Beschrijving en kenmerken van Suffolk-schapen, kenmerken van de inhoud
Het fokken van schapen wordt beschouwd als een van de meest ontwikkelde gebieden van veeteelt ter wereld. Het is gebruikelijk dat lokale boeren zich aanpassen en schapen fokken, afhankelijk van de omgevings- en klimaatomstandigheden. Dankzij dit is er nu zo'n verscheidenheid aan soorten van deze dieren. Over de hele wereld is het Suffolk-schaapras, bekend om zijn productiviteit, uithoudingsvermogen en bescheidenheid, wijdverspreid.
Geschiedenis van uiterlijk
Het fokken van deze dieren begon in de verre 18e eeuw in Engeland in het graafschap Suffolk. Sinds 1810 is het ras officieel erkend in zijn thuisland. Tegen het einde van de 19e eeuw werd haar tribale kaart ontwikkeld. Rusland en andere landen kregen pas aan het begin van de 20e eeuw de mogelijkheid om deze schapen te verwerven.
Suffolks werden gefokt door twee van de sterkste soorten Britse schapen van die tijd te kruisen, waarvan ze belangrijke eigenschappen erfden voor het fokken van schapen:
- Een gehoornde Norfolk met een zwart gezicht. Het staat bekend om zijn uithoudingsvermogen in ongunstige omstandigheden, snelle aanpassing aan klimaat en milieuveranderingen. Hij leidt gemakkelijk zijn gebruikelijke manier van leven, zelfs bij vorst of constante wind dankzij een gespierd lichaam en een goede immuniteit.
- Southdown. Een ras dat bekend staat om zijn overvloed aan wol, heerlijk zacht vlees.
Belangrijk! Dankzij de kwaliteiten die zijn verkregen van de voorouders, evenals de zorgvuldige selectie van individuen om te kruisen, is het Suffolk-ras een van de meest waardevolle ter wereld geworden.
Kenmerken en uiterlijk van het ras
Uiterlijk onderscheidt het Suffolk-ras zich qua kleur van de rest: de kop en de poten van het dier zijn rijk zwart en het lichaam is bronsgeel of wit. De poten zijn massief, met een rechte structuur, zonder fleecewol, dus Suffolk-schapen komen even goed voor in vochtige klimaten als in ernstige droogte, en het geboortecijfer verandert hier niet van. De staart is klein, zonder vetophopingen, de rug is recht, het heiligbeen is verdicht. De kop is middelgroot, zonder hoorns.
Suffolka's zijn lang en goed gespierd:
- Een volwassen ram bereikt een lengte van 80 cm en weegt 100 tot 150 kg.
- Vrouwtjes - niet hoger dan 75 cm, weegt 80-140 kg.
- Lammeren worden geboren met een gewicht van 4-7 kg, tweelingen - 4-5 kg en drielingen - van 3 tot 4 kg, en na 3 maanden met een uitgebalanceerd, overvloedig dieet bereiken de lammeren een gewicht van 40 kg.
De snelle groei en gewichtstoename van lammeren wordt verklaard door het verhoogde vetgehalte van moedermelk. Bij het slachten is de vleesopbrengst niet minder dan 50 gew.%. Suffolks worden gekenmerkt door een goed erfelijk geheugen, vruchtbaarheid.Vrouwtjes geven elk jaar regelmatig nakomelingen, waardoor intra-raskenmerken behouden blijven.
Het meest waardevolle bezit onder consumenten wordt beschouwd als smakelijk, voedzaam vlees, dat:
- gemakkelijk opgenomen door het lichaam, veroorzaakt geen ernst;
- heeft geen specifieke geur die kenmerkend is voor vlees van andere rassen;
- het heeft een delicate, zachte structuur, niet typisch voor lamsvlees;
- verzadigd met fluor, lecithine en andere nuttige stoffen.
Het halffijne ingewikkelde Suffolk-vlies is over de hele wereld bekend. Schapen worden twee keer per jaar geschoren. Een volwassen dier geeft 3-5 kg wol, schoon - minimaal 60%. Vezel met een diameter van 30-34 micron, een lengte van 7-10 cm.
Voor-en nadelen
Schapen van dit ras zijn aangepast aan vochtige, droge of gematigde klimaten en behouden hun vruchtbaarheid goed onder ongunstige externe omstandigheden. Andere voordelen van het ras:
- bestand tegen parasieten;
- een hoog libido hebben;
- lammeren groeien snel, worden zwaarder en zijn vanaf 5-6 maanden klaar voor de markt;
- geef mals, voedzaam, geurloos vlees, rijk aan voedingsstoffen;
- vereisen geen speciale zorg, voeding, pretentieloos.
Wanneer ze worden gekruist met andere rassen, verhogen ze de vruchtbaarheid en verbeteren ze de smaak van vlees van andere rassen. De nadelen zijn onder meer de hoge kosten van echte Suffolk-lammeren, veelvuldig groot en groot fruit, wat gecompliceerd wordt door zwaar lammeren. Deze dieren zijn zeldzaam in Rusland en zijn erg moeilijk te verkrijgen.
Hoe dieren op de juiste manier te onderhouden en te verzorgen
Het Suffolk-ras is pretentieloos en vereist geen speciale zorg. Dieren worden gehouden in kleine omheinde weilanden, in een kraal of stal. Het wordt niet aanbevolen om kuddes met hoge snelheid over lange afstanden (meer dan 3-4 km) te rijden, dit veroorzaakt vaak ledemaataandoeningen.
In de zomer is een weidestal een gebruikelijke manier van houden, wanneer dieren langzaam van de stal naar de wei worden overgebracht. Het is belangrijk om de schapen uiterlijk om 6 uur 's ochtends naar de wei te drijven, zodat ze de hete tijd van de dag bij het reservoir doorbrengen en tegen die tijd al voldoende gevoerd zijn.
Kenmerken van winterinhoud:
- Schapen en rammen worden gehouden in een herder of schaapskooi, die goed geïsoleerd is, vooral in de aanwezigheid van lammeren.
- Ondanks het feit dat dieren onafhankelijk hun lichaamstemperatuur behouden, wordt aanbevolen om ervoor te zorgen dat het warm is in de kamer - minimaal 3-5 over.
- Schuren kunnen het beste van hout worden gemaakt, met een lemen vloer.
- De kamer moet droog en licht zijn, zonder tocht.
Belangrijk! Suffolks hebben geen speciale zorg nodig, ze verdragen alle, zelfs extreme omstandigheden zonder ongemak.
Wat het ras moet voeren
Suffolks kunnen zelfs op de weide aankomen. Ze hebben geen speciale soorten voer nodig, maar experts raden aan om ze te voeren met gecombineerd voer, graanmengsels, verzadigd met sporenelementen, mineralen en vitamines. Bij warm weer is het raadzaam om vers gras in weilanden en weilanden te voeren. Volgens de regels is 80% van het dieet gras. Bij koud weer krijgen dieren zemelen, hooi, hooi en stro. Kenners zeggen dat Suffolks dol zijn op gestoomd stro met wortelgewassen. Ook moet het dieet krijt, beendermeel, zout bevatten. Likstenen zijn toegestaan.
Belangrijk! Het volume wordt voor elk schaap afzonderlijk berekend.
Reproductie
Suffolks zijn productief, wanneer ze met andere rassen worden gekruist, geven ze kruisingen met verbeterde vleeskwaliteiten. Tegelijkertijd blijven de kenmerken binnen het ras ongewijzigd. Vrouwtjes bevallen elk jaar. Om te paren, selecteren ze de sterkste, goed gevoede rammen, evenals gezonde geslachtsrijpe schapen. Een schaap van zes maanden oud wordt als geslachtsrijp beschouwd. De dekking vindt plaats in augustus-oktober. Zwangerschap duurt 5 maanden.
Bevruchting vindt van nature plaats: mannetjes worden overdag naar vrouwtjes gestuurd voor inseminatie en 's nachts worden ze gescheiden, of de rammen blijven constant in de buurt om op elk moment te gebeuren. Tijdens cervicale bevruchting wordt de zaadvloeistof van een ram met een speciale injectiespuitkatheter in de baarmoederholte geïnjecteerd.
Ziekten en preventie ervan
Dieren hebben geen regelmatige vaccinaties en behandeling van ziekten zoals hoefrot of parasitaire infecties nodig. Vanwege de eigenaardigheid van de constitutie van het lichaam kunnen geen interne of externe infecties met deze schapen overweg.
Belangrijk! Preventie van endoparasieten wordt aanbevolen om intense croupous neusstromen te voorkomen.
Broedgebied
Nu fokken de Britten het ras op het grondgebied van Suffolk, Cambridge, Essex. Schapen werden verliefd op boeren over de hele wereld, ze worden gefokt door inwoners van Europa, Zuid- en Noord-Amerika, Nieuw-Zeeland. Het ras werd herhaaldelijk geïmporteerd en gebruikt voor kruising met andere rassen in de GOS-landen. Er is een verhoogde activiteit bij het fokken van de soort door Russische boeren, maar tot nu toe zijn er weinig schapen van dit ras.
Boeren die besluiten schapen te nemen, worden beslist aangemoedigd om een Suffolk-ras te fokken. Voor de derde eeuw werd dit ras beschouwd als een leider in termen van kwaliteiten die belangrijk zijn voor de schapenfokkerij: het geeft vlees van hoge kwaliteit, veel wol, kan erfelijke eigenschappen behouden, is vruchtbaar en is niet pretentieus in de zorg.
