Beschrijving van variëteiten van sierbonen, kenmerken van teelt, aanplant en verzorging

Sierbonen werden verliefd op tuinders vanwege hun bescheidenheid in zorg en teelt. Het belangrijkste doel is om verschillende structuren te versieren. Door een gewas in hun gebied te planten, ontvangen tuinders niet alleen decoratieve versieringen, maar ook nuttige bonen, die bekend staan ​​om hun lage caloriegehalte.

Kenmerken van sierbonen

Het telen van sierbonen is geen gedoe. Deze pretentieloze plant kan gemakkelijk de rol van decoratief element van landschapsontwerp aan. Wanneer cultuur bloeit, geeft het een ongewone charme aan elke, zelfs de eenvoudigste datsja.

In de regel is cultuur langs de muren geweven. Het belangrijkste is om er een solide ondersteuning van te maken die niet zal breken onder de massa groen. Sierbonen groeien intensief, struiken bereiken 5 meter.

Een ander doel van de cultuur is om de grond te verzadigen met stikstof. Dit element hoopt zich op in de wortels van planten. Veel tuinders geven de voorkeur plant bonen tussen de rijen aardappelen, waardoor de opbrengst met 70% wordt verhoogd. Bovendien voorkomt de plant de ontwikkeling van Phytophthora en wordt de bladverliezende massa gebruikt als compost en mest.

De vruchten van sierbonen zijn eetbaar, ze zijn rijk aan plantaardige eiwitten, zink, vitamine A, B, C, E, ijzer, calcium en andere nuttige micro-elementen. Alleen paarse bonen worden niet gebruikt bij het koken.

Sierboonvariëteiten

Als u de variëteiten van sierbonen op smaak bepaalt, zullen zelfs de meest enthousiaste fijnproevers het verschil niet kunnen voelen. Hetzelfde geldt voor de grootte en vorm van de vrucht. Het enige verschil tussen de rassen is het kleurenschema. Krulbonen hebben veel soorten:

1. Paarse bonen. Vernoemd naar de kleur van de bloemen. Tuinders geven de voorkeur aan deze cultuur vanwege het aantrekkelijke uiterlijk. De variëteit wordt gebruikt als decoratieve decoratie, de vruchten zijn niet eetbaar.
2. Bonenvariëteit Gouden nectar. Het wordt gekenmerkt door een ongebruikelijke geelgouden kleur van de schouderbladen. Geschikt voor wie van aspergebonen houdt. Bij het koken worden onrijpe peulen van deze cultuur gebruikt.
3. Spaans wit. Het wordt gekenmerkt door grote bonen, waardoor het zich onderscheidt van de achtergrond van andere pelvariëteiten. De vruchten zijn groot, ze koken snel omdat ze een dunne schil hebben. Deze variëteit is geweldig voor borsjt, stoofpot, inblikken en stoven. Alleen granen worden gegeten, de peulen van deze variëteit zijn niet eetbaar.
4. Borlotto bonen. Al aan de naam kan worden vastgesteld dat het thuisland van deze variëteit Spanje is. Toch werden hoveniers er ook verliefd op.Deze gekrulde cultivar bloeit met rode bloemen en geeft platte vruchten met een gemarmerd donkerrood patroon. 4-5 korrels worden uit één peul gehaald. Tijdens het rijpen verschijnt er een donker patroon op de vrucht.
5. Bonenvariëteit Groene reus. Onder de anderen soorten aspergebonen deze soort heeft grote peulen. Ze zijn 22 cm lang en hebben een zoetige, delicate smaak en worden gekenmerkt door de afwezigheid van perkament en vezels. Een ander voordeel van het ras is dat het in fasen vrucht draagt, tuinders oogsten voor de eerste vorst.
6. Violette bonenvariëteit. Een schilvariant die onder gunstige omstandigheden drie meter lang wordt. Rijpe korrels zijn donkerpaars van kleur. Kenmerkend is dat de peulen van deze variëteit ook een delicate paarse kleur hebben. Zo'n cultuur wordt de "attractie" van elke site.
7. Bonenvariëteit Purple Queen. Het wordt gekenmerkt door prachtige paarse bloemen en bonen van dezelfde kleur. Tuinders oogsten de eerste oogst 50 dagen na ontkieming. De korrels zijn wit, gekenmerkt door een zeer delicate smaak.
8. Curly Fire Red Beans. Ook wel winnaar of Turkse bonen genoemd. Dit is de meest pretentieloze variëteit aan peulvruchten. Het wordt actief gekweekt als decoratie. De felrode bloemen en felgroene groentinten zullen zelfs het meest saaie gebouw tot leven brengen. Bovendien zijn de vruchten van deze cultuur ook decoratief. Hun kleur varieert van wit tot lichtpaars met een zwart patroon.
9. Bluhilda. Een cultivar met paarse bloemen, peulen en zelfs bladeren. Toegegeven, de laatste krijgen na verloop van tijd een donkerpaarse tint. Dit is een laatrijpe cultuur, in de middelste baan wordt het gekweekt in zaailingen. Hij bloeit heel lang, bijna tot de eerste nachtvorst. De peulen zijn 23 cm lang. Kenmerkend is dat ze groen worden tijdens warmtebehandeling. Overbelichting in de tuin wordt sterk afgeraden, anders worden ze taai.
10. Afrikaanse Vigna bonen... De meest productieve variëteit aan aspergebonen, maar houdt van zorg. De lengte van zijn peulen bereikt een lengte van 1 meter. Zijn eigenaardigheid is dat hij 's nachts bloeit. In de namiddag sluit hij zijn paarse bloemen en transformeert ze in onaantrekkelijke geelbruine knoppen. Van een struik van deze bonensoort kunnen tot 200 bonen worden geoogst.

Kijk eens ook

Welke bonen zijn beter en gezonder dan wit of rood, hoe verschillen ze

Landingsdata

Sierbonen zijn niet bestand tegen koud weer. Daarom is planten alleen mogelijk nadat de bodemtemperatuur op een diepte van 7-10 cm minimaal 10 graden is. Dit is het begin, half mei, het hangt allemaal af van de regio. Om de cultuur beter te laten groeien en minder te worden blootgesteld aan verschillende tegenslagen, ondergaan de zaden een voorbereidende voorbereiding voordat ze worden geplant. Om dit te doen, worden ze gedurende 10-15 uur in een oplossing van kaliumpermanganaat gedrenkt. Om de groei te stimuleren, voegen veel tuinders een speciale vloeistof toe.

Bodemvoorbereiding

Allereerst moet u een goed verlichte ruimte voor bonen kiezen. Op een donkere plaats is een volwaardige cultuurgroei onmogelijk. De beste voorlopers van peulvruchten zijn tomaten, kool en komkommers. Ze zijn in de herfst bezig met grondbewerking. Het wordt diep opgegraven en gevoed met kalium- of superfosfaatformuleringen. Deze procedure bevordert een goede ontwikkeling van planten en een rijke kleur van hun bloemen. Ook wordt in de herfst humus in de grond gebracht en in de lente wordt het gevoed met minerale meststoffen. Zure bodems worden voor het planten gekalkt.

Bonen kunnen overal groeien en een goede opbrengst opleveren, maar bij nat, koud weer is het gewas kwetsbaarder voor ziekten en plagen.

Notitie! De grond voor het planten van decoratieve bonen mag niet oververzadigd zijn met stikstof. Er worden geen stikstofhoudende meststoffen op aangebracht. Anders neemt de opbrengst af door de overmatige ontwikkeling van groene massa.

Hoe sierbonenzaden te zaaien

Voor het zaaien moet de grond worden bevochtigd.In elk gat worden 3 korrels gegoten. De afstand tussen de gaten is minimaal 20 cm, tussen de rijen - minimaal 40 cm. Om comfortabelere omstandigheden te creëren, is het beplante gebied bedekt met een film. Ook beschermt deze methode tegen mogelijke vorst.

In de zuidelijke regio's kan tweemaal per seizoen in de grond worden gezaaid. In dit geval wordt de voorkeur gegeven aan vroegrijpe rassen, waarvan het groeiseizoen niet langer dan 10 weken duurt.

Sierbonen planten volgens de zaailingmethode

Voor de teelt van zaailingen wordt de cultuur eind mei geplant. Het is het beste om zaden te planten in potten gevuld met turf. In elke container wordt één korrel geplant. Voor de ontwikkeling van planten is een optimale temperatuur vereist (van 18 tot 22 graden). In dergelijke omstandigheden zullen de zaden vrij snel ontkiemen. Wanneer de planten 10 cm bereiken, zijn ze noodzakelijkerwijs voorzien van ondersteuning. Scheuten knellen niet.

Nog niet ontwikkelde planten worden overgeplant in de volle grond. Anders zullen ze zich niet snel kunnen aanpassen aan nieuwe omstandigheden, wat het proces van hun verdere groei negatief zal beïnvloeden.

Zorg voor sierbonen

De bonen kunnen absoluut niet tegen koude temperaturen. Zelfs volwassen planten bezwijken voor de negatieve effecten van kou, om nog maar te zwijgen van jonge zaailingen. Daarom is de site onmiddellijk na het planten van de cultuur bedekt met een film. Dit biedt de nodige voorwaarden voor groei en bescherming tegen lage temperaturen, omdat de weersomstandigheden bekend staan ​​om hun inconsistentie, vooral in de afgelopen jaren.

Kijk eens ook

Beschrijving van de beste variëteiten en soorten sperziebonen met namen

Water geven

Regelmatig water geven is van groot belang bij de ontwikkeling van cultuur. Zeker tijdens warm en droog weer. De bonen krijgen water zodra zich een droge korst op de grond vormt. Voor de bloei wordt vaker water gegeven, de planten moeten minstens twee keer per week vocht krijgen.

Ook krijgen de planten water na elk onkruid. U kunt direct water geven uit de tuit van de gieter, giet water in het midden van de rijen. Het is belangrijk dat het water gezuiverd is en geen onzuiverheden bevat.

Topdressing

Merk meteen op dat bonen niet met verse mest worden gevoerd. Voor deze doeleinden worden organische of superfosfaatsamenstellingen gebruikt. Het is onaanvaardbaar dat de mengsels op de bladeren van planten vallen, anders kunnen ze worden verbrand. Daarom worden droge verbanden direct op de grond gelegd en worden vloeibare verbanden voorzichtig tussen de rijen aangebracht met behulp van een gieter.

Mulchen is van groot belang voor de cultuur. Tuinders gebruiken hiervoor zaagsel, hooi of stro.

Bean kousenband

Krullende en asperge-variëteiten vereisen een verplichte kousenband. Nabij hen wordt een speciale steun geplaatst (draad, gaas of dik touw). Sommige tuinders, die zich niet met de palen willen bemoeien, rijden houten palen van 1,5-2 m hoog in de buurt van de struiken. Tijdens het groeiproces van de plant worden hun stengels naar de steun gericht, waarna ze er zelfstandig op draaien.

Ziekten

Zoals elk tuingewas, kunnen sierbonen vatbaar zijn voor ziekten en plagen. De meest voorkomende culturele ziekten zijn:

1. Bacteriose De naam van deze ziekte spreekt voor zich. Het wordt veroorzaakt door verschillende soorten bacteriën. Kenmerkend voor de ziekte is het verschijnen van gelige vlekken op de bladeren, in het midden waarvan na verloop van tijd bruine vlekken verschijnen. De reden voor het ontstaan ​​van bacteriose is dat pathogene micro-organismen aanvankelijk aanwezig zijn op bonenzaden. Om deze ziekte te voorkomen, worden de zaden daarom ongeveer twee uur verwarmd op een temperatuur van 60 graden. De kans op besmetting met bacteriose neemt toe bij ongunstige weersomstandigheden. Om de ziekte te voorkomen, wordt de introductie van 1% Bordeaux-vloeibare en minerale samenstellingen in de grond gebruikt.
2. Anthracnose. Het is een schimmelziekte die ontstaat bij nat en koud weer. De ziekte manifesteert zich door de vorming van gele vlekken over het gehele oppervlak van de planten.Bladeren worden geel en sterven na verloop van tijd af. Als preventieve maatregel voor de ziekte moeten zaden zorgvuldig worden geselecteerd voordat ze worden geplant. Ze mogen geen tekenen van ziekte vertonen. Voor het planten worden ze gedrenkt in een zwakke oplossing van kaliumpermanganaat. Als de ziekte op ten minste één van de bladeren voorkomt, moet het aangetaste gebied worden verwijderd, omdat anthracnose erg besmettelijk is. Wanneer een ziekte wordt gedetecteerd, worden de bonen besproeid met Bordeaux-vloeistof.

Het is belangrijk om te onthouden dat pathogene micro-organismen de neiging hebben om in de bodem te blijven bestaan. Daarom zal het mogelijk zijn om de bonen niet eerder dan drie jaar later op dezelfde locatie opnieuw te planten.

Ongedierte

Meestal worden sierbonen aangevallen door wittevlieg, bladluizen en spruitvliegen. Ongedierte kan een gewas echter niet alleen tijdens het groeiproces inhalen. Vaak beginnen bugs in bonen die zijn opgeslagen. Dit geldt voor graanbladluizen, die vooral bij opslag veel voorkomen. Kevers leggen larven op de korrels, wat leidt tot rotten en zwart worden.

Om insectenaanvallen te voorkomen, is het belangrijk om op tijd te oogsten. Als de peulen zijn gebarsten, is de kans groter dat er ongedierte in begint. Als er al kleine beestjes zijn begonnen, moeten de vruchten enkele dagen in de vriezer worden bepaald of met stoom worden verwerkt. Bewaar granen op een droge en luchtdichte plaats. Als het een glazen pot is, moet deze goed worden afgesloten met een deksel.

Tijdens het groeiproces kunnen decoratieve bonen niet meer dan één keer met landbouwchemicaliën worden behandeld, waarbij de verhoudingen die door de fabrikant op de verpakking zijn aangegeven, strikt in acht worden genomen.