Symptomen van parainfluenza-3, behandeling en preventie van runderen

Bij het vervoeren van vee, het kopen van kalveren of het verplaatsen naar andere boerderijen, kan een zeer besmettelijke ziekte optreden - parainfluenza-3 van kalveren en runderen (Paragrippus bovum). Deze ziekte wordt ook wel "transportkoorts" genoemd, in het Engels - parainfluenza-3. De ziekte manifesteert zich door hoge koorts, catarrale symptomen van neus en keel, laesies van de bronchiën en longen. Met een hyperacute cursus is een dodelijke afloop mogelijk.

Historische referentie

Symptomen van de ziekte bij runderen werden voor het eerst gemeld en beschreven in de Verenigde Staten door Scott en Farley (1932). Aanvankelijk bestond er een misvatting over de veroorzaker van de ziekte: bacteriën van het geslacht Pasteurell. In 1959 werd vastgesteld dat de veroorzaker een virus is dat wordt gekenmerkt door een antigene structuur die lijkt op het menselijke para-influenza-virus-3 (PG-3). In de USSR werd de ziekte voor het eerst geregistreerd in 1969.

Momenteel is de ziekte nog niet overwonnen in de industriële veehouderij in de wereld; alle landen hebben een reeks quarantainemaatregelen en verplichte vaccinatie van dieren tegen PG-3-runderen ontwikkeld.

Oorzaken van pathologie

De etiologie van de ziekte houdt verband met de introductie van een virus dat tot de paramyxovirusfamilie behoort in het epitheel van de luchtwegen van runderen, in het bijzonder kalveren. De grootte is 150-250 nanometer, RNA is aanwezig in de structuur. Het gevaar van letsel is dat het virus de eigenschappen heeft van adhesie, afbraak en afzetting van rode bloedcellen (hemagglutinatie, hemolyse en hemadsorptie). Als gevolg van de penetratie van het virus in het lichaam, verschijnen twee soorten antigenen in het bloed van dieren: S en V.

Het virus verspreidt zich met luchtstromen tijdens het ademen van dieren, neusvloeistoffen en uitstromen uit de voortplantingsorganen van koeien.

Tijdens overvol transport van vee of gehouden in kamers met een hoge luchtvochtigheid van de drager, komt het virus het respiratoire epitheel van gezonde dieren binnen en begint het zich actief te vermenigvuldigen, wat symptomen van de ziekte veroorzaakt.

Parainfluenza-3 symptomen

Bij volwassen dieren is de ziekte mild. Bij kalveren zijn opties voor het verloop van de ziekte mogelijk:

• scherp (inclusief hyperacuut);
• subacuut;
• chronisch.

Afhankelijk van de variant en de ernst van het beloop, kan para-influenza-3 optreden in de vorm van rhinitis, bronchitis, bronchopneumonie. Elk type ziekteverloop wordt gekenmerkt door een reeks kenmerken.

Pittig

Dit type is verdeeld in twee fasen: hyperacuut en acuut. In de eerste variant van het beloop, als de kalveren vóór 6 maanden ziek worden, zijn coma en overlijden mogelijk binnen de eerste 24 uur na het begin van de ziekte.In het acute beloop, in de eerste 2-3 dagen, is er een toename van de lichaamstemperatuur tot 41-42 graden, droge hoest, nemen nasale en oculaire uitstroom toe. Het dier weigert te eten, de ademhaling wordt snel en oppervlakkig (tot 84 ademhalingsbewegingen per minuut), de hartslag stijgt tot 120 slagen per minuut. Speekselvloed en diarree komen later samen. Het dier verliest snel gewicht, mogelijk onderdrukking van de zenuw- en hartactiviteit. De vacht ziet er dof en warrig uit.

Subacuut

Het subacute beloop van de PG-3-ziekte van vee wordt gekenmerkt door dezelfde symptomen als de acute, maar de lichaamstemperatuur stijgt niet tot zulke hoge waarden en de toestand van het dier wordt niet ernstig onderdrukt. Volledig herstel vindt plaats in 7-10 dagen.

Kijk eens ook

Oorzaken van afscheiding bij een drachtige koe, de norm en wat te doen als er slijm verschijnt

Chronisch

Deze variant van het beloop van de ziekte ontwikkelt zich als een ongunstige complicatie en komt tot uiting in de vorm van chronische bronchopneumonie. Dieren zijn aanzienlijk uitgemergeld, hoesten en rhinitis worden slepend, moeilijk te behandelen. In de longen van dieren zijn piepende ademhaling en crepitus te horen. Runderen met dit stadium van de ziekte moeten meestal worden geslacht omdat de dieren erg zwak zijn en zieke drachtige koeien de kalveren in utero besmetten. De kwestie van de geschiktheid van karkassen voor verkoop wordt beslist bij het analyseren op pathologische veranderingen.

Behandelingsmethoden

De behandeling is effectief in een complex van maatregelen die worden uitgevoerd in de acute en subacute stadia. Het omvat algemene maatregelen, toediening van hyperimmuunserum en antibiotische therapie.

Veel voorkomende strijd meta

Van groot belang bij het herstel van dieren is de organisatie van normale omstandigheden en onderhoudsregime - volledig voer, frequente ventilatie en desinfectie van gebouwen, vervanging van beddengoed, verblijf van koeien en kalveren in de open lucht, naleving van ruimtelijke vereisten bij het houden van jongvee. Bij het onderzoeken van een dier kan een dierenarts herstellende en symptomatische therapie voorschrijven, waaronder:

• antiviraal geneesmiddel "Mixoferon";
• "Trivitamine" - om metabolische processen te activeren - intramusculair, 5 ml van het medicijn per dag;
• bronchodilatoren en slijmoplossers - "Theobromine", "Theofylline", ammoniumchloride, kaliumjodide;
• in geval van depressie van zenuw- en hartactiviteit bij vee - oplossingen van cafeïne, kamfer, glucose;
• diuretica.

Zieke dieren worden geïsoleerd in aparte afdelingen of boxen, waarna een volledige desinfectie van de ruimte wordt uitgevoerd en contactdieren worden ingeënt. Quarantaine op de boerderij wordt opgelegd gedurende 14 dagen vanaf de datum van detectie van het laatste geval van de ziekte.

Hyperimmuun serum

Het wordt zo vroeg mogelijk voorgeschreven wanneer een ziekte wordt ontdekt. Het serum bevat antistoffen tegen het PG-3-virus, terwijl ze nog niet zijn ontwikkeld in het eigen lichaam van zieke kalveren

Antibiotica

Om de toevoeging van een bacteriële infectie en de ontwikkeling van longontsteking bij dieren te voorkomen, worden antibiotica voorgeschreven. Moderne antibacteriële geneesmiddelen behoren tot de groepen cefalosporines, macroliden. Het uitvoeren van een gevoeligheidsanalyse van microflora kan ook de effectiviteit van sulfamedicijnen aantonen. Bij een ernstiger verloop van de ziekte worden gecombineerde antibiotica voorgeschreven - "Oleandovetine", "Tetraolean".

Kijk eens ook

Tekenen en wie is de veroorzaker van colibacillose bij kalveren, behandeling en preventie

Immuniteit

Na de geboorte, tot 2-4 maanden, kunnen kalveren de immuniteit behouden die wordt verkregen met koemelk. Het garandeert echter geen bescherming tegen ziektes van dieren tijdens transport of tijdelijk overvol houden.

Voor een betrouwbare bescherming van jongvee tegen PG-3 is een droog kweekvaccin "Paravak" ontwikkeld. Op disfunctionele boerderijen is het effectiever om een ​​complex vaccin te gebruiken tegen para-influenza-3 en infectieuze boviene rhinotracheitis - "Bivac". Kalveren vanaf een leeftijd van 20 dagen moeten worden geïmmuniseerd. Vaccins worden in twee doses toegediend: de eerste keer - in de neusholtes, de tweede, na 2 weken - subcutaan. Immuniteit wordt gevormd 2 weken na de tweede injectie en duurt 6 maanden.

Voorzorgsmaatregelen

Preventie van parainfluenza-3 dicteert aan boerderijen een speciale regeling voor het houden en ontvangen van dieren:

• als vee in het buitenland wordt gekocht, wordt het ten minste 30 dagen in quarantaine gehouden;
• jonge dieren worden alleen bij betrouwbare leveranciers gekocht;
• het onderhoud van de dieren wordt uitgevoerd volgens het stroomschema - de hele schuur wordt gevuld en vervolgens onmiddellijk geleegd, gevolgd door volledige desinfectie van het terrein;
• strikte naleving van het schoonmaken en ventileren van gebouwen met dieren;
• de veterinaire controledienst moet de dieren meerdere keren per dag inspecteren.

De verantwoordelijkheid voor de verspreiding van de ziekte ligt bij de managers van veehouderijbedrijven. Dit moet door elke manager worden onthouden, alleen onder hun strikte controle en met onmiddellijke actie is het mogelijk om een ​​gezond vee te krijgen.