Tekenen, behandeling en preventie van aardappelkanker
Aardappelkanker is een van de gevaarlijkste ziekten bij aardappelknollen. Als gevolg van de infectie ziet de vrucht er onaantrekkelijk uit. Het ergste is dat het ongeschikt wordt voor menselijke consumptie. Kanker is niet alleen wijdverbreid in Europa, maar ook op andere continenten.
Tekenen van schade aan aardappelen
De ziekte valt op door bepaalde symptomen. Door ze op tijd te identificeren, kan de verspreiding van infectie worden voorkomen en kan een gezond deel van het gewas worden behouden. De aardappelknollen zijn bedekt met gezwellen die lijken op de vorm van een bloemkool. Meestal verschijnen uit de ogen. De waarde kan variëren van enkele millimeters tot tientallen centimeters.
De gezwellen op de aardappelknol aan het begin van de ziekte hebben een lichtgele tint. Na verloop van tijd verandert de kleur naar donkerbruin. Het geïnfecteerde fruit vergaat en vergaat. In zeldzame gevallen verschijnen ze tussen de onderste bladeren en stengels. Als de wortels intact blijven, betekent dit dat de ziekte jonge weefsels aantast.
De symptomen van de ziekte kunnen veranderen afhankelijk van de klimatologische omstandigheden. Als ze ongunstig zijn, hebben bladachtige uitlopers de vorm van dennenappels. Top bedekt met kleine harde korstachtige korstjes. De gegolfde vorm van infectie leidt ertoe dat de knollen gerimpeld worden, de schil van de aardappel wordt bedekt met depressies, instroom en golven.
Veroorzaker van de ziekte
De ontwikkeling van de ziekte vindt plaats onder invloed van een pathogene schimmel. Zijn naam is Synchytrium endobioticum (Schilb.) Perc. Naast aardappelknol parasiteert hij ook tomaten, wilde nachtschade en physalis. In dit geval infecteert de schimmel het wortelsysteem van gewassen.
Kenmerken van de plaag
De schimmel kan droogte of kou niet overleven. Daarom is er geen aardappelkanker in de zuidelijke en noordelijke regio's. In het eerste geval warmt de grond gedurende een lange periode op tot +30 ° C tot een diepte van 10 cm, in het tweede geval vriest het tot -11 ° C.
Overwintering van de pathogene schimmel in de bodem vindt plaats in de vorm van zoosporangia. Het zijn cysten, bedekt met een sterk membraan. In het voorjaar veranderen ze in zoösporen. Zoosporangia hebben de neiging om 30 jaar in de grond te leven, wachtend op geschikte omstandigheden.
Voor de volledige ontwikkeling van de schimmel moet de bodemtemperatuur tussen +15 en +18 ° C liggen. Bovendien is de luchtvochtigheid niet minder dan 80%. Dezelfde voorwaarden zouden moeten gelden voor de normale groei van aardappelen. De meeste zooosporangia worden gevormd van juni tot juli. Net als de vorming van aardappelknol optreedt.
Bronnen van infectie
Pathogene schimmels kunnen het aardappelland op verschillende manieren binnendringen:
- smeltwater in de lente;
- dierlijke mest gevoed met rauwe aardappelvruchten;
- via de instrumenten die in het quarantainegebied worden gebruikt;
- tuinman schoenen en kleding;
- de schimmel wordt gedragen door insecten en regenwormen;
- zieke aardappelknollen die als plantgoed dienen.
Regenwormen kunnen diep in bodemlagen leven. Ze zijn de belangrijkste dragers van de schimmel. De veroorzakers van de ziekte worden gevonden op een diepte van 50 cm vanaf het aardoppervlak. Dergelijke gevallen komen vrij vaak voor.
Het intracellulaire organisme, waardoor de ziekte zich ontwikkelt, onderscheidt zich door zijn hoge weerstand tegen externe omstandigheden. Daarom kan het brandpunt van infectie 30 jaar in de grond worden bewaard. Droog weer vertraagt de ontwikkeling van de schimmel; sommige zoösporen sterven door gebrek aan vocht. Vanwege zijn vitaliteit is de schimmel gevaarlijk en schadelijk voor aardappelen.
Controlemethoden
Als er tenminste één besmette knol op de site is aangetroffen, is het de moeite waard om onmiddellijk de inspectie gewasbeschermingsmiddelen te informeren. Om te voorkomen dat zoosporangia in de mest terechtkomt, worden zieke aardappelen niet aan dieren gevoerd. Struiken die door kanker zijn aangetast, worden samen met de toppen en knollen verbrand.
Om ze kwijt te raken, worden ze in een diep gat gegooid, besprenkeld met bleekmiddel.
Zieke wortelgroenten vormen geen gevaar voor de mens, maar ze mogen toch niet worden gegeten.
Landbouwtechniek
Elk jaar wordt in het voorjaar een deel van de sporangia geactiveerd. In de regel is slechts 30% van de pathogene schimmels bestand tegen winterkou. De essentie van agrotechnische technieken is om zoveel mogelijk cysten te openen. Zoösporen die geen gastheer vinden, sterven.
Om dit te bereiken worden de volgende methoden gebruikt:
- Bemest de site in het voorjaar voordat u aardappelen plant. Voor honderd vierkante meter land wordt minimaal 300 kg mest gebruikt. Desinfectie van de grond in de kas vindt plaats onder invloed van ureum. Voor 1 m2. m is 1,5 stoffen.
- Het perceel waar vorig jaar aardappelen groeiden, is beplant met maïs. Het wortelsysteem van de cultuur scheidt een speciale stof af die de afgifte van zoösporen bevordert. Peulvruchten en rogge worden beschouwd als goede bodemreinigers.
- Aardappelrassen planten die resistent zijn tegen schimmel.
Groenten zijn zelfs zeer gevoelig voor zoösporen. De aangetaste cel kan de parasiet niet meer voeden en sterft uiteindelijk. Het weefsel eromheen hardt uit en vormt een puistje dat de dode ziekteverwekker bevat. Gezond weefsel drukt het puistje naar buiten en de wond geneest.
De grond kan binnen 6 jaar volledig worden gesaneerd door aardappelrassen te planten die resistent zijn tegen schimmelvorming. Tegelijkertijd wordt het ras elke 4 jaar vervangen om de kans op aanpassing van aardappelkanker eraan uit te sluiten. Het wordt in geen geval aanbevolen om geïnfecteerde plaatsen te zaaien met Sineglazka en Lorkh. Ze zijn bijzonder gevoelig voor de ziekteverwekker.
Chemie
Voordat plantmateriaal wordt geplant, wordt het gedrenkt in een 0,5% -oplossing van Benomil, een andere naam is Benleint. U kunt ook 1% Fundazole-oplossing nemen. Om de infectiebron te vernietigen, wordt het land bewaterd met pesticiden. Voor 1 m2. Ik neem 20 liter Nitrofen.
Dergelijke acties vertegenwoordigen een echte chemische operatie die uitsluitend door een specialist moet worden uitgevoerd. Na het aanbrengen van de chemicaliën is het land ongeschikt voor het verbouwen van gewassen. Het planten van aardappelen of een andere groente is na 3 jaar klaar. Deze methode om de schimmel te bestrijden wordt als de laatste van allemaal beschouwd.
Preventie
Desinfectie van een site is een moeilijk proces dat tijd en moeite kost. Om verontreiniging van het perceel te voorkomen, moet u:
- Verwijder onkruid in en rond de aardappeltuin.
- Let op de vruchtwisseling, zonder het gewas elk jaar achter elkaar op dezelfde plek te planten.Je kunt na 4 jaar een groente op dezelfde plek planten.
- Koop geen plantmateriaal op de plaats waar de infectie heeft plaatsgevonden. Hetzelfde geldt voor mest.
- Plant geen gewassen die tot de nachtschadefamilie behoren in de buurt van aardappelbedden.
- Als het desondanks niet mogelijk was om infectie te voorkomen, plantenteelt die resistent zijn tegen kanker het volgende seizoen.
De schimmel die aardappelkanker veroorzaakt, is ongelooflijk winterhard. Niet elk levend organisme heeft zulke eigenschappen. Om deze reden raden experts niet aan om aardappelen van dezelfde variëteit te planten waar de infectie is opgetreden.
Zorg ervoor dat u ander plantmateriaal gebruikt. Er is een breed scala aan aardappelrassen op de gewasmarkt die goede beschermende eigenschappen van het immuunsysteem hebben.
Tuinders die te maken hebben gehad met aardappelkanker, moeten zich houden aan de regels voor het bestrijden van de ziekte. U mag in geen geval zelf chemicaliën gebruiken. Zeker als het om tuin- of zomerhuisjes gaat. De procedure voor de vernietiging van de schimmel wordt uitsluitend uitgevoerd door ervaren mensen. De schimmel die de ontwikkeling van aardappelkanker veroorzaakt, is behoorlijk gevaarlijk en vereist onmiddellijk menselijk handelen.
