De beste variëteiten van zuring voor open grond, beschrijving en om te groeien in de regio Moskou

Zuring is een volwaardig tuingewas met eigenaardig gevormde bladeren en een aanhoudende zure smaak. Het wordt gebruikt voor het maken van groene borsjt, toegevoegd aan taarten en salades. Er zijn veel verschillende soorten zuring: speciale variëteiten voor Siberië, de middelste rijstrook, vroege - dit alles zal in het materiaal worden besproken.

Zuringvariëteiten voor volle grond

Alle zuringvariëteiten die door tuinders worden gekweekt, kunnen worden onderverdeeld op basis van verschillende hoofdkenmerken: voor open grond, vorstbestendig, decoratief, radiculair, volgens de vorm en kleur van het blad, evenals hybride (spinazie en andere).

Belangrijk. Bovendien wordt zuring geclassificeerd als eetbaar, gegeten en oneetbaar. In Europa is de subalpiene soort behoorlijk populair, speciaal ontworpen om op stenen te fokken - het doel is puur decoratief.

De meeste soorten moderne zuring, zowel vroeg als middenseizoen, zijn bedoeld om in een kas, in de volle grond, te planten.

Tuinders zijn zich goed bewust van de variëteiten:

1. Belleville. Verwijst naar middenvroeg, met dikke, middellange wortels. De smaak van de bladeren is matig zuur; bij deze variëteit zijn ze groot, rond langwerpig. Vorstbestendig;
2. Grootbladig. Een van de vroege en tegelijkertijd hoogproductieve soorten, niet bang voor koud weer, bladeren zijn licht, rechtopstaand;
3. Malachiet. In termen van rijping wordt het als gemiddeld beschouwd, meestal gaan er niet meer dan 50 dagen voorbij vanaf het verschijnen van de scheuten tot de eerste verzameling. Het blad lijkt qua vorm op een speer, de randen zijn licht golvend, de smaak is aangenaam, met een milde zuurheid;
4. Odessa 17 behoort tot de vroege soort, bovendien is het droogtebestendig. Bladeren zijn afgerond, langwerpig, tot 7 centimeter breed;
5. De breedbladige variëteit onderscheidt zich door een delicate, middelzure smaak, evenals een eivormige bladvorm;
6. De spinazievariëteit onderscheidt zich door grote, rechtopstaande bladeren met een rijke donkere kleur, met een lichte zuurgraad en een hoog gehalte aan vitamine C.

Beschrijving van zuringvariëteiten

Elke soort heeft zijn eigen karakteristieke kenmerken, soms duidt de naam ze aan (breedbladige, spinazie of rood), maar meestal zijn kleine tips nodig - het zal veel gemakkelijker zijn om ermee om te gaan.

Rode zuring

Dit type zuring, rood en soms bloedig genoemd, heeft bladeren met een karakteristieke ronde vorm van een donkergroene kleur, met heldere aderen met een rijke karmozijnrode tint. De plant is meerjarig en kan 80 of zelfs 120 centimeter hoog worden. Houdt van de zon (lichte schaduw is toegestaan), verdraagt ​​geen droogte. Stekken zijn rood, op één plek kan het tot 5 jaar oud worden.

Kijk eens ook

Hoe physalis in een kas te kweken en te verzorgen, plantbeschrijving en tips

Grootbladige zuring

De grootbladige variëteit heeft veel voordelen: tuinders waarderen het voor vroege rijping (niet meer dan 35 dagen), vorstbestendigheid (vereist geen beschutting voor overwintering), goede opbrengst (tot 6 kilogram per vierkante meter voor 2 oogsten). De bladeren zijn, zoals de naam al aangeeft, groot, lichtgroen, langwerpig.

Rijk aan vitamine A, B, B2, C, PP, ijzersporenelementen, kalium. Het wordt gebruikt in voorgerechten (soepen, koolsoep, borsjt), heeft bij het inblikken een uitgesproken zure smaak. Zonder transplantatie groeit het tot 6 jaar (onder voorbehoud van de juiste zorg).

Breedbladige zuring

De soort heeft sappige heldere smaragdgroene scheuten met een matig zure smaak. Het heeft een gemiddelde kiemkracht, na 50 dagen kun je de eerste oogst groen oogsten (in totaal worden er tot 5 sneden per seizoen verkregen van loofzuring). De beschrijving van deze variëteit is meestal te vinden op internetpagina's en in catalogi. Het is erg populair bij tuinders en wordt als ideaal beschouwd voor soepen en voorgerechten.

Spinazie zuring

Spinazie is een hybride variëteit, het heeft een zeer hoog eiwitgehalte in de bladeren - bijna zoals sojabonen. Tegelijkertijd is het volledig verstoken van de karakteristieke zure smaak van andere soorten (het bevat geen oxaalzuur), het is rijk aan sporenelementen van kalium, fosfor, zwavel, ijzer.

Het blijft om aan dit nog een onbetwiste voordeel toe te voegen: vroege rijping van de bladeren van de 1e collectie, wat vooral belangrijk is voor planten die in de volle grond worden gezaaid. Uteush (een andere naam voor dit type) is handig voor salades, groentepurees, als smaakmaker voor vlees.

Victoria - zuring

Victoria behoort tot laatrijpe variëteiten met donkergroene, licht bubbelende, ronde bladeren. Het wordt beschouwd als bestand tegen schieten, met een middelgrote rozet (tot 20 centimeter).

De beste rassen voor de regio Moskou

Op dit moment hebben fokkers verschillende soorten zuring gefokt, gericht op de teelt in specifieke regio's van Rusland, met bepaalde klimatologische omstandigheden: thermofiel, extra zorg nodig, of, omgekeerd, vorstbestendig, pretentieloos.

Voor de regio Moskou, wat betreft de uitgesproken Middle Lane, zijn de volgende typen optimaal:

1. Belleville. Een van de oudste soorten, qua kwaliteitsindicatoren, doet niet onder voor de laatste ontwikkelingen. De bladeren hebben een hoog gehalte aan caroteen, ascorbinezuur, sporenelementen. Vorstbestendig, vlezig blad met dikke steeltjes, geschikt voor conservering, zowel vers (salades, snacks) als gekookt (soepen, bijgerechten) gegeten. In het seizoen geeft het minimaal 7 kilo verse kruiden per vierkante meter grond.
2. Smaragdgroene sneeuw. Met gemiddelde kieming (groeiseizoen - tot 52 dagen), maar ongewoon productief. Maakt het mogelijk om het hele jaar door zaden te zaaien - in de lente, de late herfst (in de winter) en de zomer. Goed herkenbaar aan de brede, spreidende vorm van de bladrozet. De bladeren zelf onderscheiden zich door een eigenaardige schoonheid - een ronde, ei-achtige vorm; vanaf een vierkante meter wordt tot 7,5 kilogram oogst verkregen. De smaak is delicaat, ideaal voor groentesneden en voorgerechten, maar ook voor augurken of invriezen.
3. Malachiet. Bestand tegen lage temperaturen, groeit verrassend snel met heldergroene bladeren. De periode van kiemen tot oogst is niet meer dan 45 dagen - een recordresultaat. Bladeren van gemiddelde lengte (tot 15 centimeter) vormen een licht verspreide rozet. Het bladoppervlak is vaak glad, maar er komen ook zwak noppenvormen voor.
4. Odessa breedbladige. De soort is vroeg rijp, het groeiseizoen is maximaal 45 dagen. Bladeren zijn iets langwerpig, tot 16 centimeter lang en tot 7 centimeter breed, verzadigd groen. Hoge (tot 8 kilogram) opbrengst is direct afhankelijk van bodembemesting en plantenvoeding. Dit type is geweldig voor salades en voorgerechten, soepen en bereidingen. De bladeren bevatten veel vitamines, kalium en ijzer.
5. Breedbladige.Onlangs is het erg populair geworden, het levert een oogst op in 40-45 dagen (tot 8 kilogram per vierkante meter). De bladeren zijn langwerpig, niet te zuur, geschikt voor salades. Gevoelig voor bodemvocht, bij droogte begint het overvloedig te schieten. De gemiddelde groeiperiode op één plaats is maximaal 5 jaar, het ras is bestand tegen lage temperaturen.
6. Maikop 10 en Spinazie onderscheiden zich door een laag gehalte aan oxaalzuur, vroege rijping, goede tolerantie voor lage temperaturen
7. Grootbladig. Een van de beste en vroegste soorten, met acceptabele vorstbestendigheid, milde (niet te zure) smaak, aangename lichtgroene bladkleur.
8. Altai valt op met speervormige bladeren op lange en dunne stengels, naarmate ze ouder worden, krijgen ze een licht roodachtige tint. Groenen met een aangename smaak, gemiddelde zuurgraad. Vorstbestendig.
9. Lyons. Delicaat, met ongewoon lekker blad, een soort die de Russische winter nauwelijks kan verdragen. Bladeren groeien snel en dicht terug, dus worden ze tijdens het seizoen meerdere keren geknipt.