na 8-9 miesięcy w okresie wypasu.
Do hodowli musisz wybierać zwierzęta pełnej krwi, byki i krowy, aby zachować czystość rasy. W takim przypadku należy unikać wzajemnego krzyżowania, dlatego do krycia należy wybierać samce i samice należące do różnych linii. Buhaj jest intensywnie użytkowany przez 2-3 lata. Podczas krzyżowania byków rasy Charolais i samic ras bydła uzyskuje się hybrydy różniące się przyspieszonym wzrostem, rozmiarem, masą, produktywnością.
Częste choroby
Krowy rasy charolais rzadziej zapadają na zapalenie wymienia, ponieważ cielęta mieszkają obok nich i piją mleko. Jeśli zwierzęta są odpowiednio pielęgnowane, otrzymują pożywienie i są utrzymywane w cieple. Jeśli stoją w suchym i jasnym pomieszczeniu, chodzą na spacery, zwierzęta nie chorują, ponieważ mają silną odporność. Do infekcji dochodzi, gdy krowy rasy charolais są zmuszane do stania w brudnym, wilgotnym i zimnym środowisku o słabym żywieniu.
Leczenie chorób, podobnie jak w przypadku innych ras bydła, jest standardem.Aby jednak zapobiec rozwojowi chorób, zwierzęta są szczepione oraz przestrzegane są zasady trzymania i karmienia.
Bydło rasy charolais było hodowane od 2 stuleci. W tym okresie odmiana nie straciła cennych walorów konsumenckich, dla których została wyhodowana. Hodowcy doskonale zdają sobie sprawę z zalet krów. Są masywne, duże, wcześnie dojrzewające. Przybierają na wadze, opłacają paszę, dają tłuste mleko. Charolais można przechowywać w gospodarstwach domowych lub małych gospodarstwach na mięso i mleko. Okres przetrzymywania i wykorzystywania osobników wynosi 15 lat, co jest uważane za długi okres w przypadku bydła.
