Thuis kweken en verzorgen van calla-lelies, ziektes bestrijden
Calla is een plant van de aroid-familie afkomstig uit Afrika. In zijn natuurlijke omgeving bereikt hij een hoogte van meer dan twee meter. Cultuur trekt Russische tuinders aan met een ongewone uitstraling met grote bloemen die tegelijkertijd op een trechter en een hart lijken. Het is niet nodig om de plant in de volle grond te planten, de verzorging en teelt van callas wordt thuis beoefend.
Is het mogelijk om calla thuis te houden?
Als je de temperatuur en vochtigheid van de lucht bijna natuurlijk organiseert, ontwikkelt de cultuur zich normaal en bloeit in een pot op de vensterbank. De vraag is anders, bloementelers zijn geïnteresseerd in energiecompatibiliteit met calla-lelies.
De Zuid-Afrikaanse bloem is gehuld in mysterie en mystiek. Volgens sommige overtuigingen wordt aangenomen dat de plant een goddelijk amulet is, een talisman voor geluk, omdat het bloeide naast het kruis waarop Jezus werd gekruisigd, het is aanwezig in de afbeeldingen van engelen, de Maagd Maria.
Anderen zijn er zeker van dat calla bloeit aan de vooravond van de dood, het is geschikt voor een begrafenisritueel, omdat het eruitziet als een gele kaars gewikkeld in een witte lijkwade.
De meeste tuinders zijn van mening dat calla het gezin welvaart brengt en ruziënde echtgenoten verzoent. Een pot met calla lelies op kantoor zorgt voor een vriendelijke sfeer in het team, helpt bij onderhandelingen met zakenpartners.
Het is opgevallen dat calla die thuis bloeit de toestand van patiënten met hartfalen verlicht.
Welke rassen zijn geschikt voor thuiskweek
De hoogte, kleur van bloemen en het type wortelstelsel zijn afhankelijk van de soort callas. De Ethiopische calla, de voorouder van gedomesticeerde gewassen, onderscheidt zich door zijn 1,5 meter hoogte, sneeuwwitte kleur en de aanwezigheid van wortelstokken.
Elliot's rassen zijn geel en goudkleurig, tot een halve meter hoog. Calla-lelies van het type Remann zijn roze met lage steeltjes. Bij de laatste twee soorten wordt het ondergrondse deel vertegenwoordigd door knollen.
Veel voorkomende rassen aangepast voor thuiskweek:
- Schwarzwalder. Bloemen, bijna zwart met een bordeauxrode tint, zien er erg indrukwekkend uit. De gemiddelde planthoogte is 60 cm De bloei begint half juli en eindigt in september. De cultuur is versierd met heldergroene, rechtopstaande bladeren met witte vlekken.
- Vermeer.De kleur van bloemen is wit van buiten, van binnen - dichter bij paars. Het oor is helder, kanariekleurig. De sierlijkheid van de plant wordt gegeven door witte vlekken in de rijke groene bladeren.
- Mango. Het ras is geschikt om op vensterbanken en buiten te kweken. Het gele oor, goudoranje omhulsel van de steeltjes ziet er goed uit als het wordt doorgesneden. De bladeren zijn groen met zilverachtige stippen.
- Amethist. De kleur van de bloemen komt overeen met de naam. De potcultuur verspreidt een aangenaam, delicaat aroma. De bladeren groeien boven de steeltjes.
- Rood alarm. Het ras valt op door zijn grote rode bloemen, grote gespikkelde bladeren. Red Alert onderscheidt zich van andere soorten door lange bloei - de hele zomerperiode.
- Spetter. Populaire knolgewas. Vertaald uit het Engels - hot shot. Afhankelijk van de bloeitijd, de detentievoorwaarden, verandert het van tinten van perzik naar oranjerood. Bovenaan hebben de bladeren een standaard kleur, bruine nerven zijn van binnenuit zichtbaar.
De gepresenteerde variëteiten lijken qua uiterlijk. De gemiddelde hoogte van de planten is 60 cm, de grootte van de bloemen is 10 cm De bloeiwijze bestaat uit een oor en een deken die een trechter vormt. De basale bladeren hebben de vorm van een pijlpunt, de kleur is groen met zilverwitte spatten.
Vereisten voor groeiomstandigheden
Het kweken van calla-lelies op de vensterbank is zelfs mogelijk voor beginnende amateur-bloementelers die de zorgaanbevelingen volgen. Het is vereist om omstandigheden te creëren die bijna natuurlijk zijn.
Verlichting
Kalle heeft het hele jaar door continue verlichting nodig, ook in een rustperiode.
Gebrek aan licht leidt tot geelverkleuring van het loof, uitbloei of vervaagde kleur.
Direct zonlicht veroorzaakt bladverbranding, daarom zijn de plantenpotten op de vensterbank afgezet met doorschijnende tule.
Temperatuurregime
Ethiopische witte calla lelies gedijen bij temperaturen tussen 18 en 20 ºC. Planten overwinteren in verwarmde ruimtes met temperatuurindicatoren die niet lager zijn dan 14-18 ºC.
Voor gekleurde knolkalla-lelies is het optimale temperatuurbereik 22-25 ºC. De rustperiode van de bollen wordt veilig verdragen bij + 3-7 ºC. Scherpe temperatuursprongen leiden tot het stoppen van de bloei. Op de loggia's worden open terrassen calla-lelies alleen in de zomer uitgevoerd.
Vochtigheid
Vocht is een belangrijke factor bij het kweken van een plant. In de subtropische moerassen van Zuid-Afrika, waar calla-lelies vandaan komen, is de luchtvochtigheid hoog - 70-80%. Als de indicatoren in het appartement niet overeenkomen met de norm, wordt de cultuur twee keer per dag besproeid - 's ochtends en' s avonds worden de bladeren regelmatig met een vochtige doek afgeveegd.
Benodigde bodemsamenstelling en potmaat
Ondanks de lichtheid van de producten, een breed scala aan verschillende volumes en configuraties, is de plastic pot van mindere kwaliteit dan de klei. Aardewerk is poreus, waardoor overtollig vocht kan verdampen. Ze hebben een universele kleur die geschikt is voor verschillende soorten calla lelies.
Voor de soorten Elliot en Remani zijn potten met een diameter tot 20 cm nodig. Voor kinderen zelfs minder - 10 cm. Ethiopische calla-lelies met een ontwikkelde wortelstok hebben een bak nodig met een diameter van 30-40 cm, een hoogte van 60. Een geschikte grond voor calla-lelies bestaat uit gelijke delen turf, tuingrond, zand en twee delen organisch materiaal - humus of verrotte mest. De grond moet licht zuur zijn, de optimale pH is zes.
Plant kamer calla lelies technologie
Hoe de plant zich in de toekomst zal ontwikkelen en bloeien, hangt af van de juiste inbedding van het plantmateriaal. Het is noodzakelijk om rekening te houden met de timing, de landingstechnologie te behouden.
Voorwaarden van aanplant werken
Het wordt aanbevolen om knollen te planten na het einde van de rustperiode. Bij knolvariëteiten begint een nieuwe levenscyclus van eind februari tot half maart en bij wortelstokvariëteiten vanaf half juli.
We planten de bollen
Hoe bollen in potten te planten, algoritme:
- overwinterde knollen worden onderzocht op droogrot;
- verwijder beschadigde gebieden door secties in te smeren met schitterend groen;
- ter bescherming tegen ziekten en plagen worden de bollen behandeld met fungiciden;
- een afvoer wordt op de bodem van de container geplaatst, gevuld met een substraat voor tweederde;
- de grond is verdicht, het plantmateriaal is aangelegd;
- bestrooi met aarde bovenop met een laag van 2 centimeter;
Wanneer de zaailingen 5-7 cm bereiken, vullen ze de grond op om te voorkomen dat de wortel naar de oppervlakte komt.
We zaaien met zaden
Afhankelijk van planttechnologie, wordt calla gekweekt uit zaden die zijn verkregen uit de linker steel, gekocht in de winkel.
Begin met weken. Gebruik schoon water of voeg een groeibevorderaar toe. Na 6 uur worden de zaden overgebracht naar een ondiepe bak, waarvan de bodem is bekleed met natte wattenschijfjes. Dek af met een nat gaasdoekje erop en leg het op een warme plaats met een temperatuur van minimaal 20 ºC gedurende 5-7 dagen. Het gaas mag niet uitdrogen.
Kleine gaatjes, 3 cm diep, worden gemaakt met een stok of potlood, bewaterd. Om de opkomst van spruiten te garanderen, worden verschillende zaden geplant. Om kieming te vergemakkelijken, kan plantmateriaal niet worden begraven, maar van bovenaf worden verspreid. In dit geval worden de zaden geperst, wordt glas of film op de pot geplaatst. Het wordt aanbevolen om niet meer dan twee scheuten in een pot te laten.
Home calla lelies: zorg
Thuis zorgen voor calla-lelies omvat een lijst met standaard agrotechnische maatregelen: water geven, voeren, snoeien. Jaarlijkse transplantaties en de organisatie van een rustperiode zijn vereist.
Kenmerken van water geven en spuiten
Overvloedige bewatering van de cultuur is nodig tijdens het actieve groeiseizoen, bloei. De wortelkieming vindt plaats gedurende de eerste 2-3 weken na het planten. Calla-lelies krijgen op dit moment geen water.
Verder wordt de cultuur elke dag in een gematigde hoeveelheid geïrrigeerd met warm, bezonken water. Wanneer de bloemvorming voorbij is, wordt water gegeven terwijl de bovengrond droogt. Ethiopische calla, die groeit in moerassen in de natuurlijke omgeving, stelt vooral veel eisen aan vocht.
Het wordt aanbevolen om het gewas te irrigeren met een gieter met een smalle neus en het in een ondiepe groef langs de randen van de pot te leiden. Het binnendringen van vocht op de knol veroorzaakt de ontwikkeling van bederfelijke processen, het optreden van ziekten. Na het water geven is het onaanvaardbaar om water in de pan te laten staan.
Bij hoge temperaturen en lage luchtvochtigheid is spuiten uit een spuitfles vereist. Druppels die op de bloemen vallen, bederven het uiterlijk van de beddensprei, daarom is het tijdens de bloeiperiode beter om de bladeren af te vegen met een vochtige doek.
Welke topdressing geven we de voorkeur aan de plant
Voor normale groei en bloei moeten calla-lelies maandelijks worden gevoerd. Kaliumnitraat, superfosfaat dragen bij aan de vegetatie van bladeren en het leggen van steeltjes. Om de bloei van de cultuur te verlengen, worden aangekochte preparaten met een complex van mineralen en sporenelementen in de grond gebracht.
Om het substraat te verrijken met voedingsstoffen en de bloei te stimuleren, wordt eenmaal per jaar de grond bemest met organisch materiaal. Vanaf het moment van planten worden mineraalcomplexen gedurende een maand wekelijks in kleine doses geïntroduceerd. Vervolgens wordt de plant één keer per maand gevoerd.
Het is mogelijk om de introductie van sporenelementen en mineralen te combineren en organische stof wordt afzonderlijk geïntroduceerd, waarbij het interval tussen landbouwactiviteiten minimaal een maand wordt gehandhaafd.
Snoeien
Formatief snoeien voor calla-lelies wordt niet toegepast. Alleen de onderste gedroogde bladeren en uit de lucht verwelkte delen van de plant worden verwijderd voordat ze naar rust worden gestuurd.
Wanneer en hoe een bloem correct te verplanten
Calla-lelies worden elk jaar in het voorjaar getransplanteerd nadat ze uit de kiemrust en in onvoorziene situaties zijn gekomen. Bijvoorbeeld als een pot van een vensterbank viel of een plant ziek werd. In deze gevallen maakt het niet uit of de cultuur groeit, bloeit of rust.
De transplantatietechnologie is eenvoudig:
- bereid een ruimere pot voor met een afvoer van 5 cm en een nieuw los substraat;
- verwijder de calla uit de oude container;
- schud de grond af die aan de wortel kleeft;
- knollen worden behandeld met fungiciden of kaliumpermanganaat;
- de plant wordt in een uitsparing in nieuwe grond geplaatst;
- zonder op de wortel te drukken, worden calla-lelies zorgvuldig bedekt met aarde;
- stamp het oppervlak lichtjes aan.
Calla-leliesap is giftig, dus het wordt aanbevolen om met handschoenen te transplanteren om geen brandwonden en allergische reacties van de huid van de handen te veroorzaken. Als zich kinderen op de knol hebben gevormd, zitten ze in kleine potten met een diameter van 10 cm. De calla-wortel wordt 5-10 cm verdiept.
Hoe zorg je voor een gewas tijdens een rustperiode
Calla-lelies hebben rust nodig om te herstellen en nieuwe steeltjes te vormen. De rustperiode begint aan het einde van de bloei. Geleidelijk verminderen ze het bodemvocht.
Nadat de bladeren en steeltjes zijn afgestorven, wordt de knol uitgegraven, gewassen, gedrenkt in kaliumpermanganaat. Na het drogen wordt het in een bak met droog zand geplaatst, die naar een koele plaats wordt overgebracht. Of bewaard in papieren zakken in het groentegedeelte van de koelkast. Extra zorg voor calla lelies tijdens de rustperiode is niet nodig.
Er zijn aanzienlijke verschillen in de rustperiode van gewassen met verschillende soorten wortelstelsels. In wortelstok-calla-lelies eindigt de levenscyclus tegen het einde van de lente en in knolvormige callas - in de herfst. Ethiopische calla-lelies worden tot half juli uitgezet en vervolgens overgeplant in een nieuw substraat.
Mogelijke problemen en moeilijkheden bij het groeien
Bij het kweken van calla-lelies worden telers geconfronteerd met een gebrek aan steeltjes, vergeling van bladeren, het verschijnen van ziekten en aanvallen van insectenplagen. Alleen gewapend met kennis kunt u moeilijkheden overwinnen, fouten in de toekomst elimineren bij het verzorgen van een plant.
Ziekten en plagen van bloemen: controlemethoden
Vaker worden calla-lelies aangetast door schimmelziekten, minder vaak door bacteriële ziekten. Bladluizen en spintmijten zijn wijdverspreide plagen van de cultuur. Ze bestrijden insecten door te besproeien met zeepoplossingen, Iskra, Komandor, Fitoverm, Lightning-preparaten.
Anthracnose
Wateroverlast van de grond, hoge temperatuur en vochtigheid van de lucht leiden tot het verschijnen van kleine bruine vlekken op de bladeren van de calla. Na verloop van tijd neemt de diameter van de vlekken toe, wordt het midden wit en worden de randen omzoomd door een rode streep. Bladeren en bloemen vervagen, verzwakken, drogen op en krullen.
Maatregelen om schimmelziekte te bestrijden omvatten het verwijderen van beschadigde delen van calla-lelies, het verminderen van de intensiteit van de irrigatie, het behandelen van de plant met Fitosporin-M, Fundazol.
Grijze rot
De ziekte veroorzaakt door de schimmel Botrits cinera tast de bladeren, stengels en bloemen van de cultuur aan. Op de bladeren vormt zich direct een grijze bloei. Op de bloemen verschijnen grijsgroene vlekken, die na verloop van tijd bruin worden. In de toekomst krijgt de sprei een vuile grijze coating. Zoals alle schimmelziekten, ontwikkelt grijze rot zich in omstandigheden van overmatige hitte en vochtigheid.
Wanneer er vlekken verschijnen, worden de zieke delen van de plant verwijderd, de intensiteit van het vocht wordt verminderd. Van de fungiciden zijn de preparaten Gamair, Trichodermin, Rovral geschikt voor de strijd.
Bacteriële rot
De kenmerkende tekenen van een bacteriële ziekte zijn rotten van steeltjes, bladeren aan de basis. De bovengrondse delen van de plant sterven geleidelijk af. De wortels worden nat, krijgen bruine vlekken.
De ziekte reageert niet op behandeling. De geïnfecteerde cultuur wordt afgevoerd. Preventieve maatregelen omvatten een zorgvuldige selectie van plantmateriaal, behandeling van knollen en wortelstokken met fungiciden vóór het planten, uitsluiting van mechanische schade aan een volwassen plant.
Wortelrot
Externe symptomen zijn donker worden, actieve verwelking van bladeren, steeltjes, plantendood. De wortels zijn bedekt met droogrot.
De ziekte wordt behandeld door calla-lelies te behandelen met fungiciden:
- Mikosan, dat antilichamen tegen schimmelziekten produceert;
- Discor, veilig voor mensen;
- biologische bereiding Trichophyte;
- effectieve Trichodermin.
Wanneer de bladeren donkerder worden, wordt het water geven gestopt, het bovenste deel van de grond wordt vervangen door een nieuwe.
Gebrek aan bloei
Een volwassen calla bloeit niet in de volgende gevallen:
- selectie van plantmateriaal van lage kwaliteit;
- het planten van gewassen niet volgens de regels - zonder de normen van de diepte van de inbedding van de knol in het substraat in acht te nemen;
- onjuist geselecteerde pot;
- gebrek aan rust in de winter;
- niet-naleving van de dosering van stikstofbevattende geneesmiddelen;
- gebrek aan irrigatie;
- scherpe temperatuurveranderingen.
Gebrek aan licht en voedingsstoffen in de grond speelt een negatieve rol bij het uitblijven van bloei. Calla voelt zich ongemakkelijk bij frequente transplantaties, het veranderen van de locatie van de pot en ook als hij lange tijd in dezelfde container zit zonder de grond te veranderen.
Kalium- en fosforbemesting, behandeling met Zirkoon, verwijdering van opgedroogde delen van de plant dragen bij aan het ontluiken.
Worden de bladeren geel en droog?
De vergeling van calla-bladeren is te wijten aan natuurlijke oorzaken (veroudering van de plant) en het niet naleven van zorgaanbevelingen. De bladeren van de cultuur leven zes maanden en sterven dan geleidelijk af. Als het verwelkingproces begint bij de onderste bladplaten of in de herfst vóór de rustperiode, is er geen reden tot bezorgdheid.
De belangrijkste factoren voor vergeling van bladeren:
- uitdrogen van de grond of stilstaand water in de pot;
- luchttemperatuur onder 18 of boven 27 ° C;
- krappe container;
- gebrek aan ziektepreventie, bescherming tegen ongedierte;
- tocht;
- verbranden door direct zonlicht.
Als na de normalisatie van het water geven, bij afwezigheid van insecten en tekenen van ziekte, de bladeren blijven verdorren, wordt de plant uit de grond verwijderd en op rot gecontroleerd. Verwijder de beschadigde delen van de wortel, terwijl het blad niet afgescheurd hoeft te worden. De greens zouden vanzelf moeten afsterven.
Verder wordt de cultuur in een bak met water met een opgeloste tablet actieve kool geplaatst, bewaard totdat er nieuwe scheuten verschijnen. Wanneer de rustperiode begint, worden ze naar een koele plaats gebracht. Plant de cultuur in een kleinere pot met een nieuw substraat.
