Namen en oorzaken van klauwziekten bij koeien, symptomen en behandelingen
Hoefziekten bij dieren zoals koeien worden in de vroege stadia met succes behandeld. Het is belangrijk om de oorzaak van de ziekte correct te bepalen, ongunstige factoren te elimineren en onmiddellijk met de behandeling te beginnen. De meeste ziekten van runderhoeven worden veroorzaakt door het grote gewicht van dergelijke dieren en fouten bij het houden ervan. Een vroege behandeling bespaart koeien van kreupelheid en pijnlijke symptomen. In vergevorderde gevallen is de dood van vee mogelijk.
Pododermatitis
Dit is een ziekte waarbij, in de regel, de binnenhoef van binnenuit ontstoken raakt, dat wil zeggen dat er een ontstekingsproces plaatsvindt in de zachte weefsels onder het stratum corneum. De nederlaag heeft ook invloed op het huidgedeelte, daarom wordt het pododermatitis genoemd. De ziekte kan aseptisch en etterig zijn. De buitenste klauw ziet er echter meestal gezond uit.
De ziekte wordt veroorzaakt door het houden van dieren op een nat en vuil strooisel, trauma aan de zool, zwaar gewicht van de koe, evenals verschillende belastingen op de samenstellende delen van de hoef. Na het reinigen worden roodachtige vlekken op de binnenhoef gevonden en in vergevorderde gevallen diepe holtes.
Als vuil of mest binnenkomt, begint een ontstekingsproces, een etterig exsudaat verschijnt. Een ziek dier hinkt, steekt vaak zijn poot op, de temperatuur stijgt. Het ontstoken ledemaat wordt heet en bij het palperen wordt pulsatie gevoeld.
In het geval van pododermatitis, reinigen ze allereerst de hoef van vuil en wassen deze. De zieke hoef wordt verdoofd met novocaïne, geopend en pus verwijderd. Het geëxfolieerde weefsel wordt afgesneden. De gereinigde holte wordt gewassen met een antisepticum (waterstofperoxide, "Chloorhexidine"), behandeld met wondgenezende middelen ("Liniment syntomycine", "Antibax" -zalf) en er wordt een katoenen gaasverband aangebracht. Een houten blok is verlijmd op een gezonde hoef. Het verband en het waterdichte verband worden om de 3 dagen vervangen. De hoef geneest binnen een maand.
Corolla phlegmon
Dit is een ontsteking van het onderhuidse weefsel in de kroon (coronair bot). Phlegmon treedt op als gevolg van letsel of letsel. Het ontstekingsproces kan etterig zijn als door een blauwe plek een infectie de beschadigde huid binnendringt.
Uitwendig is zwelling zichtbaar boven de hoornachtige schoen. De vezel is geïmpregneerd met sereus hemorragisch exsudaat. Er worden abcessen gevormd. Vaak is er een doorbraak van pus naar buiten. Een ziek dier loopt mank, de temperatuur stijgt. Het ledemaat wordt pijnlijk en heet. Na verloop van tijd exfolieert het stratum corneum op de hoef.
Tijdens de behandeling worden de dieren geïnjecteerd met een antibioticum en een verdovingsmiddel (Novocaine). Breng een nat alcoholverband aan op het getroffen gebied. Het wordt elke dag veranderd.Purulente zwelling wordt geopend, de holte wordt gewassen met een ontsmettingsmiddel (waterstofperoxide). Een antibacterieel en wondgenezend verband wordt bovenop aangebracht (Levomekol-zalf, streptocidaal, tetracycline). Het katoengaaskompres wordt elke drie dagen vervangen. Herstel vindt plaats in 1-2 weken.
Hoeferosie
Dit is een ziekte waarbij het buitenste stratum corneum van de zool wordt aangetast, en in ernstige gevallen het zachte weefsel in de hoef. De reden is een grote belasting van de ledematen, traumatische steenachtige grond, nat en vuil strooisel, scheuren in de hoeven en penetratie van de infectie. Donkere plekken, rot en blauwe plekken zijn zichtbaar op het oppervlak van de zool.
Het zieke dier hinkt, de temperatuur stijgt, het been wordt heet en pijnlijk bij aanraking.
Tijdens de behandeling worden de aangetaste gebieden schoongemaakt van vuil, gewassen met water, gedesinfecteerd met een antisepticum (kaliumpermanganaatoplossing of waterstofperoxide). Een verband met een antibioticumoplossing ("Tetracycline", "Penicilline") of een wondgenezend middel (tetracyclinezalf, streptocidezalf, "Levomekol") wordt op de hoef aangebracht, die 1-2 keer per dag wordt vervangen. Het dier wordt enkele dagen binnen op een droog bed gehouden.
Aardbeienziekte
Dit is een aandoening waarbij de getroffen gebieden op rode aardbeien lijken. De juiste naam voor de ziekte is digitale dermatitis of de ziekte van Mortellaro. Bacteriën die op natte vloeren in de stal worden aangetroffen en zich vermenigvuldigen in vuil strooisel, veroorzaken de ontwikkeling van de ziekte. Vingerdermatitis treft zelfs jonge dieren. Laesies zijn gelokaliseerd in het gebied van de hoefgleuf of diadeem. Er verschijnen roodachtige bultjes op de huid.
Als profylaxe van de ziekte wordt aanbevolen om koeien op een schoon en droog strooisel te houden, om vee van hoogwaardig voer te voorzien. Gebruik voor de behandeling (kompressen en verband) poedervormen van tetracycline ("Egocin"), antibioticum "Oxytetracycline". Tijdens de behandeling krijgen de dieren farmaceutische vitamine- en mineralenpreparaten.
Hoefbevangenheid
Dit is een runderziekte waarbij het zachte weefsel onder het stratum corneum ontstoken raakt. De ziekte tast de hoef aan. De ontsteking ontstaat doordat het bloed de lamellaire laag (gevoelige weefsels in de hoef) niet bereikt, maar stopt nabij de kroon. Necrose treedt op als gevolg van het stoppen van de bloedtoevoer. Het doodskistbeen drukt op de zool, komt eruit.
Vervolgens komt de hoornlaars volledig los, waardoor de zachte gevoelige weefsels bloot komen te liggen. Wanneer een infectie binnenkomt, hoopt zich pus op op de plaats van de laesie. De oorzaak van de ziekte is een te groot diergewicht, traumatische oppervlakken, steenachtige grond, kneuzingen, verwondingen, scheuren in de zool. Een zieke koe hinkt, weigert te bewegen en de hoef wordt pijnlijk en heet. Bij de behandeling van een ziek dier zorgen ze voor volledige verzorging, zorgen voor hoogwaardig voer en bewaren ze het op een droog bed. De wond wordt schoongemaakt, gewassen met een antisepticum (waterstofperoxide).
Het wordt aanbevolen de hoef bloot te stellen aan kou (ijsbaden, natte koude klei). Hoefbevangenheid kan niet op zichzelf worden genezen. Het is beter als u symptomen vindt die vergelijkbaar zijn met de beschrijving van deze ziekte, neem dan contact op met uw dierenarts. Hoe eerder de behandeling begint, hoe groter de kans dat de hoef zal genezen.
Kreupelheid
Kreupelheid is een symptoom van elke hoefziekte. Wanneer de integriteit van de zool wordt verstoord, dringt een infectie naar binnen en begint een ontstekingsproces, de ledemaat van het dier doet pijn en warmt op.De koe hinkt, houdt het been omhoog of trekt eraan, probeert minder te bewegen.
De oorzaken van kreupelheid variëren. In principe ontstaan er problemen als koeien grazen op steenachtige bodems, vaak gewond raken, op nat en vuil strooisel worden gehouden en voer van slechte kwaliteit eten. Nadat is vastgesteld dat het dier mank loopt, moet de hoef zorgvuldig worden schoongemaakt en onderzocht. Zweren en erosie kunnen worden behandeld met een antisepticum (waterstofperoxide) en een antibiotische zalf (streptocide, tetracycline).
Wonden worden bedekt met verband met wondgenezende medicijnen, die dagelijks worden verschoond totdat de koeien herstellen.
Kreupelheid kan niet alleen optreden als gevolg van problemen met de hoeven, maar ook als gevolg van peesruptuur, reumatoïde artritis, zenuwverlamming, arteriële trombose. Als er geen zichtbare wonden aan de hoef zijn, kun je het beste een dierenarts bezoeken en het dier onderzoeken.
Kneuzingen
Bij verwondingen, struikelen en klappen treden klauw kneuzingen op - gesloten schade aan inwendige weefsels zonder de integriteit van het stratum corneum te schenden. Een hematoom verschijnt op de plaats van de laesie. Tegelijkertijd stijgt het aantal leukocyten in het bloed en begint het ontstekingsproces. Als gevolg van de gescheurde bloedvaten vormt zich een bloedstolsel. Als er een scheur in het hoornvlies zit, komt er een infectie binnen. De plaats van de verwonding begint te broeden. Een zieke koe kan mank gaan lopen, pijn en angst ervaren. De gekneusde ledemaat wordt heet.
Het is raadzaam om een blauwe plek zo vroeg mogelijk op te sporen en koud aan te brengen op de plaats van de laesie of het been onder te dompelen in een ijsbad. Als de blessure niet vers is, moet u het stratum corneum openen en het opgehoopte bloed en pus uit de hoef verwijderen. Het wordt aanbevolen om de laesieplaats te behandelen met een antisepticum (waterstofperoxide, kaliumpermanganaatoplossing) en een op antibiotica gebaseerde zalf (Levomycetin, Antibax). Het is raadzaam om een katoenen gaasverband om de hoef te doen en deze met waterdichte verbanden te wikkelen.
