Kenmerken en kenmerken van schapen van fijne wol, TOP 6 rassen en wolopbrengst

Het ras van waardevolle schapen van fijne wol is al lang wijdverspreid in alle uithoeken van de wereld. Huisdieren voorzien hun baasjes continu van waardevolle vezels en smakelijk dieetvlees. Kieskeurige dieren verdragen gemakkelijk alle omstandigheden tijdens het houden en wennen aan een ongunstig klimaat. Het fokken van fijne fleece-huisdieren wordt van oudsher als een winstgevende onderneming beschouwd.

Algemene kenmerken van schapen van fijne wol

Een verscheidenheid aan schapen stamt af van voorouders - merino. De inwoners van Italië en Klein-Azië hebben al meer dan 1000 jaar met succes pretentieloze huisdieren gefokt en in het midden van de 18e eeuw werden dieren beroemd in andere landen.

Tegenwoordig zijn er veel rassen van dieren van fijne wol. Elk van hen heeft zijn eigen kenmerken, maar de basiseigenschappen van waardevolle dieren blijven ongewijzigd. Het belangrijkste voordeel van huisdieren is dat ze zich gemakkelijk kunnen aanpassen aan alle klimatologische omstandigheden. Dieren hebben een goed ontwikkeld skelet.

Alle rassen van fijne wol hebben lange, zijdeachtige vachten. Stapelvezels hebben een golvende structuur. Haarfijnheid is niet meer dan 30 micron. De lengte van de strengen is niet groter dan 10 cm Dieren scheiden een indrukwekkende hoeveelheid vet af. Deze stof bevat lanoline.

Productiviteit

Curly beauties zijn leveranciers van zachte en warme wol. Het materiaal wordt gebruikt voor de vervaardiging van kleding, isolatie, kussens en dekens. Vooral producten van een singelband worden gewaardeerd. Deze naam werd jaren geleden aan de huiden van lammeren gegeven. Fijne wol en halfdunne wol individuen geven kostbare nakomelingen. Dieren worden gebruikt als bron van vlees en melk. Raszuivere huisdieren worden gefokt om nieuwe rassen te ontwikkelen en de kwaliteiten van inheemse schapen te verbeteren.

Wol

De lichte wol van schapen met fijne wol is uniform en bestaat voornamelijk uit dons. De maximale fijnheid van de waardevolle vezel is 25 micron. Huisdieren worden regelmatig geknipt. Het jaarlijkse scheren van een dier van fijne wol hangt af van het ras van de schapen. Gemiddeld geven rammen tot 16 kg vacht, ooien - 7-8 kg.

Vruchtbaarheid

Om de schapenfokkerij winstgevend te maken, moeten dieren zich actief voortplanten. Jonge huisdieren bereiken geslachtsrijpheid tussen 6 en 12 maanden. De zwangerschap bij dieren duurt 146 dagen. Als de vertegenwoordigers van het schapenras van fijne wol meerdere keren per jaar nakomelingen kunnen produceren, wordt de draagtijd verkort. Eens kan een ooi 1 tot 3 lammeren brengen.

Soorten rotsen

Afhankelijk van het doel verdelen experts dieren van fijne wol in 3 categorieën: wol, vleeswol (halffijne wol) en vleesvarkens.

Sovjet-merino

Het ras ontwikkelde zich in de eerste helft van de 20e eeuw. De voorouders van Sovjet-merinoschapen waren de nieuwe Kaukasische en Mazayev-schapen, evenals vertegenwoordigers van de Altai- en Askanian-rassen. De eigenaardigheid van Sovjet-merino-dieren is de verdeling van dieren in 2 soorten: wol en vleeswol-individuen. Wollige huisdieren zijn gemakkelijk herkenbaar aan 2 transversale plooien op de huid in de nek. Op hetzelfde deel van het lichaam van vlees- en wolschapen is er slechts één longitudinale lange vouw. Sovjetmerino's zijn anders:

• harmonieuze, proportionele lichaamssamenstelling;
• een krachtig skeletstelsel;
• rechte, massieve ledematen;
• indrukwekkend lichaamsgewicht (ram weegt 100-110 kg, ooien - 50-55 kg);
• dik, dicht, sneeuwwit haar dat het hele lichaam van het dier bedekt.

Mannetjes brengen een jaar lang tot 16 kg fleece mee. Van ooien wordt 6-7 kg wol gesneden, kwaliteitsklasse 64-70. Na nat reinigen is de opbrengst aan grondstoffen 40%.

Kijk eens ook

Beschrijving en kenmerken van het Altai-schapenras, regels voor hun fokkerij

Salsk schapen

Salsk-schapen verschenen als resultaat van het werk van Sovjet-specialisten. Wetenschappers slaagden erin waardevolle schapen van het Rambouillet-ras te kruisen met de nieuwe Kaukasische en Mazayev-schapen. De dieren zijn aangepast aan het warme klimaat van de regio Rostov. Grote dieren hebben een benijdenswaardig uithoudingsvermogen en een sterke immuniteit. Vertegenwoordigers van het Salsk-ras worden gekenmerkt door:

• krachtige lichaamsbouw;
• brede, opengevouwen borst;
• langwerpige romp;
• het gewicht van een geslachtsrijpe ram bereikt 90-95 kg, van de baarmoeder - 50 kg;
• de aanwezigheid van 2 diepe transversale en een lange longitudinale vouw in het nekgebied.

Lichte strengen dierenhaar groeien tot 7-8 cm. Jaarlijks wordt 16 kg grondstoffen geschoren van rammen, tot 7 kg van schapen. Het stapelvlies dat van de koninginnen wordt verkregen, is geclassificeerd als klasse 70. Mannen geven haarniveau 64.

Stavropol

Stavropol-wolschapen verscheen in de jaren 50 van de vorige eeuw. Om een ​​nieuw ras te ontwikkelen, werden lokale dieren gekruist met Australische merino, rambouille-rammen en vertegenwoordigers van de nieuwe Kaukasische schapensoorten. Stavropol-huisdieren worden gekenmerkt door:

1. Kleine groei. Rammen van een jaar oud worden nauwelijks 62 cm, de grootte van het vrouwtje is iets bescheidener.

1. Ontwikkeld, sterk skeletstelsel.
2. Iets doorhangende croupe en brede lumbale regio.
3. Het gemiddelde gewicht van een ram bereikt 95-100 kg, het vrouwtje wint 45-50 kg.
4. De sterke hals is versierd met een paar plooien. De rammen hebben hoorns.

Stavropol-schapen zijn de recordhouders in het opbouwen van een grote hoeveelheid zachte wol. De lengte van de sneeuwwitte strengen bereikt 9-11 cm. Vooral de delen van de buik, het hoofd en de ledematen van het huisdier zijn overwoekerd. Elk jaar wordt meer dan 15 kg uitstekende wol uit elke ram verkregen en tot 8 kg grondstoffen wordt van de ooien geschoren. Na natte verwerking is de netto wolopbrengst 43%. Dikke, delicate fleece verwijst naar de kwaliteit van 64-70.

Zuid-Oeral schapen

Het thuisland van de Zuid-Oeral-schapen is de regio Orenburg. Deskundigen hebben de lokale variëteit aan grofharige dieren verbeterd met behulp van Prekos-rammen, evenals huisdieren van de rassen Tsigai en Stavropol.

Individuen zijn goed aangepast aan barre klimatologische omstandigheden.Huisdieren kunnen zelfs onder een laag sneeuw eten krijgen. Vlees en wol Zuid-Oeral-schapen verschillen:

• krachtige lichaamsbouw;
• afgeronde contouren van het lichaam;
• de aanwezigheid van een "baard" in de nek;
• indrukwekkend gewicht (ramgewicht - 120 kg, schapengewicht - 65 kg);
• wol van goede kwaliteit. De lengte van sterk gekrompen strengen bedraagt ​​9 cm. Het keurmerk is 60-64 graden. Na verwerking is de netto opbrengst aan grondstoffen 50%.

Het ras staat bekend om zijn vlees van hoge kwaliteit. Het product heeft een delicate, verfijnde smaak en is bijna volledig verstoken van een specifieke geur. Dieren groeien snel en komen actief aan.

Kijk eens ook

Typen classificatie van schapenrassen, volgens welke criteria zijn onderverdeeld en beschrijving

Schapen prekos

Dieren van het Prekos-ras verschenen dankzij Franse specialisten. Fokkers kruisten Engelse merinoschapen van fijne wol met rambouille-schapen. Veehouders uit de zuidelijke regio's van het land werden verliefd op vertegenwoordigers van de vlees- en wolsoorten van schapen, dus ze zijn op veel boerderijen te vinden. Dankzij de speciale structuur van de hoeven bewegen huisdieren zich vrijelijk langs de hellingen van de heuvels.

Voor preko's zijn kenmerkend:

• platte, rechte rug;
• goed ontwikkelde spieren;
• massief skelet;
• ver uit elkaar geplaatste ledematen;
• het gemiddelde gewicht bij mannen is 82-100 kg, bij vrouwen - 52-68 kg.
• het hoofd en de ledematen zijn vrij van haar;
• de lengte van de sneeuwwitte strengen is 10 cm en de kwaliteitsindicator is 60-64 graden.

Gedurende 1 jaar wordt 8-9 kg kostbare wol van een ram geschoren. De baarmoeder geeft 4-5 kg ​​grondstoffen. De netto vezelopbrengst na behandeling (wassen) is 50%. Voorkuikens zijn vruchtbaar - bij de helft van de geboorten krijgen vrouwtjes 2 lammeren. De belangrijkste voordelen van het Prekos-ras zijn de snelle rijping van de jongen en de uitstekende kwaliteit van het vlees. Op de leeftijd van 9 maanden komen de dieren aan en worden ze geslacht.

Kazachs fijn wolras

Als resultaat van het kruisen van lokale dikstaartdieren met huisdieren van het Prekos-ras, Australische merino en rambouille, werd het Kazachse fijnvachtschaap geboren.

Vertegenwoordigers van het ras worden gekenmerkt door:

• strak, langwerpig lichaam;
• indrukwekkend gewicht (mannelijk - 100-116 kg, vrouwelijk - 60-70 kg);
• de groei van een gekruld huisdier bereikt 75 cm.

Hoornloze Kazachse schapen zijn betrouwbare leveranciers van zijdezachte lichtbeige wol. Van elk mannetje wordt tot 12 kg grondstof geschoren, de vrouwtjes geven wol niet meer dan 5-6 kg. Haarfijnheid is 19,5-20,5 micron. Het kwaliteitsniveau van de strengen is 64-70. Elk jaar geeft het huisdier de eigenaren 152 liter vette melk (tot 9%).

Schapen brengen het hele jaar door op weiland. Dieren onderscheiden zich door zeldzaam uithoudingsvermogen, verdragen kalm de zinderende hitte en vorst. Huisdieren zijn niet kieskeurig over eten. Zelfs met een slecht dieet komen krullende schoonheden gemakkelijk aan.

Welke is beter om te kiezen

De keuze van het dierenras hangt af van de klimatologische omstandigheden en de geografische ligging van de boerderij. Het wordt aanbevolen om aandacht te besteden aan pretentieloze en winterharde kruisen. Dergelijke dieren worden geboren uit vertegenwoordigers van verschillende rassen. Van de raszuivere individuen onderscheidt merino zich door een hoge productiviteit.

Huisdieren staan ​​bekend als een bron van kwaliteitswol. Een van de variëteiten van het merinosras kwam naar Russische veehouders uit Australië.

Onderhoud en verzorging

In de winter worden huisdieren in een gemeenschappelijke ruimte gehouden. Elk ruim, geventileerd gebouw is hiervoor geschikt. Schapen met lammetjes worden geïsoleerd in aparte boxen. Het wintervoer van het huisdier bestaat uit hooi, maïskuilvoer en wortelgewassen. Zout wordt altijd in de voerbakken gedaan en schoon water wordt in de drinkbakken gegoten.

Bij warm weer worden dieren naar weilanden gestuurd. Er moeten meerdere locaties zijn, omdat de huisdieren de grasmat tot aan de wortels opeten. Door weidegebieden af ​​te wisselen, laten kwekers de vegetatie herstellen. 'S Nachts worden de dieren onder een luifel gehouden. Af en toe worden huisdieren hoeven geknipt, de hergroeide wol geknipt en behandeld tegen wormen.