Symptomen en diagnose van korstmos bij konijnen, behandeling en preventie

Korstmos is een ziekte die meestal wordt veroorzaakt door pathogene schimmels. Een grote verscheidenheid aan dieren en mensen kan er last van hebben. Hoewel het meestal zwerfkatten en honden treft, treft het ook konijnen. Zodat het zich niet naar alle dieren verspreidt, is het belangrijk om zieke dieren op tijd te identificeren, ze onmiddellijk aan een dierenarts te laten zien en de behandeling te starten.

Informatie over de ziekte

De veroorzakers van korstmos zijn verschillende micro-organismen, meestal zijn het schimmels. Bij tamme konijnen worden huidziekten van de volgende typen aangetroffen:

• korstmosroze, het is van virale aard, verdwijnt meestal zonder behandeling;
• pityriasis versicolor wordt veroorzaakt door gistachtige schimmels;
• gordelroos treedt op bij infectie met herpesvirussen, vereist geen speciale behandeling;
• huilend korstmos, of eczeem, is een niet-besmettelijke ziekte die wordt geassocieerd met de invloed van externe of interne factoren.

Konijnen worden ook ziek met trichophytosis, microsporia of ringworm. De ziekte behoort tot een van de gevaarlijkste soorten huidletsels door schimmels. Het infecteert niet alleen snel andere dieren, maar ook mensen. Korstmos gaat gepaard met haaruitval en vereist onmiddellijke behandeling. Succes bij de behandeling van trichophytosis bij tamme konijnen begint met een diagnose.

Symptomen en diagnostische methoden

Bij gordelroos duurt de latente periode twee tot vier weken. Gedurende deze tijd kunnen er nogal wat dieren op de boerderij besmet raken. Korstmos is vooral gevaarlijk voor jonge individuen die niet ouder zijn dan 6-7 maanden. Om de ziekte op tijd te identificeren, worden regelmatig dieren onderzocht. Het alarm moet worden geslagen als de volgende signalen verschijnen:

• gebieden met gebroken wol van verschillende lengtes werden zichtbaar;
• roze vlekken met een diameter tot 20 mm verschenen op de huid;
• de huid in het getroffen gebied begon af te pellen;
• afbrokkelende schubben zijn grijsachtig;
• er verschijnen afgeronde haarloze gebieden met een diameter van 10 tot 30 mm;
• een onaangename geur komt voort uit de vacht van zieke dieren.

Ontstekingshaarden kunnen verschijnen op de oogleden, nek, oren, gezicht en ledematen van het konijn. Na een paar dagen zwelt de huid in de laesies op, verschijnen er bellen met etterende inhoud. Het dier lijdt aan ernstige jeuk, zijn gedrag wordt agressief.

Ringwormen worden veroorzaakt door trichophyton- en microsporumschimmels. Ze kunnen alleen worden gedetecteerd door laboratoriummethoden:

1. Bestraling van wol met een speciale ultraviolette lamp, als er kolonies van pathogene schimmels zijn, reflecteren ze niet een egale blauwe, maar een smaragdgroene of geelgroene kleur.
2. Microscopisch onderzoek van huidafkrabsels.
3. Zaaien op voedingsbodems.

Belangrijk! In sommige gevallen gloeien de organismen die ringworm veroorzaken niet onder UV-licht. Deze diagnostische methode is voorlopig en vereist bevestiging.

Hoe ringworm bij konijnen op de juiste manier te behandelen?

In de eerste fase van de behandeling worden alle zieke individuen in een aparte volière geplaatst. De behandeling wordt zowel uitgevoerd met behulp van externe preparaten als met behulp van medicijnen die worden toegediend via injectie of met voedsel of water.

Kijk eens ook

Waarom eet een vrouwelijk konijn haar baby's soms op en hoe voorkom je kannibalisme?

Vaccins

Het gebruik van vaccins is in de eerste plaats van profylactisch belang. De meesten van hen verlenen immuniteit binnen 12 maanden na vaccinatie. Een populair vaccin is Vakderm. Dit is een huiselijk medicijn voor de preventie en behandeling van korstmos. Een dosis bestaat uit twee componenten, verpakt in aparte injectieflacons of ampullen.

Bevat verschillende soorten geïnactiveerde (gedode) pathogenen. Voor injectie worden een steriele naald en spuit gebruikt.

Eerst wordt een vloeibare component in een spuit gezogen en overgebracht naar een fles met een droog mengsel. Schud en zuig de oplossing na volledige oplossing op in een injectiespuit en injecteer in het dijbeen. Voor profylactische doeleinden wordt het tweemaal toegediend met een interval van twee weken. De tweede injectie wordt aan de andere dij gegeven. Immuniteit treedt 14 dagen na de tweede injectie op. Het wordt aanbevolen om konijnen op de leeftijd van 50 dagen te vaccineren. Ze worden geïnjecteerd met het medicijn in een hoeveelheid van een halve dosis en de volledige dosis wordt geïnjecteerd bij dieren ouder dan drie maanden.

Indien gevaccineerd tijdens de incubatieperiode, versnelt het de aanvang van de symptomen. Voor therapeutische doeleinden wordt zo'n dier nog twee keer met "Vakderm" geïnjecteerd. Dit gebeurt elke 15-20 dagen. Het vaccin "Microderm" wordt op een vergelijkbare manier gebruikt, maar er moet rekening mee worden gehouden dat het veel duurder is dan "Vakderma".

Zalven

Voor de behandeling van korstmos bij konijnen kunt u een speciale zalf "Yam" gebruiken. Dit is een huishoudelijk fungicide preparaat dat salicylzuur, teer, zwavel, terpentijn en vaseline bevat. Het is een effectief middel om ziekteverwekkers van korstmossen en schurft te bestrijden. De aangetaste gebieden worden ontdaan van korsten, het haar eromheen wordt geknipt en de zalf wordt in een dunne laag aangebracht. De procedure wordt twee keer per dag uitgevoerd. Na 10 dagen worden laboratoriumtests uitgevoerd, als de ziekteverwekker wordt gedetecteerd, wordt de behandeling nog enkele dagen voortgezet.

Laesies kunnen ook worden behandeld:

• salicylzuur zalf;
• jodium-vasogeen;
• "Unisan".

Kijk eens ook

Nuances van winterkonijnenfokkerij en fokregels voor het houden van buiten

Het geïmporteerde medicijn voor uitwendig gebruik "Imaveron" heeft zichzelf goed bewezen, maar het is vrij duur en is niet altijd verkrijgbaar in de apotheek. Het is noodzakelijk om zalven strikt volgens de instructies voor hen aan te brengen.

Antibiotica

Dierenartsen kunnen antibiotica voorschrijven om gordelroos bij konijnen te behandelen. De meest populaire is het medicijn "Griseofulvin". Het wordt twee keer per dag aan zieke dieren gegeven. Het geneesmiddel wordt gedurende 3 tot 5 weken rechtstreeks aan het konijnenvoer toegevoegd. Antibiotica worden niet gebruikt om drachtige vrouwtjes en zogende konijnen te behandelen.

Shampoos

Het gebruik van shampoos is een aanvullende, in plaats van de belangrijkste methode om konijnen tegen ringworm te behandelen. Hiervoor zijn huisdierenshampoos met antischimmelmiddelen zoals Nizoral geschikt.

Is er gevaar voor mensen?

Ringworm is ook gevaarlijk voor mensen. Als de hygiënische normen niet worden gevolgd, komt de ziekteverwekker gemakkelijk op de huid of het haar van mensen terecht. De persoon kan last hebben van hoofd, gezicht, nek en spijkerplaten.

Vooral kinderen en mensen met een zwakke immuniteit zijn vatbaar voor infecties.Als korstmos werd gediagnosticeerd bij tamme konijnen, moet u bij het werken met hen de veiligheidsmaatregelen strikt in acht nemen en kinderen uit de buurt van de dieren houden.

Voorzorgsmaatregelen

De basis van preventieve maatregelen is het naleven van hygiënische normen bij het houden en fokken van konijnen. Ze zijn als volgt:

• regelmatige reiniging van cellen met een frequentie van 1 om de twee dagen, u moet een chloorhoudend middel aan het reinigingswater toevoegen, bijvoorbeeld "Witheid", gebruik 1 liter van het product voor 10 liter water;
• stel dieren niet bloot aan onderkoeling;
• bewaar in droge ruimtes, zonder tocht, maar met goede ventilatie;
• vaccineer konijnen tijdig;
• vermijd overmatige verdringing van dieren;
• fok uw huisdieren niet met niet-gevaccineerde konijnen uit andere huishoudens.

Om de immuniteit te verbeteren, hebben dieren hoogwaardig en uitgebalanceerd voer nodig. Nieuwe konijnen mogen niet onmiddellijk in gemeenschappelijke kooien worden geplaatst. Ze worden 10-14 dagen in strikte quarantaine gehouden. Helaas, maar in ernstige en hardnekkige gevallen, zal het dier moeten worden geëuthanaseerd.