Beschrijving en variëteiten van duikeenden, leefgebieden en wat ze eten
De eendeend is zo genoemd vanwege zijn vermogen om onder water te duiken en te zwemmen en voor zichzelf te foerageren. Er zijn verschillende soorten van deze wilde eend. Soorten verschillen in veerkleur, levensstijl en kenmerken. Beschouw een gedetailleerde beschrijving van de soort eendeneend, waar hij in de natuur leeft, hoe hij leeft en wat hij eet, hoe diep hij kan duiken.
Duck beschrijving
Duikeenden leven in de buurt van moerassen en in kleine kalme rivieren. Komt het meest voor in Noord-Amerika, maar komt ook voor in Azië en Afrika. Duiken omvat verschillende soorten eenden, verenigd door een gemeenschappelijk kenmerk: het vermogen om diep in het water te duiken voor een prooi. De eend kan niet alleen duiken, maar zwemt ook onder water. Met deze functie kunnen vogels de meeste tijd op het water doorbrengen. Ze verschijnen ook op het land, maar zijn daar kwetsbaar omdat ze slecht vliegen. Andere soorten duiken vliegen goed, dus ze zijn vaker aan de kust te vinden.
Duiken - eenden van gemiddelde grootte, kleiner dan de gebruikelijke wilde eend (gewicht - 0,8 - 1,5 kg), met een compact lichaam. Hun kop is rond, groot, met een lange nek en een grote platte snavel. De kop kan getuft zijn. De kleur van het verenkleed is verschillend, typisch voor elke soort. Bij woerden is het helderder, bij vrouwtjes is het bescheidener.
Rassen
Er zijn 4 soorten duiken. Ze zijn genoemd naar hun onderscheidende uiterlijk, ze kunnen zelfs bepalen tot welke soort de vogel behoort.
Eenden met een rode neus
De kop van de woerd is kastanjekleurig, met een plukje, de iris van de ogen is rood. De veer op de rug en borst is zwart met groen. De veren van de bovenstaart, staart en grote vleugelveren zijn donker. De vleugels zijn bedekt met een veer van een lichte crèmekleur. De vleugels hebben een witte streep met zwarte rand. Vrouwtjes zijn bruin. De snavel van eenden van beide geslachten is dieprood, smal, de punt is naar beneden. De helling van het lichaam is horizontaal, de staart helt naar het water.
Deze eend weegt 1,7 kg en wordt beschouwd als een wildvogel. Ze worden verkregen voor hun vlees en prachtige veren, die worden gebruikt voor decoratie. Het vlees van de roodharige eend is donker, met oranjekleurig vet.
Rode ogen eend
Deze eendsoort is genoemd naar zijn felrode iris. Wilde vertegenwoordigers leven in Zuid-Amerika en Afrika, in regio's onder de Sahara. Ze zijn niet-migrerend, nesten worden gebouwd in struikgewas aan de kust, incubatie duurt 26 dagen.
Kleur: het hoofd is zwart met groen, de borst is paars, het lichaam is bedekt met bruine veren met lichtgroene veren.Mannetjes krijgen deze kleur na de puberteit, voordat deze leeftijd draken, zoals vrouwtjes, onopvallend, grijsbruin zijn. De snavel en poten zijn zwart.
Duikeenden met rode ogen wegen gemiddeld 1,3 kg, en de mannetjes zijn groter en zien er helderder uit dan de vrouwtjes.
Pampa's duiken
De pampa's duiken in de landen van Latijns-Amerika, in het zuidwesten van de Atlantische Oceaan (Falklandeilanden). Het wordt gevonden in zoutmeren en in gedomesticeerde vorm in vijvers.
De veer op het lichaam is zilverachtig met witte stippen, een paarse kop en borst. In het licht krijgen veren een roze tint. Buik is wit, grote vleugelveren zijn wit met zwarte randen. De ogen zijn rood, het hoofd is klein, rond. De basis van de snavel en uitgroei zijn rood, met een wit centrum en zwarte punt.
Roodharige
De eendeneend van deze soort komt veel voor in Europa, overwintert ver van zijn leefgebieden - in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Eenden kunnen trekkende en resident zijn.
In het voorjaar wordt de veer op het hoofd en de nek van de woerd helderrood of licht kastanje. De rest van de veren is zwart. Vrouwtjes zijn bruingrijs, ze hebben onopvallend verenkleed nodig voor camouflage als ze op het nest zitten. Roodharige eenden duiken tot een diepte van 2 m en kunnen daar tot 20 seconden blijven. Ze bewegen zich langzaam over het land, stijgen op van een vlucht.
Tot welke diepte duiken ze
Duikeenden kunnen onder water zinken tot 2,5 m. Omdat ze in ondiepe wateren leven, is dit voldoende om daar voedsel te vinden. Maar indien nodig kunnen ze dieper duiken en de bodem van het reservoir bereiken.
Habitat
Duikeenden leven op rivieren, stuwmeren, meren en wetlands. Ze gaan niet ver van hun plaatsen. Nesten zijn gebouwd op een opeenstapeling van dood riet of in struikgewas aan de kust. Het legsel bevat gemiddeld tien eieren. Incubatie bij verschillende soorten duurt 26 tot 33 dagen. Drakes brengen nakomelingen groot, leren eendjes om voedsel te krijgen. Het vrouwtje kan tot 3 klauwen eieren per jaar leggen en uitbroeden. Kuikens beginnen te vliegen na 2,5 maanden. Ze leren ook duiken op bevel van de woerd, dit gedrag beschermt de eendenfamilie tegen gevaar.
Duiken eten
Duikeenden voeden zich met voedsel dat ze in het water kunnen vinden. Dit zijn groene waterplanten, zaden en wortelstokstukken. Het voedsel bestaat uit waterinsecten, wormen, kleine weekdieren, larven, viskuit die in ondiep water drijven. Vogels duiken voor insecten en vissen, voor waterplanten.
Voedsel van dierlijke oorsprong in het dieet van duikeenden is het belangrijkste, dus hun vlees heeft een specifieke visgeur.
Tijdens de parings- en ruiperiode verrijkt het duiken het lichaam met eiwitten die worden aangetroffen in vis, schaal- en schelpdieren. Eenden blijven niet de hele tijd in het water, ze gaan aan land en koesteren zich in de zon. Tegen de herfst hopen ze vet op, waardoor ze de kou en niet altijd volle winter kunnen overleven.
Duikeenden zijn wilde vogels met een prachtig verenkleed. Ze leven in verschillende delen van de wereld, zijn niet gedomesticeerd, er zijn geen rassen ontwikkeld op basis daarvan. Maar dit belet niet dat ze decoratieve vogels en jachtvogels blijven. Het belangrijkste verschil tussen duiken en andere eendensoorten is het vermogen om onder water te duiken om voedsel te krijgen. Eenden van deze soorten worden niet beschermd, de populatie wordt niet met achteruitgang of uitsterven bedreigd. Daarom zijn er eenden met een prachtig verenkleed in de natuur te vinden.
