Beschrijving van de kenmerken van rijping en vruchtvorming van de sierappelboom Ola
Een van de beste siergewassen is de Ola-appelboom. De appelvariëteit Ola is door Poolse fokkers gefokt om te worden gebruikt in landschapsontwerp en om tuinen met parken en straten ermee te versieren. Tegenwoordig is het populair in dit bedrijf en als tuincultuur onder zomerbewoners. Wat het is, welke soorten appelbomen er zijn, en nog veel meer.
Beschrijving van de appelboom van Ola
Elke beschrijving van Ola's decoratieve appelboom zal zeggen dat deze wordt gebruikt als decoratie als haag. Het zal ook aangeven dat het een rijke oogst voortbrengt en dient als een tuinbouwgewas met heldere bladeren en klein fruit.
Een volwassen appelboom bereikt een hoogte van 5 meter. Het groeit jaarlijks 40 centimeter. Het vertraagt zijn groei elk jaar. De kroon heeft een dunne, ronde, opengewerkte en spreidende structuur. De bast is paarsachtig bruin. De bladeren zijn eenvoudig, elliptisch.
In de lente, afhankelijk van de soort, worden ze chocoladekleurig en dichter bij de zomer worden ze donkergroen en glanzend. In de herfst worden de bladeren van Ola, net als andere appelbomen, geel en bruin.
De plant bloeit tegen het einde van de lente. Bloeit rijkelijk, ongeveer twee weken. Tijdens de bloei is hij bedekt met grote, donkerroze en geurige bloemen. De vruchten worden uit deze bloemen gevormd tegen begin september en blijven tot december aan de takken hangen. Appels hebben een taai, sappig en smakelijk vruchtvlees. Je kunt er verschillende producten van maken of vers opeten. Dit type appelboom behoort tot bestuivende planten. Dit betekent dat je door het naast andere fruitbomen te planten veel insecten kunt aantrekken en de opbrengst van deze gewassen kunt verhogen.
Ola groeit kieskeurig op voedzame, matig vochtige grond, goed verlicht door licht. Het voelt ook comfortabel aan in halfschaduw. Vermeerderd door zaden en stekken.
Fokgeschiedenis van het ras
Het ras heeft zijn eigen kweekgeschiedenis. Het werd voor het eerst gekweekt in 1970 in Polen en kruiste twee soorten appelbomen: Cardon en Arthur Turner.
Er zijn twee varianten van de geschiedenis van het ontstaan van de naam van appels. Volgens de eerste van hen heette het ras de Spaanse groet, omdat het qua uiterlijk en smaak leek op de Spaanse paarse paradijsappels. Volgens de tweede optie wordt de appelboom zo genoemd omdat hij pretentieloos en "vriendelijk" is voor alle zomerbewoners. De wetenschappelijke naam van de cultuur is Malus purpurea Ola.
Wat zijn de ondersoorten?
De Ola-appelboom heeft verschillende variëteiten, die van elkaar verschillen in kleur en grootte van fruit en bladeren, levensduur en ziekteresistentie. Deze variëteit is het resultaat van hard selectiewerk dat is verricht om de mooiste en meest waardevolle vormen van decoratieve appelbomen te verkrijgen.
Roodbladig
De Ola Krasnolistnaya-appelboom is een stevige en sterke boom van vier meter lang bedekt met rode bladeren. Een van de hybride soorten die de kleur van de bladeren van de lente tot de herfst behouden. De roodbladige hybride is bestand tegen kou en ziekte. Het groeit goed in het centrum van Rusland, Siberië en de Oeral.
Hybride
De hybride Ola is een appelboom met een regelmatige bolvormige kroon van 5 meter hoog. De kroon van de boom wordt weergegeven door eenvoudige elliptische groene bladeren, die in de herfst geel worden. De toppen krijgen een rode tint en veranderen in grote bloemen van vier centimeter.
Bloemen van een hybride soort worden verzameld in schermbloemige bloeiwijzen op korte scheuten. Aan het begin van de bloei hebben ze een donkerroze kleur en aan het einde - witroze met gele meeldraden. Bloei eind mei gedurende 2 weken. De vruchten zijn gevuld met karmozijnrood en hebben een diameter van 3 centimeter. Ze verschillen in rijke smaak en aroma.
De grond voor de hybride soort heeft voedzaam nodig. De plaats is zonnig of licht verduisterd. Het kan naast andere fruitbomen bestaan, of het kan alleen groeien. Hybride Ola wordt gekenmerkt door gasweerstand, winterhardheid en weerstand tegen ziekten van appelbomen.
Kenmerken van rijping en vruchtvorming
Alle soorten Ola-appelbomen zijn licht nodig. Ze moeten direct in de volle grond worden geplant, goed verlicht door zonlicht. Het wortelt ook goed in halfschaduw. Zal sterven in de schaduw. Geeft de voorkeur aan vruchtbare (rijk aan kalium, stikstof en humus), gedraineerde en diepe bodems. Bestand tegen kou, hitte en ziekten. Bij ernstige droogte kan het afsterven of niet meer actief vrucht dragen.
Om het hoogste decoratieve effect en rendement te bereiken, is het aan te raden om in de zon en overvloedig water te planten (meer dan 20 liter per dag in porties). Hij houdt van eten, ervaart transplantaties niet goed. Het wordt aanbevolen om in het voorjaar takken te snoeien om actieve groei en voortplanting van de boom te stimuleren. Als één boom ziek is, is desinfectie met speciale chemicaliën vereist voor alle bomen.
Vrucht jaarlijks tot zijn 50e verjaardag. Elk jaar na 20 jaar neemt de vruchtzetting af. Van een jonge boom van 3 jaar oud kun je tot 20 kilo van het gewas oogsten. De piek van vruchtdragende activiteit vindt plaats met 5-6 jaar. Op deze leeftijd is de plant bedekt met een rijke kroon met tal van vruchten en levert hij tot 50 kilogram op.
Winterhardheid en ziekteresistentie
De plant vertoont een hoge mate van resistentie tegen plagen, ziekten en koud weer. Ze is niet bang voor harde wind, vorst, korst en echte meeldauw. Schimmelziekten zullen ook de boom omzeilen, zelfs bij hevige regenval.
Als een plant in de buurt ziek wordt, kan Ola natuurlijk ook ziek worden. In een dergelijke situatie is desinfectie van beide culturen vereist.
In welke regio kun je beter groeien?
De Ola-appelboom wortelt goed in de meeste regio's en regio's van Rusland. In principe groeit het goed in het centrum, dichter bij Moskou. Het wordt ook actief gekweekt in de Oeral en Siberië. Daar geeft ze merkbaar minder oogst dan in het midden, maar ze voelt zich goed.
