Beschrijving en kenmerken van het schapenras Edilbaevskaya, fokregels
Schapenfokkers waarderen edelbay-schapen vanwege het gebrek aan grillige zorg, uithoudingsvermogen, vlees, vet en melkproductiviteit. Het schapenras Edilbaevskaya werd speciaal gefokt voor de droge en schaarse vegetatie van de steppegebieden. Pretentieloze dieren met dikke staart zijn aangepast aan meerdaagse overgangen tussen weilanden, ijzige winters en droge zomers, en komen aan op onvolgroeide weiden.
Geschiedenis van het ras
Het Edilbaevskaya-ras werd in de 19e eeuw door fokkers ontvangen door een Kazachs schaap met dikke staart te kruisen met een Astrachan-ram. Tijdens het selectieproces selecteerden experts de sterkste en meest winterharde nakomelingen, gekenmerkt door een hoog aanpassingsvermogen aan zowel droogte als strenge vorst, in staat om lange afstanden af te leggen zonder gewicht te verliezen, zich te voeden met onvolgroeid steppegras.
Vertegenwoordigers van het Edelbay-ras onderscheiden zich door hun vruchtbaarheid, ze geven niet alleen vlees, maar ook waardevol vet staartvet. Het ras viel in de smaak bij de herders die door de steppen en halfwoestijnen van Kazachstan zwerven. Het vet dat zich ophoopt in de vetstaart zorgt ervoor dat het lichaam van het schaap geen vlees- en melkproductiviteit verliest in het ongunstige klimaat van de steppezone.
Decennia lang werd het Edilbaev-ras gefokt door Kazachse schapenfokkers. Tegen de jaren vijftig werd het pretentieloze en productieve ras populair in andere vakbondsrepublieken. Tegenwoordig worden de schapen van Edilbaev grootgebracht door Kazachse, Oezbeekse, Oekraïense veehouders.
Uiterlijk en kenmerken
Edilbaevskie-schapen behoren tot het dikstaarttype. In het sacrale gebied hopen ze vetmassa op, waardoor ze een dikke staart vormen, die groeit naarmate het dier ouder wordt.
Externe tekens en kenmerken van het Edilbaevskaya-ras worden in de tabel gegeven.
| Hoogte bij de schoft | 80-85 cm |
| borstomtrek | tot 1 m |
| gewicht | ram - 110-120 kg, schapen - 65-70 kg |
| kleur | zwart (traditioneel), bruin (donker en licht), rood |
| hoorns | afwezig |
| torso | sterk, goed gebreid, met gladde contouren en een ontwikkeld skelet, de wervelkolom is sterk en flexibel, de achterkant van het lichaam ziet er massiever uit dan de voorkant |
| hoofd | middelgroot, versmald, met een langwerpige snuit en een gebochelde neusbrug, sterke en dikke tanden, aangepast om grof plantaardig voedsel te eten |
| ledematen | sterk, pezig, slank, goed gespierd |
| wol | dicht, dicht, heeft een warmte-isolerende eigenschap, de lengte van de haren is 10-15 cm, de helft van de wolmassa is naar beneden |
Lammeren komen actief aan in gewicht vanaf de eerste dag van hun leven. Een pasgeboren mannelijke welp weegt gemiddeld 6 kg, een vrouwtje - 5,2-5,5 kg.De gemiddelde dagelijkse gewichtstoename van lammeren tot de leeftijd van 3 maanden is 200-250 g, en mannetjes ontwikkelen zich langzamer dan vrouwtjes.
Een jong individu van 4 maanden weegt tot 25 kg en het gewicht van een dikke staart bereikt 3 kg. Edilbaev-schapen, die 5-7 maanden hebben bereikt, zijn geschikt om te worden geslacht, wegen tot 40 kg, en de helft van het gewicht is de slacht en 4 kg is een vette massa. De productiviteit van Edilbaev-schapen hangt af van de kleur. Zwarte dieren zijn productiever wat betreft de hoeveelheid vlees en wol.
Voor- en nadelen van Edelbaev-schapen
Vereisten voor onderhoud en verzorging
Ondanks het uithoudingsvermogen en het hoge aanpassingsvermogen hebben de Edelbaev-schapen goede huisvestingsomstandigheden nodig. De schuur moet schoon zijn en het strooisel moet droog zijn. Een hoge luchtvochtigheid is onaanvaardbaar, het heeft een negatieve invloed op het immuunsysteem en de productiviteit van de veestapel. De temperatuur in de stal mag niet onder de +8 ° C komen; in de wintermaanden moet de verwarming in de kamer aan staan.
Een zittende levensstijl heeft een negatieve invloed op de spiermassa en het algemene welzijn van de Edilbaev-schapen. Daarom moet de kudde dagelijks worden gelopen.
Het scheren van de schapen van Edilbaev zou eens in de 10 maanden moeten gebeuren. Maar sommige schapenfokkers doen het vaker - eens in de zes maanden om dermatologische en parasitaire ziekten te voorkomen.
Wat dieren te voeren
De basis van het dieet van het schaap is vers weidegras, dat dieren het hele jaar door minimaal 200 dagen eten. Bovendien kunnen schapen zelfs onder de sneeuw gras vinden als de laag laag is.
De schapen van Edilbaev worden als laatste redmiddel als ruwvoer gebruikt: wanneer een besneeuwde winter het onderhoud van het weiland niet mogelijk maakt, of wanneer er neerslag valt, is de vegetatie op het weiland vochtig geworden.
De dagelijkse portie voer voor één persoon is 2 kg hooi, 1 kg graanconcentraten. In de winter krijgen Edilbaevsk-schapen zemelen, cake, kuilvoer en wortelgewassen voor een intensieve set van spiermassa en aanvulling van vitaminetekorten. Van de mineralensupplementen is de beste optie een zoutsteen, die je bij de dierenwinkel kunt kopen. Dieren moeten constant toegang hebben tot schoon water.
Fokkerij nuances
Edilbaevskie-schapen onderscheiden zich door een lage vruchtbaarheid. Eén lammetje wordt 1-2 keer per jaar geboren. Het is zeer zeldzaam dat een schaap twee welpen heeft. Vrouwtjes zijn geslachtsrijp als ze 7 maanden oud zijn. Voor het begin van de zwangerschap moet het vrouwtje meerdere keren worden geïnsemineerd. Fokmannetjes blijven productief tot 5 jaar. Om te paren, kiezen ze de sterkste en gezondste individuen, ze bevestigen een overeenkomstig merkteken op hun oor.
Edilbaevskaya-schapen lopen 5 maanden drachtig. Het generieke proces duurt ongeveer een uur. Edelbaevskie-schapen baren alleen, er is geen menselijke hulp nodig.
De eigenaar hoeft alleen een generieke stal klaar te maken, deze schoon te maken van vuil en mest, een nieuw beddengoed te leggen en het haar rond de uitwendige geslachtsorganen van het bevallende vrouwtje te knippen.
Mogelijke complicaties tijdens de bevalling zijn het verschijnen van een baby in het vruchtzakje of vast komen te zitten in het geboortekanaal door een verkeerde positie. In deze gevallen moet u dringend een dierenarts bellen. De eigenaar verwijdert slijm uit de neusholtes en de mond van het pasgeboren lammetje. Het is niet nodig om de baby te wassen: de moeder likt het zelf. Het vrouwtje met het lam wordt in een aparte ruimte gehouden.
Ziekten van het ras en mogelijke problemen
De immuniteit van het Edelbaev-schaap is sterk, maar er worden bepaalde ziekten gevonden:
- Door teken overgedragen encefalitis. De drager is een mijt die zich vanuit weidegras op de huid van dieren beweegt. Een ziek schaap heeft koorts; als het niet wordt behandeld, is het zenuwstelsel aangetast.
- Pokken is een dodelijke virale pathologie.
- Listeriose is een bacteriële ziekte die het zenuwstelsel, de voortplantingsorganen en de borstklieren aantast. Zonder behandeling raakt het zieke dier verlamd en sterft.
- Melophagosis is een parasitaire ziekte die de huid aantast. De parasiet is een vleugelloze vlieg die de bloedzuiger van een schaap wordt genoemd. Het insect legt eieren in de schapenwol. Het besmette dier lijdt aan ondraaglijke jeuk en valt af.
- Witte spierziekte komt voor bij lammeren met hypovitaminose. Bij een ziek dier is de coördinatie van bewegingen verminderd, treden convulsies op en neemt de spierspanning af.
- Helminthiasis - darmwormen. Schapen slikken de larven met weidegras in. Indien onbehandeld, is er een grote kans op een fatale bloeding in het spijsverteringskanaal.
- Infectieuze mastitis bij vrouwen gaat gepaard met het verschijnen van etterende zweren op de borstklieren. In een verwaarloosd geval sterft het dier.
- Winderigheid - zwelling van de cicatriciale maag.
- Bezoar-ziekte bij jonge dieren - een perversie van de eetlust als gevolg van schendingen van de voedingsregels. Het lam plukt en slikt zijn wol, eet de aarde, zaagsel, lompen. Als gevolg hiervan hopen onverteerde klonten zich op in de lebmaag, die de beweging van voedsel verstoren.
Vooruitzichten voor het fokken
Boeren ontvangen wol, vlees, vet en melk van de schapen van Edilbaev. Het dikke staartvet, verzadigd met vitamines en voedingsstoffen, wordt gebruikt voor culinaire doeleinden, voor het maken van cosmetica. Het gewicht van het vlees dat na het slachten wordt verkregen, bereikt 50-60% van het lichaamsgewicht van het dier. De dikke staart weegt 4-5 kg en het gewicht van het vetgehalte is ongeveer 1 kg. Een schaap voorziet een persoon van 4 kg wol.
Borstvoeding duurt 4 maanden. De hoeveelheid melk die wordt ontvangen van het Edilbaevsk-schaap is klein, maar het product is vet, geschikt voor de productie van zure room, kaas, kwark. Om de zuivelproductie rendabel te maken, moet de boerderij ten minste 15 melkgevende personen hebben. De stijve wol van Edilbaev-schapen is geschikt voor de productie van tapijten en wintergarderobe-items. Inwoners van de steppegebieden van Kazachstan gebruiken schapenvacht voor de productie van comfortabele en draagbare kleding.
De meest productieve op het gebied van vlees zijn rammen van zes maanden oud. Het is niet rendabel om het vleesras langer te laten groeien, omdat er geen vraag is naar het vlees van het verouderende Edilbaev-schaap. Vlees- en reuzelproducten zijn exotisch, alleen populair in de steppegebieden, waar lokale gerechten ervan worden bereid. Hiermee moet rekening worden gehouden bij het opstellen van een bedrijfsplan voor een persoon die heeft besloten het Edilbaevskaya-ras te fokken.
Geschatte kosten en waar u kunt kopen
Het Edilbaevskaya-ras is populair. Volbloedschapen worden zowel door grote fokbedrijven als door particuliere handelaren in schapenfokkerijen verkocht. Het is beter om naar fokkerijen te gaan, waar de raskwaliteiten zorgvuldig worden gecontroleerd, individuen met genetische pathologieën worden afgewezen.
De prijs van een Edilbaevskaya-schaap wordt bepaald door de status en reputatie van de boerderij, de gezondheids- en raskwaliteiten van dieren en de regio waar vee wordt gehouden. Gemiddeld kost een gezond volbloedlam $ 200.
Edilbaevskaya is een productief schapenras dat zich aanpast aan de zwaarste klimatologische omstandigheden. De pretentieloosheid van het Kazachse ras heeft bijgedragen aan de snelle popularisering ervan. De kwaliteit van vlees- en reuzelproducten hangt echter af van de inhoud en voeding, de regelmaat van het lopen in de wei.
