Kenmerken en beschrijving van het ras van minivleeskippen, onderhoudsregels

Het fokken van minivleeskippen is een winstgevende en vrij eenvoudige bezigheid. Met een klein formaat, een hoge productiviteit en bescheidenheid om de omstandigheden te behouden, kunnen vertegenwoordigers van dit ras worden gekweekt door zowel middelgrote als grote boeren, en door eenvoudige eigenaren van privéboerderijen. Een ander voordeel van dit pluimvee is zijn kalme en volgzame karakter.

Fokgeschiedenis

In de experimentele fokkerij van SGC Zagorsk werden in de jaren 80 van de vorige eeuw minivleeskippen gefokt. In dit geval werden individuen van zulke belangrijke buitenlandse rassen als Leghorn, Rhode Island Red, Plymouth Rock en Cornish als ouders gebruikt.

Dankzij het uitgevoerde fokwerk zijn er minivleeskippen van 3 hoofdkleuren gefokt:

• reekalf;
• Sneeuwwitje;
• bruinzwart (roodzwart).

Algemene beschrijving en kenmerken

In vergelijking met andere rassen hebben minivleeskippen een specifiek uiterlijk, karakter, hebben ze een aantal voor- en nadelen.

Verschijning

Minivleeskippen worden gekenmerkt door een compact lichaam, kleine ledematen met de grootte van het middelste deel (middenvoet), gemiddeld 30-35% kleiner dan andere rassen, dicht en gelijkmatig verenkleed. Naast korte ledematen is een onderscheidend kenmerk van dergelijke kippen een bladvormige, kleine rand. Dergelijke kippen bereiken geslachtsrijpheid op de leeftijd van 6 maanden.

Karakter of temperament

De vogel van dit ras wordt gekenmerkt door een kalm karakter - vrijgelaten uit het pluimveestal in een niet-gezaaide moestuin, ze regelen geen totale "uitgravingen" in de bedden en paden; laat geen luid gekakel horen, vrij zelden uit ongeduld pikken ze in de handen van de eigenaar die het eten bracht. Hanen van minivleesrassen hebben geen levendig karakter en vallen zelden mensen aan.

Productiviteit

Kippen van dit ras hebben de volgende productiviteitskenmerken:

1. Het maximale gewicht, wanneer gekweekt voor vleesproducten, - het gewicht van kippen kan 2,7 kilogram bedragen, voor hanen - 3,0-3,1 kilogram.
2. Eierproductie - met de juiste voeding en verzorging kan één kip van dit ras tot 170-200 eieren per jaar produceren.
3. Gewicht van één ei - het gewicht van één ei, afhankelijk van de omstandigheden van het houden en voeren, varieert van 55-57 tot 60-66 gram.
4. Uitkomst van kuikens - bij het uitkomen van kippen volgens de incubatormethode is deze indicator gemiddeld 85%.
5. Overleving van kuikens - met de juiste zorg en voeding in de eerste dagen van hun leven, overleeft ongeveer 94-99% van de kuikens die met de incubatormethode worden verkregen.
6. Het overlevingspercentage van volwassenen - voor verschillende variëteiten van dit ras is dit cijfer meer dan 90%.

Kijk eens ook

Beschrijving en kenmerken van Oryol-kippen, regels voor het houden van rassen

Voor-en nadelen

De belangrijkste voordelen van minivleeskippen zijn:

• gemak van het houden van compacte kippen in kleine kooien en omhuizingen;
• snelle groei van jongvee in de eerste 6 maanden;
• grote maten eiproducten;
• kalm karakter.

De nadelen van dergelijke kippen zijn onder meer:

1. Gevoeligheid voor ziekten bij het lopen in vochtig weer - als gevolg van korte ledematen raken kippen die in een open loopterrein worden vrijgelaten, vochtige grond aan met hun buik, wat verder leidt tot ernstige vervuiling van veren en het optreden van verschillende ziekten;
2. Frequente ziekten van de ledematen met onevenwichtige voeding of onjuiste zorg en onderhoud.

Verscheidenheid aan kippen

De belangrijkste variëteiten van dit kippenras zijn zoals P-11, B-33, B-66, B-76, B-77.

P-11

P-11 is een mini-vleesvariant van de beroemde Rhode-eilanden. Verschilt in snelle groei, ziekteresistentie, kalm karakter. Wat betreft het universele type, dwerg Rhode Islands hebben zowel een hoge eierproductie (in staat om tot 200 eieren per jaar te produceren) als een uitstekende vleessmaak.

B-33

B-33 (dwerg Leghorns) - ei-minivleeskippen met sneeuwwit verenkleed, strak passend bij het wigvormige lichaam van de vogel, kortere poten dan de vorige variëteit en een kleine ronde kop. De kam van hanen bij deze soort bevindt zich strikt verticaal, terwijl deze bij legkippen iets naar één kant is verlaagd.

B66

Een volwassene van deze variëteit heeft een zuiver wit verenkleed, heeft een sterk skelet, een brede, goed gevormde borst, korte, maar tegelijkertijd voldoende sterke en correct geplaatste ledematen.

Mini-vleeskippen van deze variëteit behoren tot het universele gebruikstype: de eierproductie van een volwassen kip per jaar is gemiddeld 180-200 eieren; het gewicht van de vogel, wanneer hij voor vlees wordt grootgebracht, op de leeftijd van zes maanden is 3,3 kilogram voor mannetjes en 2,7 kilogram voor kippen.

B76 en B77

Individuen van deze rassen hebben dezelfde kenmerken als die van B66. Ze verschillen alleen van de laatste in de kleur van het verenkleed - bij kippen van de B76-variëteit heeft het witte verenkleed fawn-tinten, terwijl bij individuen van de B77-variëteit de veren een lichtbruine kleur hebben, met een karakteristieke gouden tint.

Vogels houden

De hoge eiproductie en uitstekende smaak van dit ras zijn rechtstreeks afhankelijk van het correct houden van de vogel.

Lopen

Voor wandelende dwergkippen wordt een kleine loopwerf gebruikt, grenzend aan het kippenhok en aan 3 zijden omgeven door een hek van 150 cm gemaakt van een kettingschakel met een cel van 50 × 50 millimeter. De grootte van zo'n tuin wordt bepaald afhankelijk van de kippenpopulatie - 1 vierkante meter is genoeg voor 1 minikip.

Zodat de binnenplaats niet vuil is, is hij bedekt met zaagsel; maak op de plaats waar de container voor voer en water komt een klein schuin dak van een stuk leisteen.

In het vroege voorjaar kun je dergelijke kippen vrijlaten voor een wandeling in de tuin - ze hebben een rustig karakter, ze zullen geen groot aantal gaten maken en zullen geen ongemak veroorzaken bij luid gekakel.

Kippenhok

Voor minikippen wordt in de regel een kippenhok met een klein frame gebouwd met 3-4 zitstokken, elk 40 centimeter hoog, met een loopterrein aan de zuidkant, verbonden met de hoofdkamer door een vierkant mangat. De hoogte van het kippenhok moet minimaal 160 centimeter zijn - dit is nodig zodat je er zonder te bukken in kunt gaan en eieren van de zitstokken kunt verzamelen. Bij het grootbrengen van vleeskippen worden ze in kooien gehouden.

Kijk eens ook

Beschrijving en subtiliteiten van het houden van kippen van het Barbesier-ras

Belangrijk.Omdat minikippen erg gevoelig zijn voor koud weer, moet het kippenhok, dat bedoeld is om het hele jaar door te worden gehouden, geïsoleerd zijn, alle scheuren waardoor koude lucht het huis kan binnendringen, moeten worden gesloten.

Zorg

De zorg voor dit kippenras bestaat uit activiteiten als:

1. Tijdig wandelen.
2. De binnenkant van het huis schoon houden, het beddengoed regelmatig verschonen op zitstokken en in kooien.
3. Het kippenhok elke 6 maanden luchten en ontsmetten.
4. Controle op de aanwezigheid van voldoende schoon water in de drinkbakken.

Ook moet u bij het kweken van een dergelijk kippenras de toestand van de ledematen van de vogel zorgvuldig in de gaten houden.

Voeding

Zo'n vogel wordt gevoerd met conventioneel kippenvoer voor vleeskuikens en eierrassen. In de zomer worden daarnaast groengrasmassa, minerale toevoegingen (krijt, kalksteen, fijngemalen vlees en beendermeel) aan het mengvoer toegevoegd. De gemiddelde voerconsumptie per vogel per dag is slechts 120-130 gram.

Fokken

Dit kippenras wordt op twee manieren vermeerderd:

1. Natuurlijke incubatie van eieren door een kip.
2. Kunstmatige productie van kippen in zelfgemaakte of speciale broedmachines.

De eerste methode, hoewel niet duur, is riskant, aangezien niet elke kip eieren zal uitbroeden. Door de incubatiemethode, met behoud van de vereiste temperatuur, kunt u in relatief korte tijd een groot aantal gezonde kippen krijgen.

Welke ziekten zijn vatbaar voor

Dit kippenras is vatbaar voor infectie met infectieziekten zoals:

• pasteurellose;
• salmonellose;
• pullorose.

Van virale ziekten worden minivleeskippen aangetast door neurolymfatische aandoeningen, nefrosonefritis, waterpokken en vogelgriep.

Om besmetting van pluimvee met de hierboven beschreven ziekten te voorkomen, is het noodzakelijk om het kippenhok schoon te houden, het strooisel, het water en het voer in de drinkbakken te vervangen, besmetting van voer met aarde te voorkomen en de toegang van wilde dieren in het kippenhok uit te sluiten.

Belangrijk. Als u tekenen van gevaarlijke virusziekten bij vogels vindt, moet u onmiddellijk contact opnemen met de plaatselijke veterinaire dienst voor aanbevelingen over de lokalisatie van de ziekte en het verdere lot van niet-geïnfecteerde vogels..