Wat is de reden en wat te doen als de koe na afkalven en behandeling slecht hooi eet

Postpartumcomplicaties bij koeien verdwijnen niet altijd met duidelijke tekenen. Een gezondheidsprobleem wordt vaak geïdentificeerd als een gebrek aan eetlust. Het symptoom treedt op bij fysiologische en chemische veranderingen in het lichaam, bij infectie. De behandelingsmethode hangt af van de diagnose. Wat te doen als de koe na het afkalven slecht hooi eet en geen water drinkt, wordt bepaald door de bijbehorende symptomen.

Oorzaken en behandelingen voor verminderde of gebrek aan eetlust bij koeien

Een onvermogen om hooi te verteren of een obstructie in het spijsverteringskanaal zijn de belangrijkste redenen waarom een ​​koe geen eetlust heeft. Ze worden vaak veroorzaakt door besmettelijke en niet-besmettelijke ziekten.

Melkkoorts

Hypocalciëmie, of parese, is een zenuwziekte die optreedt als gevolg van een tekort aan calcium in het lichaam en een verlaging van de bloedsuikerspiegel. Tegen de achtergrond van de aandoening ontwikkelt zich verlamming van de achterpoten, slikspieren en tong, evenals tympania. Verlies van eetlust met parese is alleen een gevolg van gelijktijdige pathologieën. Verlamming treedt op na de bevalling als de drachtige koe niet is begonnen. De belangrijkste symptomen van de aandoening:

• zwakte, het dier is gevallen en kan niet opstaan ​​om te eten;
• lage temperatuur;
• piepende ademhaling;
• kwijlen, tong die uit de mond valt.

Soms trillen de poten van de koe na het afkalven, de nek is gebogen in de vorm van de letter S. De ziekte gaat gepaard met bewustzijnsverlies. Zonder behandeling sterft het dier op de derde dag. Maar de introductie van medicijnen in de beginfase verlicht de aandoening en na 3 uur verschijnt er eetlust.

Parese wordt behandeld met de volgende medicijnen:

• 10 procent calciumchloride - 400 milliliter;
• 40 procent glucose-oplossing - 250 milliliter;
• 20% cafeïne, natriumbenzoaat - 15 milliliter
• 25 procent magnesiumsulfaat - 40 milliliter;
• vitamine D2 - 2,5 miljoen eenheden.

Ook krijgt het dier eerste hulp - het wordt opgewarmd door van het heiligbeen tot de schoft te wrijven, een verwarmingskussen wordt geplaatst en bedekt met een deken.

De nageboorte eten

De vertering van herkauwers is niet bedoeld om biologische weefsels op te lossen. De schaal zorgt voor een vol gevoel in de maag en het dier verliest zijn eetlust. Maar de nageboorte gaat niet verder dan het litteken en boert niet. De koe is mager en kan niet eten. De nageboorte wordt gegeten door koeien die tijdens de dracht geen uitgebalanceerde voeding hebben gekregen.

Tekenen van het eten van schelpen:

• gebrek aan eetlust;
• opgeblazen gevoel;
• temperatuurstijging;
• verhoogde hartslag en ademhaling;
• koliek;
• diarree;
• delen van de placenta en veel slijm in de mest.

De koe kan niet alleen niet eten, maar drinkt ook geen water.Het eten van de placenta wordt aangegeven door de afwezigheid op het nest na het afkalven en in de baarmoeder als resultaat van onderzoek. Hoe een koe te helpen:

• voer een dag niet;
• overbrengen naar een licht verteerbaar voer met Glauber's zout, castorolie en maagsap.

Spijsvertering en eetlust worden gestimuleerd met een oplossing van zoutzuur en pepsine - 20 gram van elke stof per liter water.

Endometritis

Ontsteking van het slijmvlies van de baarmoeder, of endometritis, is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door kokkenbacteriën. De infectie gaat gepaard met bedwelming.

Symptomen van pathologie treden op binnen drie tot vijf dagen na het afkalven:

• bloederige vaginale afscheiding;
• vermindering van de melkgift;
• verlies van eetlust;
• temperatuurstijging;
• verdichting van de wanden, verzakking en afwezigheid van samentrekkingen van de baarmoeder.

De koe weigert abrupt voedsel en verliest gewicht.

Bij afwezigheid van necrotische processen wordt de aandoening verlicht door de baarmoeder te wassen met een furaciline-oplossing. Voor een algemeen versterkend effect wordt een tiendaagse kuur met op de placenta gebaseerde medicijnen voorgeschreven.

Postpartum-sepsis

De ziekte treedt op na het afkalven als gevolg van bloedvergiftiging met streptokokken of stafylokokken. De infectie verspreidt zich door het lichaam vanuit de focus in de geslachtsorganen of in de baarmoeder.

Kijk eens ook

Wat te doen als de koe zwak is en niet opstaat, wat is de reden en hoe moet ze worden grootgebracht?

Er zijn drie soorten sepsis:

• pyemie - vergezeld van de vorming van secundaire haarden in andere weefsels en organen van het type metastasen;
• bloedvergiftiging - de constante afgifte van gifstoffen in de bloedbaan vanuit één focus, komt zelden voor bij koeien;
• septicopyemie is een gemengd type, gekenmerkt door het verschijnen van nieuwe haarden en het binnendringen van bacteriën in het bloed.

Veel voorkomende symptomen van infectie:

• warmte;
• snel ademhalen;
• gebrek aan eetlust;
• atonie van de maag;
• zwakheid;
• droogheid, bloeding van de slijmvliezen;
• ulceratieve huiduitslag.

Sepsis behandeling:

• behandel externe infectiehaarden met antiseptische zalven, breng een tampon gedrenkt in een antisepticum in de baarmoeder;
• intraveneuze infusie van glucose, ascorbinezuur en calciumchloride eenmaal daags, urotropine tweemaal daags;
• injecteer intramusculair antibiotica "Gentamicine", "Streptomycine" of "Bicilline".

Eerste hulp aan een dier is om rust te geven. De koe moet worden beperkt in voeding, licht voedsel geven - een mengsel van zemelen en grasmeel, gekiemde haver, sappige wortelgewassen.

Vestibulovaginitis

Als de koe na het afkalven geen eetlust, koorts en vaginale afscheiding heeft waargenomen, wordt een ontsteking van de vestibule vermoed.

Twee soorten vestibulovaginitis komen vaak voor bij koeien:

• acuut phlegmonous - spier- en submucusweefsel is gevuld met pus, dat naar de oppervlakte breekt in de vorm van abcessen, en er ontstaat necrose;
• acute difterie - het vaginale slijmvlies na het afkalven wordt grijs, zwelt op, wordt dikker, dood weefsel komt naar buiten met bruine afscheiding, zweren blijven op het slijmvlies.

Bij gevorderde vestibulovaginitis ontwikkelt zich sepsis.

Hulp bij ziekte:

• was de uitwendige geslachtsdelen;
• spoel de vagina met een oplossing van mangaan, "Furacilin", "Tripoflavine" of soda;
• smeer van binnenuit of breng een tampon in met ichthyol-, streptocidale of synthomycinezalf;
• cauteriseer uitwendige zweren met jodium of lapis.

In het geval van necrose wordt bovendien de behandeling voorgeschreven met cefalosporine-antibiotica - "Cefotaxime", "Ceftriaxon", "Ceftazidime".

Geboortekanaalverwondingen

Als de koe na het afkalven voorover buigt, is dit een van de tekenen van postpartumcomplicaties door trauma. Het geboortekanaal is beschadigd tijdens het passeren van een grote foetus of bij onjuist verstrekte verloskundige zorg. Vaak komt er een infectie in de tranen van de uitwendige geslachtsorganen. Hotelverwondingen treden op bij primiparous dieren. Bij vaginale breuken geeft de koe weinig melk en kan haar pas na herstel worden gemolken.

Oorzaken van schade:

• verhoogde tonus van de baarmoeder met een onjuiste positie van de foetus;
• post-inflammatoire littekens die de paden vernauwen;
• vallen van een dier tijdens weeën;
• actief rekken van de kuit met een slecht geopende baarmoederhals.

De pauzes zijn compleet en onvolledig. Onvolledige breuk wordt vermoed bij bloeding uit de uitwendige geslachtsorganen.

Als de koe een gebochelde rug heeft, kan oppervlakkige schade aan het vaginale slijmvlies tijdens het afkalven worden vermoed.

Een penetrerende of volledige breuk gaat gepaard met bloeding in de buikholte. Als een afkalvende koe drastisch is afgevallen, zwak is en veel water drinkt, is dit een waarschijnlijk teken van bloedarmoede als gevolg van bloedverlies. Breuken zijn zelden voelbaar. Meestal wordt het letsel vastgesteld wanneer het dier de tafel van de patholoog raakt. Er wordt hulp geboden tijdens de bevalling - de randen van de wond worden met de hand gehecht. Bij uitgebreide breuken wordt de baarmoeder verwijderd.

Kijk eens ook

Oorzaken en tekenen van traumatische reticulitis bij runderen, behandeling en preventie

Uierziekten

Mastitis en oedeem zijn pijnlijke complicaties na de bevalling waarbij de koe weigert te eten. Ontsteking van de uier begint met verdikking van de spenen en een afname van de hoeveelheid melk. Het bevat stolsels en vlokken. De pijn treedt op bij het afstoten.

Mastitis begint met een bacteriële infectie die vastzit in een laesie op de huid van de uier. Acute vormen gaan gepaard met hoge koorts, algemene zwakte van de koe, verlies van eetlust en uitdroging. De koe helpen na het afkalven:

• het aandeel vezels in de voeding verhogen;
• melk vaak;
• was de uier met brandnetelbouillon.

Bij acute mastitis krijgt het dier een antibioticabehandeling voorgeschreven.

Ketose

Een stofwisselingsstoornis waarbij de bloedglucosespiegel daalt en ketonen stijgen, wordt ketose genoemd. Suikergebrek veroorzaakt verlies van eetlust bij koeien en stieren na het afkalven door slechte voeding. Om interesse in voedsel op te wekken, krijgen de dieren zoet voedsel:

• suikerbiet;
• wortel;
• hooi of kuilvoer.

Er wordt suiker aan het water toegevoegd. Ze stellen ook voor om op theezakjes te kauwen. Als het niet mogelijk is om het glucosegehalte te verhogen en de koe of stier zelfs water weigert, nemen ze hun toevlucht tot medicijnen:

• intraveneuze glucose-oplossing;
• intramusculaire oplossing "Tetravit";

De dieren krijgen ook propyleenglycol en natriumlactaat te drinken.

Postpartum hemoglobinurie

De ziekte ontwikkelt zich bij productieve koeien op de leeftijd van vijf tot zeven jaar, vaak na het afkalven. De belangrijkste oorzaak van pathologie is bedorven voedsel. Rotte groenten, hooi met schimmel leiden tot een schending van de darmmicroflora en fermentatie. In plaats van voedingsstoffen komen gifstoffen in de bloedbaan terecht en ontwikkelt zich bloedarmoede. De meeste hemoglobine wordt uitgescheiden in de urine. Algemene vergiftiging van het lichaam gaat gepaard met een stijging van de temperatuur, pathologieën van interne organen. Als de koe binnen twee dagen na het afkalven stopt met eten, weinig melk geeft en de urine kersenkleurig wordt, zijn dit symptomen van hemoglobinurie. De aandoening wordt verlicht door veranderingen in het dieet:

• luzerne en bietentoppen uitsluiten;
• voeg tarwezemelen toe om het lichaam te verzadigen met fosfor.

Om het verlies van hemoglobine te stoppen, krijgt de koe een oplossing van zuiveringszout te drinken. Glucose en cafeïne worden intraveneus geïnjecteerd.

Preventieve maatregelen

Verlies van eetlust na het afkalven betekent het begin van een pathologisch proces in het lichaam van de koe. Daarom is preventie gericht op het voorkomen van specifieke ziekten:

Hoe de eetlust van een koe te vergroten:

• twee keer per jaar wormen verbannen;
• geef dagelijks 2 kilo hooi, 1 kilo gekiemde tarwe;
• Voeg energiedrank propyleenglycol of glycerine toe aan het voer - 100 gram per dag tijdens de dracht en 200 gram na het afkalven.

Om de dieren goed en veel te laten eten, wordt er 2-3 keer per dag voer gegeven. Het dieet moet groenten, krachtvoer en hooi van hoge kwaliteit bevatten. De balans van vitamines en mineralen wordt geselecteerd op basis van de prestaties van de koe en volgens de aanbevelingen van de dierenarts.