Beschrijving en leefgebieden van moeflonrammen, of ze nu thuis worden gehouden
Moeflonrammen zijn wilde schapen die in verschillende delen van de wereld voorkomen. Hun domesticatie begon 7-11 duizend jaar geleden. Dit gebeurde in het zuidwesten van Azië. Tegenwoordig neemt de populatie van deze dieren geleidelijk af. Moeflons hebben kenmerkende hoorns die jagers aantrekken. Sommige boeren houden deze dieren echter op hun boerderijen.
Beschrijving van het dier
Deze rammen zijn van gemiddelde grootte. De lengte van hun romp is 150 centimeter en de hoogte bij de schouders kan 92 centimeter bedragen. Grote hoorns die in een spiraal zijn gedraaid, worden als een kenmerkend kenmerk van deze dieren beschouwd. Ze hebben 3 randen en vormen maximaal 1 omwenteling.
In de zomer zijn moeflons geelrood of roodbruin van kleur. In de winter krijgt de vacht een bruinachtige tint. Op de nok zit een donkere streep. Het is meer uitgesproken bij volwassen dieren. Er zijn manen onder de nek. Ze heeft wit en zwart en bruin haar. Jonge lammeren hebben een bruingrijze vacht.
Rassen en habitats
Moeflon is een van de kleinste bergschapen. Ze zijn te vinden in Armenië, de Balkan, de Krim en Noord-Irak. Er zijn ook een klein aantal dieren op Cyprus, Corsica en Sardinië.
Wetenschappers identificeren 3 van de meest bekende soorten moeflons:
- Cyprioot - leeft alleen in bossen en is kleiner in vergelijking met individuen van andere soorten. De kleur kan verschillen - goud of bruin. In dit geval zijn de buik, neus en onderkant van de hoeven wit.
- Europees - korte vacht is daar kenmerkend voor. Op de rug heeft ze een roodbruine kleur. Op de buik is de vacht wit. In de winter wordt de bovenkant van de romp bruin-kastanje.
- De Transkaukasische is niet veel meer dan een gedomesticeerd schaap. Het dier heeft een sterk lichaam en een roodachtige vacht. De kist is donkerbruin van kleur.
Moeflon gedrag
Moeflons gaan 's avonds of' s morgens vroeg eten. Ze blijven niet lang op één plek. Overdag rusten dieren onder struiken of verstoppen zich onder stenen. Dit helpt hen zichzelf te beschermen tegen roofdieren. Kenmerkend voor deze rammen is een goed ontwikkeld kudde-instinct. Ze komen samen in grote groepen van maximaal 1000 individuen. Ook kunnen dieren hechte banden aangaan. Als ze gescheiden zijn, ervaren ze veel stress.
Wat eet een wild dier?
Schapen leven in bergachtige gebieden met een minimum aan gras.Daarom hebben dieren geleerd plantenwortels op te graven en voedsel op de rotsen te vinden. Afhankelijk van de beschikbaarheid van water en voedsel kunnen rammen van plaats naar plaats bewegen. Moeflons voeden zich voornamelijk met de volgende voedingsmiddelen:
- granen;
- takken en vruchten van planten;
- wortels;
- bessen;
- groen gras;
- gebladerte van fruitbomen.
In de zomer eten moeflons veel. Dit is nodig voor gewichtstoename vóór de winter. De maag van dieren kan harde gewassen opnemen, wat erg belangrijk is in het koude seizoen. In de winter vallen de rammen aanzienlijk af, en sommige sterven zelfs. Moeflons hebben niet vaak te maken met watertekorten. Ze kunnen zelfs zoute vloeistoffen drinken. Daarom vestigen dieren zich vaak op plaatsen waar watergebrek is. Dit helpt hen te voorkomen dat ze een roofdier ontmoeten.
Voortplanting en levensverwachting
Tijdens de bronstperiode ontmoeten mannetjes vrouwtjes op de vlakten. Tegelijkertijd houden de rammen toernooien om te paren. Dergelijke gevechten vertegenwoordigen een botsing van twee mannetjes met hoorns. Soms raken zwakke mannetjes ernstig gewond en gaan ze zelfs dood.
De race kan op verschillende tijdstippen plaatsvinden. Dit kan gebeuren in maart of december. Vrouwtjes vormen kleine kuddes van 10-15 individuen. 4-6 mannetjes komen naar hen toe. In eerste instantie wijken ze 20 meter uit en komen ze vervolgens met hoge snelheid in botsing.
Seksuele volwassenheid van vrouwtjes vindt plaats na 1,5 jaar en mannen bij 3-4. Zwangerschap duurt 5 maanden. Dan worden er 1-2 lammetjes geboren. Al in de eerste 2 uur staan ze op de been. Welpen voeden zich gedurende 4 weken met melk. Ze kunnen dan zachte planten eten. Op 3-jarige leeftijd verlaten mannetjes de kudde vrouwtjes en zoeken ze hun plaats in de hiërarchie. Onder natuurlijke omstandigheden is de gemiddelde levensduur van rammen 8 jaar, in gevangenschap neemt deze toe tot 10-15 jaar.
Natuurlijke vijanden van moeflons
Vijanden van dieren zijn anders. Het hangt allemaal af van de habitat. Aziatische dieren komen vaak panters, lynxen en cheeta's tegen. Ze kunnen ook last hebben van aanvallen van bruine beren, Transkaukasische tijgers, vossen.
Europese moeflons lopen het risico vossen, Sardijnse lynxen, marters te ontmoeten. In zeldzame gevallen komen rammen wolven tegen.
In Europese regio's zijn moeflons beter beschermd tegen roofzuchtige dieren, omdat de jacht wordt belemmerd door het bergachtige landschap. Tegelijkertijd zijn steppenarenden, steenarenden en zwarte gieren gevaarlijk voor pasgeboren lammeren. Ze kunnen ook worden aangevallen door een buizerd of een vlieger. Moeflons kunnen geen roofzuchtige dieren bestrijden. Ze vertonen alleen agressie tijdens de sleur. Vrouwtjes kunnen de jongen niet beschermen. Als er een dreiging verschijnt, rennen ze weg.
Bevolking en status van de soort
In de vorige eeuw werd actief op moeflons gejaagd, waardoor de Europese soort met uitsterven werd bedreigd. Om de bevolking te herstellen, werden individuele individuen verspreid in Zuid-Europa. Door het ontbreken van natuurlijke vijanden werd de bevolking hersteld. Moeflons worden beschouwd als een bron van smakelijk vlees en een sterke huid, en daarom wordt er nog steeds op gejaagd. Tegelijkertijd stonden de Aziatische moeflons niet op de rand van uitsterven. Dit komt door het ontbreken van commerciële waarde. Dergelijke dieren worden gebruikt als een object van sportjacht. Hun hoorns worden verkocht als souvenirs.
Is het mogelijk om thuis te houden
In gevangenschap worden dieren voornamelijk grootgebracht om hybriden te creëren met gewone schapen. Door dit te doen, kunt u hun waardevolle eigenschappen verbeteren. Feit is dat de afstammelingen van hybriden zeer levensvatbaar zijn en zich goed ontwikkelen. Ze zijn in staat immuniteit te ontwikkelen tegen verschillende ziekten.
Het wordt aanbevolen om de moeflonbehuizing op droge rotsgrond te plaatsen. Het gebruik van prikkeldraad is ten strengste verboden. Thuis kunt u Corsicaanse, Cypriotische en Aziatische variëteiten fokken.Tegelijkertijd worden de dieren gekenmerkt door een vrij hoge nauwkeurigheid van de populatie. Dit verlaagt de fokkosten en verlaagt de voortplantingssnelheid. Normaal gesproken kunnen per hectare 15 volwassen moeflons worden ondergebracht. Tegelijkertijd wordt aanbevolen om moderne methoden van intensieve begrazing te gebruiken. Het verstrekken van natuurlijke voeding is ook belangrijk.
Om de moeflons van gras te voorzien, is het aan te raden om de grond te egaliseren, het gehalte aan voedingsstoffen vast te stellen, de verspreiding van onkruid te voorkomen en de grond te desinfecteren. In de winter moeten moeflons hooi, graan- en groentemengsels en schapenvoer krijgen.
Bij het introduceren van nieuwe individuen moet de quarantaine minimaal 1 maand duren. Tijdens deze periode hebben dieren een zorgvuldige monitoring nodig. De volière wordt aanbevolen op ruig terrein met steile hellingen. Het is raadzaam dat ze bedekt zijn met struiken. Moeflons zijn vrij zeldzame en ongebruikelijke dieren. Bovendien is het toegestaan om sommige soorten van deze rammen thuis te kweken. Hiervoor moeten ze echter zorgvuldig worden verzorgd.
