Beschrijving van de Detroit-bietensoort, teeltkenmerken en opbrengst
Elk jaar brengen fokkers nieuwe wortelgewassen uit. Detroit-biet is ontwikkeld in Italië en kreeg een aantal verschillen met andere rassen. Vanwege zijn smaak en hoge opbrengst is het ras erkend door moderne tuinders; het wordt gekweekt in datsja's en grote boerderijen.
Beschrijving van de variëteit
Detroit-bieten zijn tafelvariëteiten. Het wortelgewas rijpt vroeg, 100–110 dagen nadat de eerste zaailingen zijn uitgekomen. Geschikt voor aanplant in kasomstandigheden of open grond. De groente heeft een glad oppervlak, een ronde vorm en een rijk bordeauxrood vruchtvlees zonder ringen. Afmetingen zijn klein, gewicht is ongeveer 200 gram.
Door zijn hoge smaakeigenschappen is de knolgewas sappig en zoet. Het geoogste gewas kan vers worden geconsumeerd of worden opgeslagen voor de winter. Op een terrein van 100 m2. m kan worden gekweekt tot 500 kg oogst. Bieten bevatten een grote hoeveelheid voedingsstoffen en vitamines, ze bevatten tot 14,2% suiker en tot 20,4% droge stof.
Groeien
Voordat u gaat zaaien, moet u eerst de grond voorbereiden. Bietenzaad worden gelegd in gaten van 25 cm diep, waarin vooraf humus of rotte mest wordt ingebracht. Bij aanplant in grond met een hoge zuurgraad moet dolomietmeel, kalk of as als aanvullende meststof worden gebruikt.
Het wortelgewas wordt in april geplant. Het is beter om zaden in de grond te zaaien waar eerder komkommers, aardappelen en uien groeiden. De geschikte zaaitemperatuur is 15-20 graden.
Voor een correcte en snelle groei moeten de bedden op een zonnige plaats met een goede luchtvochtigheid staan.
Zorgfuncties
Totdat de wortelgewassen zijn gevormd, worden de zaailingen zeer intensief bewaterd. In de toekomst is één gietbeurt per week voldoende. Na het besproeien moet het land worden losgemaakt. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de grond niet wordt blootgesteld aan droogte en vocht. Ze stoppen met het bevochtigen van de aarde een maand voordat ze volledig rijp zijn en oogsten.
Om ziekten te voorkomen en de rijping te versnellen, wordt kalium eenmaal per 2 weken gevoerd. Voor 1 m2. m vereist ongeveer 16-20 g kalimeststoffen. Nadat het tweede blad is gegroeid, is uitdunning vereist, verwijdering van zwakke scheuten met 1 à 2 cm. Het is niet toegestaan om duidelijk onkruid op de grond achter te laten.
Voor-en nadelen
De prevalentie van Detroit-bieten onder zomerbewoners wordt verklaard door de aanwezigheid van een groot aantal comparatieve voordelen. Deze omvatten:
- Consistent hoge opbrengst. In de praktijk ontkiemen de zaden van dit ras goed en rijpen ze in grote hoeveelheden.
- Ziekteresistentie.Met inachtneming van de zorgregels en periodieke voeding is het mogelijk om schade door ongedierte en infecties te voorkomen.
- Goede conservering. Nadat u geschikte bewaarcondities hebt gecreëerd, kunt u het geoogste gewas lange tijd laten staan zonder bang te hoeven zijn dat het zal bederven of zijn smaak zal verliezen.
- Transporteerbaarheid. Door het dichte oppervlak van de wortels kunnen ze worden vervoerd zonder risico op beschadiging.
- Vorstbestendigheid. Met een periodieke temperatuurdaling sterven de zaailingen niet en zijn ze bestand tegen vorst zonder het gewas te schaden.
- Uniforme kieming en teeltgemak. Rode biet is pretentieloos in groeiomstandigheden, wat de arbeidskosten aanzienlijk verlaagt.
Er zijn geen duidelijke gebreken in deze variëteit. Je kunt tijdens het kweken alleen problemen krijgen als je niet om de planten geeft.
Plagen en ziekten
Ondanks de weerstand van het wortelgewas tegen ziekten, ondervinden onervaren tuinders regelmatig plantenschade. Tijdens de groei van Detroit-bieten suggereert de beschrijving van het ras de mogelijkheid van infectie met witte en grijze rot, beer en valse meeldauw. Wanneer wortelgewassen rotten, worden het wortelsysteem en de onderste bladeren aangetast.
Door echte meeldauw is zichtbare schade aan de toppen merkbaar. Individuen van de beer knagen aan de wortels en stengels, wat leidt tot de vernietiging van planten.
Om ziekten en plagen te bestrijden, is het noodzakelijk om de gangpaden in de bedden zorgvuldig te verwerken, onkruid tijdig te vernietigen en de aangetaste planten te verwijderen. Als schadelijke insecten of ziektesymptomen worden gedetecteerd, moet ook de hoeveelheid fosfor-kaliummeststoffen worden verhoogd.
Oogsten en opslag
In de late zomer - vroege herfst begint het oogstseizoen. Rode biet kan het beste worden verzameld bij warm, droog weer, wanneer er geen dauw is en de wortels al een tijdje in de zon hebben gestaan. Dit verlengt de conservering van het gewas.
Voordat u de bieten van de bedden verwijdert, moet u op de staat van de stengels letten - bij rijpe wortelgewassen drogen ze uit en worden ze geel.
Kies als opslaglocatie een koele, donkere kamer waar geen overtollig vocht aanwezig is. De bewaartemperatuur voor rode bietengroenten is ongeveer 2-3 graden. Een gebruikelijke manier om bieten op te slaan, is samen met aardappelen in de kelder. Wortelgewassen worden in meerdere lagen op aardappelknollen gelegd, die overtollig vocht afgeven. Je kunt de groente voor de winter laten staan in plastic zakken met een inhoud van 15–20 kg. De zakken moeten worden vastgemaakt en, in geval van condensvorming, een tijdje worden geopend, zodat er een klein gaatje overblijft voor verdamping.
Tuinmannen beoordelingen
Marina, Krasnodar:
“Geen kieskeurige variëteit, ik plant al verschillende seizoenen op rij. Af en toe kom ik ongedierte tegen, maar sproeien helpt om ze kwijt te raken. Ik hou echt van de smaak van bieten - verrassend rijk en zoet. "
Nikolay, Jekaterinenburg:
“Ik heb veel goede recensies over dit ras gelezen en heb het voor het eerst op meerdere bedden geplant. De oogst was goed, er waren geen problemen met de groei. Ik heb het meeste in de kelder achtergelaten voor de winter. "
