Oorzaken, symptomen en behandeling van kwaadaardige catarrale koorts
Kwaadaardige catarrale koorts of koorts bij runderen is een niet-besmettelijke sporadische infectie. Het manifesteert zich bij koeien met kropontsteking van de sereuze slijmvliezen van het maagdarmkanaal, schade aan het ademhalingssysteem, lymfadenitis, constant hoge koorts en zenuwaandoeningen. Landbouwdieren van alle leeftijden, rassen, wilde, gedomesticeerde artiodactylen zijn vatbaar voor infectie.
Geschiedenis van uiterlijk
Kwaadaardige catarrale koorts (MCH, maligne catarre catarre) werd voor het eerst beschreven door Anker in 1832. De zoöloog noemde de infectie 'buiktyfus bij vee'. In de Russische Federatie werd de ziekte in 1873 vastgesteld door I.I. Ravich. De besmettelijke aard van ZKG werd in 1923 door Metam geïdentificeerd en beschreef de veroorzaker van catarrale koorts in zijn wetenschappelijke werken van Piercey in 1953.
Kwaadaardige catarrale koorts wordt over de hele wereld geregistreerd, in alle regio's van ons land. De infectie manifesteert zich seizoensgebonden, met sporadische uitbraken, lokale enzoötieën in individuele veehouderijcomplexen, boerderijen.
De oorzaken van de ziekte
Kwaadaardige catarre-catarre wordt veroorzaakt door een lymfotroop filterend DNA-virus van de familie Herpesviridae. Na het lichaam te zijn binnengedrongen, wordt de ziekteverwekker met de bloedbaan naar de hersencellen, lymfeklieren, parenchymorganen getransporteerd. Het beïnvloedt slijmvliezen, sereuze membranen, weefsels.
Belangrijk! Onder gunstige omstandigheden blijft het ZKG-virus 32-38 dagen virulent in de externe omgeving.
De bron van infectie zijn zieke individuen, latente virusdragers. De belangrijkste verzendmethode van ZKG is contact, in de lucht. Oorzaken van kwaadaardige catarrale koorts bij runderen:
- grazend vee met andere artiodactylen;
- ongunstige detentievoorwaarden;
- jongvee bij volwassenen houden;
- onevenwichtig magere voeding;
- voeden met rot, nat hooi, rot voer;
- lage lichaamsweerstand, verminderde immuniteit;
- hypo-, avitaminose;
- langdurige onderkoeling van het lichaam;
- chronische luchtweginfecties, aandoeningen van het ademhalingssysteem bij koeien.
Geïnfecteerde weilanden, gebouwen die besmet zijn met de veroorzaker van voer, strooisel, apparatuur zijn ook de belangrijkste bronnen van infectie van koeien met catarrale koorts. Intra-uteriene (transplacentale) infectie van foetussen met GCS is mogelijk.
Tekenen en gevolgen
Bij zieke koeien komt ZKG in de vroege stadia tot uiting in slikproblemen, kortademigheid, hoestbuien, een sterke temperatuurstijging tot 41,5-42 graden. Koorts, koude rillingen zijn stabiel. Bij runderen verslechtert de eetlust, verandert het gedrag.De prodromale periode wordt gekenmerkt door zenuwaandoeningen (verminderde coördinatie, convulsies, parese).
Manifestaties, symptomen van kwaadaardige catarrale koorts bij runderen:
- aanhoudend hoge temperatuur, koorts, koude rillingen;
- verminderde eetlust, weigering om te eten;
- misselijkheid, braken;
- schending van spijsverteringsprocessen;
- vergroting, pijn in de lymfeklieren;
- tranenvloed, slijm, etterende afscheiding uit de ogen;
- bloedarmoede (bleekheid) van de slijmvliezen, zwelling, plakken van de oogleden;
- fotofobie, keratitis;
- zwakke reactie op externe stimuli;
- bewustzijnsverlies op korte termijn;
- spierspasmen, krampen, parese;
- papulair-vesiculaire uitslag in de nek, buik, uier, geslachtsorganen;
- perifeer oedeem, infiltratie van lymfocytair weefsel;
- uitslag, droge korsten op de neusspiegel;
- onstabiele ontlasting, stinkende diarree;
- Moeite met plassen
- hoest, kortademigheid, bronchitis;
- gewichtsverlies.
Belangrijk! De incubatietijd voor CGH bij runderen duurt enkele dagen tot drie tot vijf maanden. De ziekte is acuut, overdreven acuut, chronisch. Er zijn gevallen van atypische vormen van infectie bekend. Hoge mortaliteit wordt opgemerkt met een hyperacuut, acuut verloop van MCH.
Bij zieke lacterende koeien met kwaadaardige catarrale koorts is de melkproductie volledig afwezig of neemt de melkgift af. Fibrinevlokken, bloederige vlekken zijn merkbaar in melk. Bij geïnfecteerde personen is de ademhaling oppervlakkig, moeilijk. Op de neusspiegel verschijnen foci van necrose, witte droge korsten, bruine korsten.
Dieren hebben veel dorst. Kauwgom stopt. Bij koeien is de secretoire functie van het maagdarmkanaal verstoord. Overvloedige bloederige diarree wordt vervangen door kortdurende constipatie. Uitwerpselen bevatten vlokken fibrine, onverteerd voedsel. De buik is vergroot als gevolg van verhoogde gasproductie, aandoeningen van de darmperistaltiek.
Bij palpatie wordt pijn opgemerkt, een toename van regionale lymfeklieren. Op het slijmvlies van de neus- en mondholte zijn ontstekingshaarden, zweren en erosieve manifestaties merkbaar. Als de behandeling niet op tijd wordt gestart, veroorzaakt catarrale koorts intestinale atonie, ernstige koliek, darmkrampen en verlamming van het ademhalingssysteem.
Diagnostische maatregelen
Bij het diagnosticeren van kwaadaardige catarre wordt rekening gehouden met de epizoötologische situatie in de regio, met anamnese-gegevens en met de resultaten van klinische onderzoeken. De koe neemt voor analyse slijm uit de mond, neusholte, uitstroom uit de ogen, uitwerpselen, urine, bloed. Het meest nauwkeurige beeld van de situatie met deze ziekte in de regio's, vee-complexen, wordt verkregen door de resultaten van serologische tests, pathologische gegevens.
Bovendien wordt een differentiële diagnose voorgeschreven vanwege de gelijkenis van de symptomen van catarrale koorts met adeno-, rotavirus-infectie, rhinitis, etterende conjunctivitis, para-influenza, listeriose, hondsdolheid, leptospirose.
Behandeling van kwaadaardige catarrale koorts
Traditionele diergeneeskunde neemt zijn toevlucht tot complexe therapie bij het diagnosticeren van koeien en buffels met ZKG.
Bij de behandeling van catarrale koorts worden het volgende gebruikt:
- complexe antibiotica;
- ontstekingsremmend, antipyretisch;
- Cardiale glycosiden;
- sulfonamiden;
- het omhullen van de oplossingen van het maagdarmkanaal;
- koude kompressen;
- autohemotherapie voor een langdurige vorm van infectie.
Om de algemene toestand te normaliseren, worden het werk van interne organen, spijsverteringsprocessen, symptomatische geneesmiddelen en probiotica getoond.De mondholte wordt geïrrigeerd met kaliumpermanganaat (verdund in een verhouding van 1/1000), waarna de aangetaste gebieden worden gesmeerd met Lugol's oplossing. De therapie wordt aangevuld met vitamine- en mineralensupplementen, herstellende, tonische preparaten.
Belangrijk! Tijdens de behandeling van patiënten met kwaadaardige catarrale koorts worden koeien geïsoleerd van de algemene kudde, gehouden in verduisterde, goed geventileerde ruimtes. Gebruik bij het voeren sappig, zacht voedsel. Het aangezuurde water wordt gedronken.
Ze voeren een grondige desinfectie van het terrein uit, passen het dieet aan en verbeteren de omstandigheden voor het houden van landbouwhuisdieren.
Is er een quarantaine?
Bij het diagnosticeren van kwaadaardige catarrale koorts wordt quarantaine geïntroduceerd op boerderijen. Bij talrijke uitbraken van infectie in de complexen is de regio ongunstig. Er worden strenge quarantainemaatregelen genomen om verspreiding van catarrale koorts bij koeien te voorkomen.
Belangrijk! In sommige landbouwgronden, op boerderijen, complexen, kan kwaadaardige catarre periodiek optreden, met seizoensgebonden uitbraken gedurende 4-10 jaar op rij.
De import, export van vee voor productiedoeleinden, selectie, fokken, verkoop van vlees en zuivelproducten van koeien tot de volledige opheffing van de beperkingen uit regio's die ongunstig zijn voor deze infectie, vee, boerderijcomplexen en erven is verboden. Terminaal zieke koeien worden naar de slacht gestuurd, waarna de lijken worden verwijderd.
Voorzorgsmaatregelen
Om uitbraken van catarrale koorts bij koeien te voorkomen, worden een aantal preventieve maatregelen genomen.
Voorzorgsmaatregelen:
- gescheiden houden van jonge dieren van volwassenen, gescheiden grazen van runderen met schapen, geiten;
- naleving van sanitaire en hygiënische normen op boerderijen;
- systematische desinfectie van stallen;
- een evenwichtige voeding van hoge kwaliteit;
- gescheiden houden van herstelde dieren van gezonde individuen.
Bij verdenking van infectie van runderen met catarrale koorts wordt dagelijks klinisch onderzoek van het hele vee uitgevoerd.
