Kenmerken van de structuur van de hoeven van de koe, uit welke onderdelen ze bestaan en hoeveel tenen
De hoef is een verhoornd epitheel gevormd op het distale deel van de tenen van het vee. Vervult de functie van schokabsorptie: de overdracht van impactkracht tijdens stappen, sprongen. Verschillende dierenartsauteurs geven verschillende verklaringen voor de structuur van de hoeven van de koe. Sommigen verwijzen er alleen naar de geile schoen, anderen - alle structuren erin, de rest - huidderivaten. Veehoeven zijn vaak onderhevig aan pathologieën en vervormingen en vereisen regelmatige zorg.
Anatomische structuur van de hoef
Het is een derivaat van de epidermis, verhoornde groei of omhulsel. Bestaat uit meerdere paar hoeven, met vingerkootjes van 3 en 4 tenen. Er zit een kleine opening tussen. Er zijn extra hoeven op de 2e en 5e vinger: dit zijn rudimentaire processen die geen ondersteunende functie vervullen. De basis is een skin case. Uit welke andere delen bestaat de hoef van een koe?
- Coronaire riem en kussen.
- Achtercontour.
- Dunne borden.
- Bot elementen.
- Buitenzool en teenkussens.
- Een laag bijzonder gevoelig weefsel tussen de hoef en het bot.
De vorming van hoeven is een langzaam proces: ze groeien met 4-7 millimeter in een maand. Deze formaties vervullen belangrijke functies, waaronder ondersteuning, bescherming en afschrijving.
Musculoskeletaal systeem van een koe
De ledematen van koeien zijn goed gespierd. De achterpoten en voorpoten dragen regelmatig het gewicht van deze enorme dieren. Ze stellen individuen ook in staat om constant lange afstanden af te leggen. Het bewegingsapparaat van runderen heeft structurele kenmerken:
- De voorpoten zijn direct aan het skelet op het borstbeen bevestigd. Ze worden borstspieren genoemd.
- De achterste zijn bekken.
- De ledematen van het vee omvatten alle andere onderdelen die aan het frame zijn bevestigd. Dit zijn de bekkenbeenderen en de schouderbladen.
Voorbeenstructuur - schouderblad, onderarm, pols, vingers. De tenen zijn het deel van het been waaruit de hoef is gevormd. Het achterbeen bestaat uit het bovenbeen, het bekkenbeen, de voet en het onderbeen. Het grootste deel in de structuur van de ledemaat is het dijbeen. Elke poot van een koe eindigt met een hoef.
Het concept van "poten" gebruiken voor een koe
In de veterinaire anatomie is het toegestaan om de term "handen / voeten" te gebruiken om de structuur van dieren te beschrijven. Dit zijn ledematen die visueel en functioneel op mensen lijken. De meest voorkomende definitie wordt gebruikt voor de volgorde van primaten.Maar is het concept toepasbaar op koeien?
Het gebruik van het woord "poten" om de ledematen van vee te beschrijven is toegestaan. Dit komt door het feit dat de poot van de koe dient als ondersteuning, gebruikt om in de ruimte te bewegen.
Het gebruik van het woord "poten" is onjuist, aangezien ze klauwen hebben: dichte, smalle of haakachtige punten aan de uiteinden van de vingers. En koeien hebben zulke formaties niet.
Artiodactyls of niet
Het belangrijkste kenmerk van de artiodactyl-orde is de aanwezigheid van ontwikkelde 3 en 4 tenen, aan het einde waarvan er een dikke hoornachtige hoef is (schoen of koffer). In dit geval zijn de 2e en 5e vinger onderontwikkeld en heeft de 1e een vereenvoudigde structuur. Na een lang geschil werden de koeien toegewezen aan de artiodactyl-ploeg. Dit onderscheidt ze van paarden en andere paardachtigen, die slechts één teen hebben met een hoef eroverheen.
Koeien hebben 4 tenen aan elke poot. Ze zijn in paren gerangschikt: 2 vooraan, 2 achteraan. De hoef bij herkauwers is gespleten - dit is de belangrijkste reden om individuen artiodactylen te noemen. Extremiteiten met een vergelijkbare structuur zorgen ervoor dat het dier zich kan voortbewegen op verschillende terreinen: van groene weiden tot moerassige gebieden.
Mogelijke ziekten en preventie
Pathologische processen op de hoeven ontwikkelen zich als gevolg van onjuist onderhoud van koeien. Veroorzakende factoren zijn oneffen vloeren in de stal, te diep strooisel, gebrek aan mestafvoer, hoge luchtvochtigheid. In de zomer wordt het ziekterisico vergroot door langdurig rijden op hobbelige wegen of grazen op drassige grond. De gevolgen van ziekten zijn vervorming van de hoeven, overtreding van de gang, overeind vallen.
| Ziekte | Omschrijving |
| Phlegmon | Acuut etterig ontstekingsproces. Een veel voorkomende complicatie van prikblessures, een gevolg van langdurige artritis. Symptomen zijn acuut pijnsyndroom, koorts, loslaten van de hoefbedekking. |
| Coriose (hoefbevangenheid) | Ontsteking in de pariëtale laag. De koe voelt constant ongemak. Het gaat gepaard met kreupelheid, scheuren rond de muren, verzwering van de hoornzool. |
| Hypertrofie | Ongelijke gewichtsverdeling. De dreiging van misvormingen aan de ledemaat en wervelkolom. |
| Interdigitale dermatitis | Bacteriële infectie. Het wordt gekenmerkt door kreupelheid, ulceratie en een aanzienlijke afname van de productiviteit. |
Voor het voorkomen van klauwproblemen zijn verschillende maatregelen nodig. Dieren worden slechts matige ladingen getoond. Bij stalonderhoud is een loopgebied vereist. Dagelijkse reiniging van mest, drijfmest, strooisel. Het is belangrijk om de luchtvochtigheid in de gaten te houden: sterke schommelingen, overmatige vochtigheid of droogte zijn onaanvaardbaar.
De hoef van een koe is een verhoornde vaste laag van het epitheel. Bestaat uit hoeven, vingerkootjes, vingers. Volgens de structuur van de hoeven worden koeien geclassificeerd als artiodactylen. Deze formaties vervullen de functies van bescherming en afschrijving. Bestand tegen het enorme gewicht van het dier, maak wandelingen mogelijk. Ze hebben verzorging, snoei, inspectie nodig.
