Beschrijving en kenmerken van bergclematissen, planten en verzorgen
Clematis (clematis) is de meest populaire klimplant voor verticale landschapsarchitectuur van het territorium. Liana kan zich in korte tijd om een prieel, pergola of boog wikkelen. Aan het begin van de 19e eeuw werd een plant ontdekt, die de naam bergclematis kreeg. Het volgende is informatie over de kenmerken van de soort, populaire variëteiten, evenals aanplant, verzorging en reproductie van wijnstokken.
Bekijk kenmerk
Bergclematis is een liaan waarvan de zwepen een hoogte van 8 meter kunnen bereiken. Roze, witte, lila, crèmekleurige bloemen vormen zich op de scheuten van vorig jaar. Ze kunnen alleenstaand zijn of worden verzameld in bloeiwijzen, versierd in de vorm van schubben en pluimen. De driebladige, puntige bladeren zijn groen in de zomer en geel in de herfst.
Bergclematis klimt tot een hoogte met behulp van bladstelen, waarmee hij zich vastklampt aan de steun. De bloei begint in het late voorjaar.
Deze plant is vorstbestendig en kan daarom worden gekweekt in gebieden met vrij koude winters.
Populaire soorten
De meest populaire soorten bergclematissen die in tuinpercelen worden gekweekt, zijn Rose Rubens en Montana Grandiflora.
Roze Rubens
De belangrijkste decoratie van deze variëteit zijn grote roze bloemen. Rubens Rose wordt ook gewaardeerd om het subtiele vanille-aroma dat de plant tijdens de bloei afgeeft. Clematisknoppen worden in de herfst gelegd, bloeien eind mei of begin juni.
Montana Grandiflora
De variëteit bouwt krachtige wimpers op die in korte tijd een tuinhuisje of pergola kunnen bedekken. De bloemen van clematis zijn groot, zien eruit als vierpuntige sterren. Bloei duurt in juni. Naast het feit dat de wijnstok een esthetische uitstraling heeft, komt er een aangename geur uit.
Landen
Voor de ontwikkeling van bergclematissen zijn de plaats waar deze zal worden geplant, de samenstelling van de grond en de timing van aanplant van groot belang. Het is ook belangrijk om het juiste gezonde plantmateriaal te kiezen, zodat het in de toekomst niet wordt aangetast door verschillende ziekten.
Plaatsvereisten
Bergclematis is een plantage die van licht houdt. In een gearceerd gebied zullen de groei en bloei van clematis zwak zijn. Maar tegelijkertijd moet u ervoor zorgen dat het wortelstelsel van de wijnstok koel is. Om dit te doen, bestrooi het met mulchmateriaal.
Bodemselectie en voorbereiding
Bergclematissen groeien het liefst op losse, vruchtbare grond. Zware, kleiachtige grond moet worden verlicht door zand en compost toe te voegen.Afhankelijk van de zuurgraad moet de grond neutraal of licht alkalisch zijn.
Timing
Bergclematissen worden in de lente of herfst geplant. De zaailing in een container kan zelfs in de zomer worden geplant. Als de tuinman er in de herfst niet in is geslaagd om clematis te planten, kan hij deze tot de lente bewaren door hem in een koele kamer te plaatsen. Om te voorkomen dat de wortels uitdrogen, moeten ze worden besprenkeld met een mengsel van zaagsel en zand.
De keuze van plantmateriaal
U moet zaailingen van bergclematis kopen bij vertrouwde verkopers. Wijnstokscheuten moeten sterk zijn, met elastische bladeren. Er mogen geen tekenen van ziekte op staan, anders kan de jonge plant afsterven en zelfs geen tijd hebben om wortel te schieten. Het is het beste om clematis te kopen in containers met een gesloten wortelstelsel.
Landingsschema
Een put voor het planten van clematis wordt gegraven volgens het 60x60x60-schema. Een drainage van stenen of geëxpandeerde klei wordt op de bodem gegoten met een laag van ongeveer 10 centimeter. Als de grond op de site onvruchtbaar is, worden compost, dolomietmeel en superfosfaat aan de plantkuil toegevoegd.
Zorg
Om clematis lang van hun bloei te laten genieten, moeten ze worden verzorgd: water geven, voeden, de grond om hen heen wieden, het voorkomen van ziekten en plagen.
Water geven
Bergclematis houdt van vocht, dus het heeft regelmatig water nodig, minimaal 1 keer per week. Rondom de wijnstokken kun je verschillende potten met kleine gaten graven en indien nodig water erin gieten. Door de gaten dringt de vloeistof langzaam door tot in de wortels, waardoor ze in droge zomers worden gehydrateerd.
Losmaken en wieden
Rond clematis moet je constant onkruid met de hand of door wieden verwijderen. Deze procedure is vooral vereist voor jonge clematis: als het onkruid niet wordt geplukt, kan er geen zwakke wimpers ontstaan. Bij het wieden wordt tegelijkertijd de grond losgemaakt, wat de penetratie van water en lucht naar het wortelstelsel bevordert.
Topdressing
In het eerste jaar kunnen clematis niet worden gevoerd, vooral als ze in bemeste grond worden geplant. Het volgende jaar worden ze eerst gevoed met stikstof om groene massa op te bouwen en vervolgens, tijdens de ontluikende periode, met kalium en fosfor. Dezelfde samenstelling wordt gebruikt om clematis na de bloei te bemesten.
Trimgroep
Bergclematissen behoren tot de 1e snoeigroep. Deze wijnstokken hoeven niet jaarlijks te worden gesnoeid, het is voldoende om alleen beschadigde takken te verwijderen. Voor volwassen planten wordt een verjongende snoei uitgevoerd, waarbij de helft van de scheuten na de bloei wordt verwijderd. De overgebleven oude takken worden het volgende jaar verwijderd.
Notitie! Het afsnijden van scheuten tijdens het planten wordt niet aanbevolen.
Ondersteuning
Omdat de scheuten van bergclematissen tot grote hoogte kunnen klimmen, moet een steun rond de plant worden geïnstalleerd of moet deze worden geplant in de buurt van de reeds gegraven pilaren. Steunen hoeven niet verticaal te zijn, ze kunnen de vorm hebben van bogen, piramides, ventilatorstructuren. Ook kunnen clematis tussen de struiken worden geplaatst door meerdere touwen of lijnen ertussen te trekken.
Ziekten en plagen
Ziekten en plagen zijn gemakkelijker te voorkomen. Hiervoor mag oververhitting van de grond niet worden toegestaan; het is verboden de wijnstokken te bemesten met verse mest. In de herfst moet u plantenresten verbranden die bijdragen aan de verspreiding van pathogene micro-organismen.
Fusarium
Bij fusarium in clematis worden de onderste delen van de scheuten zwart. Schimmelziekte treedt op als gevolg van een hoge luchtvochtigheid bij de wortels van de plant.
Om fusarium te voorkomen, wordt clematis in de lente en de herfst besproeid met een 1% -oplossing van Bordeaux-vloeistof.
Wilt
Dit is de meest voorkomende schimmelziekte bij clematis. Pathogene micro-organismen dringen de weefsels van de wijnstokken binnen via de gewonde delen. Scheuten worden snel donkerder en verdorren. In de beginfase van de ziekte worden planten besproeid met fungiciden. Als de ziekte zich over de hele plantage heeft verspreid, wordt deze opgegraven en verbrand.
Nematoden
Dit zijn microscopisch kleine parasitaire wormen die alle delen van de wijnstok bewonen.Wortelnematoden zijn vooral gevaarlijk, als gevolg van de vitale activiteit waarvan de cellen groeien en knobbeltjes - gallen - worden gevormd op de wortels. Geïnfecteerde planten worden vernietigd, anders kunnen ze de rest van de aanplant infecteren.
Reproductie
Je kunt clematis op de site op verschillende manieren verdunnen: door zaden, stekken, gelaagdheid, de struik verdelen.
Zaden
Zaadvoortplanting vindt plaats in het vroege voorjaar. Voordat ze in de volle grond worden geplant, moeten ze stratificatie ondergaan (veroudering gedurende 2,5-3 maanden bij lage temperaturen). Hiervoor kunt u de zaden de hele winter in de koelkast bewaren. Het zaadje wordt 3 dagen in water geweekt en vervolgens tot een diepte van 1 centimeter in de tuin geplant.
Stekken
Voor voorjaarsstekken worden goed gerijpte middendelen van de scheuten gebruikt. Ze worden gesneden, gedurende 30 minuten in water met toevoeging van Kornevin geplaatst en vervolgens in een pot geplant. Na het rooten worden jonge planten in de volle grond geplant.
Lagen
Het is het beste om clematis te vermeerderen met stekken in het voorjaar. Hiervoor worden de scheuten van tevoren vastgemaakt in kleine holtes die bij de clematis zijn uitgegraven. De contactplaats van de stengels met de grond wordt bewaterd met water, bedekt met tuingrond. In de herfst worden de geroote zaailingen opgegraven en getransplanteerd naar een vaste plaats.
Door de struik te verdelen
De procedure wordt uitgevoerd bij volwassenen ouder dan 6 jaar, wijnstokken. De struiken worden uitgegraven, van de grond gehaald, zorgvuldig in delen verdeeld. Elke divisie zou meerdere scheuten en een ontwikkeld wortelstelsel moeten hebben.
